جنگ نظرسنجی‌ها در آمریکا/دلیل اختلاف زیاد در نتایج نظرسنجی ها چیست؟
نتایج نظرسنجی‌هایی که درباره انتخابات آمریکا منتشر می‌شود با یکدیگر تفاوت بسیاری دارند، برخی از پیروزی هیلاری کلینتون و برخی دیگر از برتری دونالد ترامپ خبر می‌دهند، چرا این نظرسنجی‌ها نتایج کاملا متفاوتی دارند؟ آیا این تفاوت باعث نمی‌شود تا اعتبار آن‌ها زیر سوال برود؟
به گزارش گروه فضای مجازی ، خبرگزاری آنا به نقل از دیلی نیوز نوشت: صدها مرکز افکار سنجی در آمریکا وجود دارند که بدون وقفه، مقبولیت نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری را مورد بررسی قرار می‌دهند. برخی از این مراکز به صورت ماهانه، برخی هفتگی و برخی حتی به صورت روزانه اقدام به برگزاری نظرسنجی از میان مخاطبان خود می‌کنند. تقریبا همه روزنامه‌های دارای صفحات سیاسی در آمریکا، بخشی از این نظرسنجی‌های متنوع و سرگیجه‌آور را تشکیل می‌دهند. شبکه‌های تلویزیونی نیز همین سازوکار را در اختیار دارند.
اما می‌توان گفت تنها نتایج نظرسنجی‌های مراکزی مورد رجوع رسانه‌ها و تحلیلگران است که طی سال‌های اخیر بنا به دلایل مختلفی به شهرتی رسیده‌اند. موسسه‌ها و مراکز افکارسنجی رویترز/ ایپسوس، راسموسن، سروی مانکی، وال استریت ژورنال، نیویورک تایمز، فاکس نیوز و لس آنجلس تایمز از جمله این موارد هستند.
اگرچه ممکن است نتایج برخی از این مراکز، حکایت از برتری نامزدی بر نامزد دیگر داشته باشد اما هرگز ممکن نیست بتوان نمونه‌ای آورد که نتایج نظرسنجی های برگزار شده از سوی این موسسات شبیه هم باشد. موضوع آن جا حادتر می‌شود که حتی برخی از مراکز نظرسنجی از برتری یک نامزد خبر می‌دهند در حالی دیگر نظرسنجی‌ها از برتری نامزد مقابل حکایت دارد.
این موضوع در رقابت اخیر میان دونالد ترامپ و هیلاری کلینتون، نامزدهای جمهوری‌خواه و دموکرات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نیز جریان داشت. در آخرین نظرسنجی‌های برگزار شده، کلینتون موفق شده در پایگاه افکار سنجی رویترز/ ایپسوس با 5 درصد، در وال استریت ژورنال 6 درصد، در سروی مانکی 4 درصد و در نظرسنجی شبکه ای‌بی‌سی به رقم قابل توجه 12 درصد برتری بر ترامپ برسد.
اما وقتی سراغ نظرسنجی‌های دیگر می‌رویم اوضاع تفاوت می‌کند. ترامپ به جز آخرین نظرسنجی منتشر شده در فاکس نیوز، در همه نظرسنجی‌های این مرکز از 2 تا 6 درصد از کلینتون پیش بود. در آخرین نظرسنجی راسموسن او همچنان با 1 درصد پیشتاز است. نظرسنجی لس آنجلس تایمز نیز همچنان از برتری 3 درصدی ترامپ بر کلینتون خبر می‌دهد.
این اختلافات عددی در نظرسنجی‌ها چه چیزی را می‌گویند؟ آیا واقعا آن‌ها حقیقت را می‌گویند؟ پاسخ ساده است: بله. واقعیت آن است که طیف مراجعه کنندگان این نظرسنجی‌ها عموما متفاوت هستند. حتی تمرکز برخی نظرسنجی‌ها بر ایالت‌هایی است که از نظر ترکیب آرا غالبا یا دموکرات هستند یا جمهوری‌خواه. نتیجه این می‌شود که برخی نظرسنجی‌ها از برتری ترامپ خبر می‌دهد و برخی دیگر از برتری کلینتون.
نیکلا واتکینز محقق افکار سنجی از دانشگاه بوستون در این باره می‌گوید: «نظرسنجی‌ها به طرق گوناگونی انجام می‌شوند. معمولا نظرسنجی‌های آنلاین، انطباق کمتری با واقعیت دارند. چراکه طبیعی است من به رسانه‌ای مراجعه می کنم که احساس قرابت بیشتری با آن دارم. بنابراین جامعه آماری این نظرسنجی، فقط بازتاب افکار عده‌ای با گرایش سیاسی یا اجتماعی خاصی است.»
به اعتقاد واتکینز، مراکز افکار سنجی در یک دهه اخیر هرچه بیشتر با روش نظرسنجی آنلاین فاصله گرفته و به روش‌های میدانی که می‌تواند به طریق مختلفی از جمله تلفنی یا ایمیلی انجام شود، گرایش پیدا کرده‌اند.
او می‌گوید: «در روش‌های میدانی، معمولا سعی می‌شود توازنی میان گرایش سیاسی یا اجتماعی سوال شوندگان حفظ شود. بنابراین اولین پرسش در این نظرسنجی، گرایش افراد است. اما نباید فراموش کنید که فیلترهای خبری که نظریه مشهور نوآم چامسکی است، با قدرت بیشتری امروز وجود دارد. یعنی پایگاه‌های خبری به دلایل مختلف سعی می‌کنند همچنان گروه سیاسی متبوع خود را پیروز نشان دهند.»
گریس مامونیک که سال‌ها مدیر موسسه افکار سنجی سروی مانکی بوده، می‌گوید: «جز برخی موارد معدود، در همه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، اکثر نظرسنجی‌های وابسته به مراکز حزب دموکرات از پیروزی نامزد این حزب و اکثر نظرسنجی‌های وابسته به مراکز حزب جمهوری‌خواه از پیروزی نامزد خود خبر می‌داهند. ولی این موضوع هرگز باعث نشده که اعتبار این نظرسنجی‌ها از بین برود.»
با وجود این حقیقت، نتایج نظرسنجی‌ها هنوز منبع مطمئنی برای تحلیل‌ها و پیش بینی های انتخاباتی هستند. بسیاری از گزارش های انتخاباتی دقیقا با ارجاع به این نتایج، می توانند حرفی برای گفتن داشته باشند.
مامونیک در این باره می‌گوید که نظرسنجی‌ها بازتاب حقیقت هستند چرا که «اگر فرضا در نظرسنجی لس آنجلس تایمز که به جمهوری‌خواهان نزدیک است، فاصله نامزد جمهوری‌خواه با نامزد دموکرات اندک باشد، این یعنی شکست نامزد جمهوری خواه حتمی است و همین طور برعکس.»
نظرات مامونیک دست کم در دو دوره انتخاباتی کاملا حقیقت داشتند. میت رامنی و جان مک کین نامزدهای حزب جمهوری‌خواه در انتخابات 2008 و 2012 در بیشتر نظرسنجی‌های مشهور به جمهوری‌خواه با فاصله‌ای بسیار ناچیز از اوباما جلو بودند. حتی مک کین، در 3 نظرسنجی آخر موسسه راسموسن از اوباما عقب افتاده بود.
اما مورد جان کری در نظرسنجی نیویورک تایمز کاملا متفاوت بود. او که از حزب دموکرات برای انتخابات سال 2004 نامزد شده بود، در 5 نظرسنجی آخر، برتری 4 تا 9 درصدی بر جورج بوش داشت. این فاصله معمولا حکایت از پیروزی چنین نامزدی دارد ولی وقتی انتخابات به پایان رسید، حضور بوش در کاخ سفید تمدید شد.
موضوع نظرسنجی نیویورک تایمز در آن سال تا مدت‌ها محل بحث بود و به بهانه‌ای برای حمله به داده‌های موسسات نظرسنجی تبدیل شد. این موضوع تا آنجا بالا گرفت که نیویورک تایمز مجبور شد داده‌های آماری نظرسنجی‌های خود را منتشر کند تا اثبات کند حداقل این نظرسنجی‌ها دروغ نبوده است.
سولیوان گریس پژوهشگر افکار سنجی از موسسه اف‌‌سی‌یو در واشنگتن می‌گوید که نتایج نظرسنجی قرار نیست دقیقا بازتاب حقیقت باشند. «مفهومی در علم نظرسنجی وجود دارد که به آن انحراف از معیار می‌گویند. این مفهوم، بحثی بسیار مهم در علم نظرسنجی است. چرا که نشان دهنده این است که نباید چنین پنداشت که نظرسنجی قرار است همه حقیقت را نشان دهد.»
نباید فراموش کرد که این فقط نظرسنجی نیویورک تایمز نبود که با آنچه که در واقعیت رخ داد، تفاوت بسیار می‌کرد. بسیاری از نظرسنجی‌ها نیز چنین سرنوشتی داشتند. هنوز مشخص نیست که چرا چنان هجمه‌ای علیه آن نظرسنجی در سال 2004 شکل گرفت.
نبرد نظرسنجی ها در آمریکا به اندازه نبرد خود نامزدها مهم و داغ است. این نتایج دقیقا همانند حرف های نامزدها با یکدیگر متفاوت هستند اما به همان اندازه جدی گرفته می شوند. نکته اصلی این است که نظرسنجی‌ها بیشتر از آن که به اعداد ریاضی شبیه باشند به قواعد شیمی شباهت دارند. آن‌ها قرار نیست نتایج یکسان به ما بدهند بلکه می‌خواهند بگویند ترکیب موادی که در اطرافشان وجود دارند، به چه رنگی درخواهند آمد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *