سرافکندگی تازه فتنه گران

حسام الدین بروند در سرمقاله روزنامه حمایت نوشت: بازار تحلیل ها درباره انتخابات آمریکا و رای به ترامپ داغ است و طی چند روز گذشته محافل  رسانه ای در قالب یادداشت، گزارش های تحلیلی  و یا گفت و گو با صاحبنظران و کارشناسان  از زوایای مختلف به این موضوع پرداخته اند. اما این نوشته تلاش می کند موضوعی را که کمتر بدان پرداخته شده را مورد واکاوی و یادآوری قرار دهد. انتخابات 8 نوامبر آمریکا درحالی به پایان رسیدکه  هیلاری کلینتون علی رغم اینکه 200هزار رای بیشتر از دونالد ترامپ بدست آورد ولی بخاطر مکانیسم خاص و پیچیده انتخاباتی و آرای الکترال کمتر از رسیدن به کاخ سفید بازماند .

نقدهای فراوانی به این ساختار پر مساله و معیوب انتخابات در آمریکا وجوددارد  ولی به هرحال چون نامزدها این ساختار و مکانیسم را پذیرفته اند ، بالطبع قاعده بازی را پذیرفته و در صورت شکست، به دموکراسی موجود تن می‌دهند. هر چند که این دموکراسی آمریکایی، نقشی دست دوم و فرعی برای مردم قائل است و  میزان رای مردم نیست! با این حال هیلاری کلینتون، شکست در انتخابات را پذیرفت و در اولین موضع گیری از هوادارانش خواست خیابان ها را ترک کرده و به منازل شان بازگردند. دلخوری ها و گلایه های هیلاری کلینتون از اف بی آی و نقشی که این سازمان در روزهای پایانی انتخابات ایفا کرد و به گفته خانم کلینتون از عوامل ضربه خوردن به سازمان رای او بوده است هم باعث نشد که او به نتیجه انتخابات تن ندهد. خب، این نحوه برخورد نامزد دموکراتها در حالی است که او حامی بزرگ فتنه سال 88 درایران است. نقش و تلاش او این بوده که برخی  نامزدها در انتخابات ایران را به عدم پذیرش نتیجه انتخابات تشویق و تحریک  کند. کلینتون بعدها در کتاب خاطراتش به موضوع وقایع و اغتشاشات کشورمان پس ازانتخابات ریاست جمهوری در سال 88 پرداخته است. او درکتابش با عنوان "انتخاب های سخت " به حمایت های دولت اوباما از معترضان- فتنه گران- اعتراف می کند. در بخشی از این کتاب آمده است: «دولت باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا در سال‌های بعد از اغتشاشات انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2009 {1388} در ایران با صرف ده‌ها میلیون دلار به آموزش بیش از ۵۰۰۰ نفر از مخالفان ایران در سراسر دنیا پرداخت.»

هیلاری کلینتون که آن ایام سکاندار دستگاه دیپلماسی آمریکا بوده ، به حمایت‌های پشت‌پرده وزارتخانه  تحت امرش از اغتشاشات سال ۱۳۸۸ ایران، نیز اشاره می کند: «تیم من در وزارت خارجه در پشت صحنه، تماس‌های مستمری با فعالان در داخل ایران برقرار می‌کرد و با مداخله‌ای فوری توانست از توقف توئیتر به خاطر تعمیرات جلوگیری کند. اگر توئیتر تعطیل می‌شد تظاهر‌کنندگان یکی از ابزارهای مهم‌شان برای ارتباط را از دست می‌دادند.»

اینها گوشه کوچکی از حمایت ها و تحرکات پیدا و پنهان هیلاری کلینتون از فتنه سال 88 است که خود داستان مفصلی است و  بازخوانی آن برای چندین و چندمین بار خالی از لطف نیست. همچنانکه بدون شک جنایات و خیانت های فتنه گران داخلی مشمول مرور زمان نخواهد شد.
اما همانطور که در صدر این نوشته بدان اشاره شد، حامی بزرگ فتنه 88 که دیگران را به عدم پذیرش در نتیجه انتخابات تحریک می کرد، خود وقتی اکثریت آراء هم بدست می آورد  ولی رییس جمهور نمی شود!، به  شکست در انتخابات تن می دهد. اینجاست که بار دیگر روشن می شود برخی در حالی متوهمانه ادعای بزرگ تقلب در انتخابات سال 88 را سر دادند که  لایق نامزدی انتخابات نبوده اند؛ این عدم لیاقت وقتی بیشتر به چشم می آید که نامزد آن انتخابات بداند در ساختار انتخاباتی ای حضور یافته است که مستقیما رای مردم تعیین کننده است نه ساختاری که با اهرم الکترال ها، رییس جمهور منتخب را بر می گزیند.  خب، فتنه گرانی که می خواستند با "تغلب" بر رای مردم  و دمیدن در شیپور" تقلب"، به اغراض شان برسند نباید سزاوار سرافکندگی و رسوایی تاریخی باشند؟ این سرافکندگی  تاریخی سران فتنه و برنتافتن نتیجه انتخابات بخاطر امیال نفسانی و توهمات و شهوت قدرت ،مساله ای نیست که از حافظه مردم پاک شود و رویدادی مانند انتخابات 8 نوامبر آمریکا و تمکین هیلاری کلینتون- حامی تابلودار فتنه 88-  به نتیجه انتخابات، بهانه ای است تا خیانت و جرم کسانیکه  دشمن را امیدوار کردند در گذر زمان و علی الدوام بازخوانی شود و از آن عبرت گرفت.