۵ واقعیت جالب در مورد شیائومی
شیائومی واژه‌ی نامعلومی است
لزومی ندارد که یک تولیدکننده‌ی چینی نامی چینی برای اسم تجاری برندش انتخاب کند. اصطلاح شیائومی در واقع یک جابه‌جایی تبدیلی حروف چینی به حروف لاتین است که تفسیر آن کمی گیج‌کننده به نظر می‌‌رسد. در واقع این نام از دو کلمه‌ی 小米 تشکیل شده است که به‌صورت (Xiao و Mi) نوشته می‌شوند و ترکیب آن‌ها در زبان چینی به معنای «کمی ارزن» است.
ضمن این که شیائومی برای نمایش لوگوی خود از کلمه‌ی غربی شکل mi استفاده کرده است. در واقع سعی شیائومی این بود تا در لوگوی خود ترکیبی از کاراکترهای چینی و لاتین ایجاد کند. ضمن این که علامت Mi در زبان چینی به معنی قلب است. کلمه‌ی Mi در همه‌ی مدل‌های گوشی‌های هوشمند این برند مانند می، می‌‌نوت و ردمی هم وجود دارد. هرچند کاربران کشورهای غربی چندان با مفهوم مثبت این نام آشنایی ندارند.
ارزش استارتاپ شیائومی فوق العاده است
سال ۲۰۱۵ سکوی پرتابی برای شیائومی بود. در حالی که در اروپا (به‌خصوص برلین) تصور ما از استارتاپ، کسب‌وکارهای کوچکی بود که حدود ۳۰ نفر از افراد جویای نام را درگیر خود کرده‌اند تا برندی برای خود بسازند؛ شیائومی توانست با پشت سر گذاشتن اوبر، عنوان باارزش‌ترین استارتاپ دنیا را در کارنامه‌ی خود ثبت کند. در آن زمان ارزش یک استارتاپ به‌سختی به ۲۰ میلیارد دلار می‌‌رسید. حال آن که شیائومی توانست با ارزش ۴۶ میلیارد دلاری خود AirBNB را هم پشت سر بگذارد. شیائومی به رشد خود ادامه داده است و در حال حاضر ۸ هزار کارمند دارد. هرچند که این رقم قابل توجه است؛ اما در مقابل تعداد ۱۷۰ هزار نیروی کار کمپانی رقیب یعنی هوآوی حرفی برای گفتن ندارد.
شیائومی در یک شیب رو به بالا قرار گرفته و بهتر است که بیش‌ازحد به افتخارات گذشته‌ی خود تکیه نکند. چراکه بازار پیوسته در حال نوآوری و تکامل است و شیائومی برای حفظ وضعیت خود در مسیر باید با این تحولات همراه باشد.
فعالیت شیائومی بسیار متنوع است
هر چند متنوع بودن محصولات غول‌هایی مثل سونی، هوآوی یا سامسونگ جای تعجب ندارد؛ اما وقتی یک کمپانی نوپا مانند شیائومی رویکرد تنوع محصول در پیش می‌‌گیرد، جلب توجه میکند. درواقع شیائومی به‌طور کامل می‌‌داند که کلید موفقیت در بازار فناوری «تنوع‌بخشی» است. در بازار گوشی‌های هوشمند، تولید محصول با «پایین‌ترین هزینه‌ی ممکن» امر مهمی به‌حساب می‌‌آید و شیائومی درک عمیق‌تری نسبت به این موضوع داشته است.
ضمن این‌که این شرکت در تولید دستگاه‌های الکترونیکی مانند گوشی‌های هوشمند، دستبندهای هوشمند، تبلت و تلویزیون‌های هوشمند متخصص است و در عرصه‌ی لوازم جانبی -از هدفون گرفته تا کفش هوشمند- فعالیت دارد. البته نکته جالب توجه اینجا است که شیائومی به این موارد اکتفا نکرده و در زمینه‌ی توسعه‌ی فناوری‌های دیگری چون روتر، دسته‌ی بازی و حتی هواپیماهای بدون سرنشین اقداماتی انجام داده است!
شیائومی متخصصان با تجربه را جذب خود میکند
البته جذب افراد باتجربه تنها مختص شیائومی نیست و در تمام کسب‌وکارها یک مزیت به شمار می‌‌آید. در این میان مهم نیست شرکت در چه سطح و اندازه‌ای باشد. طبیعتا یک کمپانی نوپا مانند شیائومی به مشاوره گرفتن از افرادی که دانش کافی دارند، نیازمند است. در سال ۲۰۱۳ شیائومی موفق شد تا با هوگو بارا به‌عنوان نایب‌رئیس شرکت خود وارد همکاری شود. بارا مدیر تولید سابق گوگل بوده و مدیر توسعه‌دهندگان اندروید است. در سال ۲۰۱۴ شیائومی از استیو وزنیاک به‌عنوان یکی از بنیان‌گذاران اپل درخواست همکاری کرد. بنا به گفته‌ی وزنیاک: «محصولات شیائومی آن‌قدر خوب هستند که بتوانند بازار آمریکا را قبضه کنند.» درواقع، یکی از تولیدکنندگان شیائومی لقب «استیو جابز چینی» را از آن خود کرده است. ضمن این‌که نیروی دیگری از دست‌اندرکاران سابق گوگل با این استارتاپ همکاری میکند که مدتی هم در مایکروسافت کار کرده است. به‌طور خلاصه می‌‌توان گفت که این استارتاپ را نیروهای زبده‌ای حمایت می‌کنند.
شیائومی متهم به جاسوسی شده است
شاید شما هم این خبر را شنیده‌اید که چینی‌ها تمایل دارند تا از طریق گوشی‌های خود اقدامات جاسوسی انجام دهند. سال ۲۰۱۴، نوعی نرم‌افزار جاسوسی در گوشی‌های ردمی نوت و ردمی وان اس شیائومی تشخیص داده شد که در بازارهای چین، هنگ کنگ و تایوان فعال شده بودند. این وضعیت توسط رسانه‌ها افشا شد و یک کمیسیون بازرسی تایوانی این مسئله را بررسی کرد. در نهایت این برنامه از روی تک‌تک گوشی‌ها حذف شد.
با وجود رسوایی پیش‌آمده، شیائومی توانست حسن شهرت خود را دوباره به دست آورد. در سال ۲۰۱۵، شرکت آلمانی جی دیتا اعلام کرد که وجود برنامه‌های جاسوسی در گوشی‌های چینی امری عادی و معمولی است. برای مثال گوشی چینی Star N9500 گواه دیگری بر این ادعا است. به هر حال گاهی کاربران باید بررسی کنند که بین این دو حالت کدام‌یک بدتر است: این‌که گوگل همه‌ی اطلاعات ما را بداند یا چینی‌ها به آن‌ها دسترسی پیدا کنند؟