دانستنی های جالب در مورد پاستیل های خرسی+تصاویر

آنچه که رایگل برای نخستین بار اختراع کرد، Gummibären نام داشته و خرس های بزرگ تر و در حالت رقص بودند. ایده ظاهر این پاستیل ها از جشنواره های خیابانی در اروپا به ذهن قناد یاد شده خطور کرده بود. این خرس های جویدنی، از همان ابتدای ظهور و عرضه، در میان مردم محبوبیت بسیاری پیدا کردند. حتی به موجب قیمت مناسبی که داشتند، در دوران بحران شدید مالی در کشور آلمان نیز همچنان از فروش بالایی برخوردار بودند. به مرور از اندازه این خرس ها کاسته شد تا به سایز کنونی خود رسیدند. نام آنها نیز به Goldbären به معنای خرس های طلایی تغییر یافت و در حال حاضر، خوشمزه ترین پاستیل های خرسی دنیا محسوب می شوند.

نامی که برای این پاستیل ها در نظر گرفته شده در واقع از ماده اصلی تشکیل دهنده آنها گرفته شده است. رایگل از واژه gummy (چسبنده و لاستیکی) به عنوان صفت برای خرس ها استفاده کرد زیرا این واژه از ریشه کلمه گام (صمغ درخت اقاقیا) ساخته شده است که در تولید این پاستیل ها نیز استفاده می شود.

تمامی پاستیل های رنگی کنونی با طعم های متنوع که در شکل کرم، گیلاس، قورباغه، میوه ها و حتی همبرگر و نیمرو وجود دارند، ایده اصلی خود را از خرس های پاستیلی رایگل گرفته اند که پایه گذار تولید این خوراکی دوست داشتنی بوده اند.

در ایالت متحده آمریکا، پاستیل های خرسی هاریبو در ۵ طعم تمشکی (قرمز)، پرتقالی (نارنجی)، توت فرنگی (سبز)، آناناس (بی رنگ) و لیموئی (زرد) عرضه می شوند. خرس های ترولی هم در همان رنگ ها و طعم ها عرضه می شوند. با این تفاوت که طعم توت فرنگی به رنگ قرمز، لیمو به رنگ سبز و انگور بی رنگ تولید می شوند.

برای تولید پاستیل خرسی، طرح توسط یک طراح قالب زده می شود، سپس درون سینی مملو از نشاسته ذرت موسوم به Starch Mogul همسان سازی می گردد. سپس، مایع داغ روی این قالب ها ریخته شده و پس از سفت شدن آنها، قالب ها برداشته شده و نشاسته بازیافت می شود.

کمپانی هاریبو از مغز استخوان حیوانات به عنوان ژلاتین در ساخت پاستیل های خود استفاده می کند. به همین خاطر در کشورهایی همانند ترکیه که گوشت خوک مصرف نمی کنند و آن را حرام می دانند، این ژلاتین از گاو گرفته می شود. کارخانه Haribo در ترکیه پاستیل های خود را با ژلاتین گرفته شده از گاو یا ژلاتین گیاهی (پکتین) تهیه می کند که مناسب رژیم های گیاهخواری نیز هست.

امروزه، بسیاری از پاستیل های خرسی به عنوان یک مولتی ویتامین برای کودکان عمل می کنند به طوری که مملو از انواع ویتامین هایی همانند C، D و B هستند. همچنین حاوی زایلیتول هم هستند که از پوسیدگی دندان پیشگیری می کند.

در کشور انگستان، پاستیل آدمکی که نمونه مشابه پاستیل های خرسی هستند بسیار محبوبیت دارند. این نمونه ها، سفت تر بوده و خاصیت چسبندگی کمتری دارند. این شیرینی ها از سال ۱۸۵۰ میلادی تولید می شوند اما در سال ۱۹۵۳ برای نخستین بار نام پیدا کردند.