بی توجهی به احیاء بناهای تاریخی، لطمات جبران ناپذیری دارد
عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت گفت:اگر نتوانیم شهرهای خود را بازیابی کنیم و به احیاء بناها و بافت های تاریخی خود بپردازیم، شهروند خود را در یک خلا فرهنگی رها ساخته ایم و در این خلا امکان چندانی برای دفاع و احیاء فرهنگ اصیل مان باقی نمی ماند.
به گزارش گروه جامعه ،اسماعیل شیعه گفت: شهر و شهرسازی از یک منظر تجلی مادی فرهنگ یک جامعه است که به خوبی روابط حاکم بر طبقات جامعه، نوع دادستدها، آئین ها و موارد متعدد معنوی مربوط به روح جامعه را به نمایش می گذارد.
این مدرس دانشگاه افزود: امروز وقتی می بینیم که فرهنگ روز جامعه ما نسبت خود را با فرهنگ اصیل مان از دست داده در مشاهدات عینی خود هم مشاهده می کنیم که خبری از مفهوم شهر و معماری اصیل ما نیز در شهرهای امروزی دیده نمی شود و یا کمتر به چشم می اید.
وی ادامه داد: من معتقدم تناسب بین مفهوم سنتی و امروزی شهرهای ما نه از مسیر یک تغییر بلکه از مسیر تخریب شکل گرفته است.
شیعه با اشاره به شهرهای مدرن دنیا گفت: به عنوان مثل در شهرهایی مانند لندن یا پاریس یا بسیاری از شهرهای مهم و پیشرفته دنیا، از یک سو شاهد ارتباط زنجیره ای و تکمیل کننده بین بخش های مختلف مربوط به مقاطع تاریخی متفاوت هستیم و از سوی دیگر می بینیم که تمام این بخش ها در یک فرآیند کاربردی دارای معنایی خاص در زندگی شهری مردم آن جوامع هستند
عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت اضافه کرد: در تجربه شهرهای بزرگ و پیشرفته دنیا اگر مراکز مدرن و جدید، آسمان خراش های تازه برپا شده و بازار های عظیم معنا و کارویژه خود را در زندگی روزمره مردم دارند، از آن سو بخش های قدیمی و تاریخی از مسیر زندگی کنار گذاشته نشده اند و همچنان در این مسیر ایفای نقش می کنند.
وی تصریح کرد: بدین ترتیب یک شهروند همزمان که در دنیای امروز زندگی خود را پیش می گیرد، از عقبه و تاریخ خود جدا نمی شود و یک درک عینی از مسیر تاریخی جامعه خویش دارد که این جامعه قبلا چه بوده و از چه راهی به جایی که امروز در آن قرار گرفته، رسیده است.
این مدرس معماری دانشگاه یادآور شد: بر خلاف این وضعیت در شهرهای ما جدا افتادن بافت ها و بناهای تاریخی از مسیر زندگی روزمره و تعبیر نا مناسب درباره عدم کارکرد این بخش در دنیای امروز راه را بر پیوند فرهنگی نسل های مختلف با همدیگر و نسل های امروز با تاریخ پیشینیان سد کرده است. در چنین شرایطی است که تاریخ، عینیت خود را از دست می دهد و برای نسل های بعدی به مثابه یک افسانه در می آید. چرا که تجسمات عینی آن از معرض دید عمومی خارج شده و جامعه قادر به لمس آن نیست.
شیعه با بیان اینکه «فن و علم معماری تنها یک فن مهندسی نیست و ارتباطی معنادار با مفهوم انسان و جامعه دارد»، ادامه داد: قسمت مهمی از بازیابی مفهوم زندگی ایرانی در دنیای امروز منوط به بازیابی مفهوم شهر و معماری ایرانی و اسلامی و پیوند دادن آن با مناسبات روزمره جامعه است.
وی گفت: ما اگر نتوانیم شهرهای خود را بازیابی کنیم و به احیاء بناها و بافت های تاریخی خود بپردازیم، شهروند خود را در یک خلا فرهنگی رها ساخته ایم و در این خلا امکان چندانی برای دفاع و احیاء فرهنگ اصیل مان باقی نمی ماند.
این مدرس دانشگاه افزود: امروز وقتی می بینیم که فرهنگ روز جامعه ما نسبت خود را با فرهنگ اصیل مان از دست داده در مشاهدات عینی خود هم مشاهده می کنیم که خبری از مفهوم شهر و معماری اصیل ما نیز در شهرهای امروزی دیده نمی شود و یا کمتر به چشم می اید.
وی ادامه داد: من معتقدم تناسب بین مفهوم سنتی و امروزی شهرهای ما نه از مسیر یک تغییر بلکه از مسیر تخریب شکل گرفته است.
شیعه با اشاره به شهرهای مدرن دنیا گفت: به عنوان مثل در شهرهایی مانند لندن یا پاریس یا بسیاری از شهرهای مهم و پیشرفته دنیا، از یک سو شاهد ارتباط زنجیره ای و تکمیل کننده بین بخش های مختلف مربوط به مقاطع تاریخی متفاوت هستیم و از سوی دیگر می بینیم که تمام این بخش ها در یک فرآیند کاربردی دارای معنایی خاص در زندگی شهری مردم آن جوامع هستند
عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت اضافه کرد: در تجربه شهرهای بزرگ و پیشرفته دنیا اگر مراکز مدرن و جدید، آسمان خراش های تازه برپا شده و بازار های عظیم معنا و کارویژه خود را در زندگی روزمره مردم دارند، از آن سو بخش های قدیمی و تاریخی از مسیر زندگی کنار گذاشته نشده اند و همچنان در این مسیر ایفای نقش می کنند.
وی تصریح کرد: بدین ترتیب یک شهروند همزمان که در دنیای امروز زندگی خود را پیش می گیرد، از عقبه و تاریخ خود جدا نمی شود و یک درک عینی از مسیر تاریخی جامعه خویش دارد که این جامعه قبلا چه بوده و از چه راهی به جایی که امروز در آن قرار گرفته، رسیده است.
این مدرس معماری دانشگاه یادآور شد: بر خلاف این وضعیت در شهرهای ما جدا افتادن بافت ها و بناهای تاریخی از مسیر زندگی روزمره و تعبیر نا مناسب درباره عدم کارکرد این بخش در دنیای امروز راه را بر پیوند فرهنگی نسل های مختلف با همدیگر و نسل های امروز با تاریخ پیشینیان سد کرده است. در چنین شرایطی است که تاریخ، عینیت خود را از دست می دهد و برای نسل های بعدی به مثابه یک افسانه در می آید. چرا که تجسمات عینی آن از معرض دید عمومی خارج شده و جامعه قادر به لمس آن نیست.
شیعه با بیان اینکه «فن و علم معماری تنها یک فن مهندسی نیست و ارتباطی معنادار با مفهوم انسان و جامعه دارد»، ادامه داد: قسمت مهمی از بازیابی مفهوم زندگی ایرانی در دنیای امروز منوط به بازیابی مفهوم شهر و معماری ایرانی و اسلامی و پیوند دادن آن با مناسبات روزمره جامعه است.
وی گفت: ما اگر نتوانیم شهرهای خود را بازیابی کنیم و به احیاء بناها و بافت های تاریخی خود بپردازیم، شهروند خود را در یک خلا فرهنگی رها ساخته ایم و در این خلا امکان چندانی برای دفاع و احیاء فرهنگ اصیل مان باقی نمی ماند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *