صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

حسرت آلبی سلسته در فتح جام/ از مربیان ضعیف تا بازیکنانی که اعتقادی به خداحافظی ندارند!

۲۸ مهر ۱۳۹۵ - ۰۸:۰۰:۰۱
کد خبر: ۲۳۳۹۴۱
دسته بندی‌: ورزشی ، فوتبال
بیش از 23 سال از آخرین قهرمانی تیم ملی فوتبال آرژانتین در کوپا آمریکا و 30 سال از آخرین قهرمانی آنها در جام جهانی می‌گذرد.

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، پس از دوران طلایی افسانه‌ای به نام «دیگو مارادونا» و درخشش خیره کننده این بازیکن در مخمل سبز در جام جهانی 1986، تیم فوتبال آرژانتین موفق به قهرمانی در جام جهانی نشد و تنها دوبار در سال‌های 1990 و 2014 به عنوان نایب قهرمانی دست یافت.

از آخرین قهرمانی آلبی سلسته در کوپا آمریکا هم حدود 23 سال می‌گذرد. در رقابت‌های کوپا آمریکای سال 1993 شاگردان آلفیو باسیله با تکیه بر درخشش سرخیو گویکوچه‌آ، فابین باسوالدو، فرناندو ردوندو، اسکار روجری، گابریل باتیستوتا، دیگو سیمئونه و رامون مدینا بیوبه به قهرمانی رسیدند و از آن روز تابحال در حسرت قهرمانی ماندند.

این ناکامی بزرگ آرژانتین در ساله‌ای اخیر را می‌توان از چند جهت مورد بررسی قرار داد.

نخست آنکه مسئولان فدراسیون فوتبال آرژانتین تبحر حاصی در انتخاب مربیان ناکارآمد دارند و خیلی زود هم مربیان ضعیف را عوض می‌کنند. نمونه بارز این مسئله در سال‌های اخیر شاهد بودیم که مربیانی مانند دیگو مارادونا، مارسو بیلسا، تاتا مارتینو و ... هر یک با ناکامی در جام‌های معتبر از این تیم کنار رفتند و جای خود را به مربی بعدی داده‌اند.

جالب اینجاست که مسئولان فدراسیون فوتبال آرژانتین از این اشتباهات درس نمی‌گیرند و به اشتباهات سریالی خود اصرار دارند، تا جایی که امروز هدایت این تیم بر عهده مربی کم نام و نشانی به نام «ادگاردو بائوسا» سپردند که تیم ملی کشورش تحت هدایت او از چهار بازی مقدماتی جام جهانی مقابل اروگوئه، پرو ، ونزوئلا و پاراگوئه تنها 5 امتیاز کسب کرده و در جایگاه پنجم جدول رده بندی قرار دارد.

نکته دیگر اینکه بیشتر ستاره‌های آرژانتینی علاقه‌ای به کناره گیری از بازی های ملی ندارند و بعضا تا حدود سن 37 یا 38 سالگی در تیم ملی بازی می‌کنند. ستاره‌هایی مانند دیگو مارادونا که در سن 34 سالگی و پس از دوری دو ساله از فوتبال مجددا به میادین بازگشت تا در جام جهانی 1994 به کمک تیم ملی کشورش بیاید که در نهایت با مثبت اعلام شدن آزمایش دوپینگ او، یکی از پرامیدترین تیم‌های فوتبال آرژانتین بدون کاپیتان دیگو با شکست مقابل هلند از دور رقابت‌ها کنار برود.

بازیکنان دیگری مانند آریل اورتگا، کلودیو کانیگیا، خوان سباستین ورون، آیالا، پابلو سورین و ... هم در فوتبال آرژانتین حضور داشتند که اعتقادی به کناره‌گیری از بازی‌های ملی نداشتند و تا آخرین روزهای فوتبالی خود در تیم ملی توپ می‌زدند.

اما این شرایط در تیم‌های چند سال اخیر فوتبال آرژانتین هم اتفاق افتاده و تنها مربی که شهامت تغییر نسل این تیم را داشت همان دیگو مارادونا افسانه‌ای بود که با هدایت آلبی سلسته در جام جهانی 2010 دست به تغییر نسلی بزرگ زد.

بازیکنانی مانند سرخیو رومرو، نیکلاس اوتامندی، آنخل دی ماریا، خاویر پاستوره و گونزالئو هیگواین در زمان مربیگری مارادونا به تیم ملی دعوت شدند و از آن زمان تاکنون از مهرهای اصلی آلبی سلسته محسوب می‌شوند.

بسیاری از کارشناسان معتقد هستند یک تیم برای نتیجه گیری نیاز به تغییر نسل و تزریق خون تازه دارد که گویا این موضوع در فوتبال آرژانتین محلی از اعراب ندارد.

نگاهی به ترکیب تیم فوتبال آرژانتین در آخرین دیدار مرحله مقدماتی جام جهانی مقابل پاراگوئه که هفته گذشته برگزار شد و با شکست خانگی یک بر صفر آلبی سلسته همراه بود می‌اندازیم.

دروازه‌بان: سرخیو رومرو

رومرو که از زمان آمدن مارادونا به ترکیب اصلی تیم ملی رسید حدود دو سال است که در تیم منچستریونایتد روی نیمکت می‌نشیند اما در فوتبال کشورش کماکان بی رقیب است.

مدافعان:مارتین دمیکلیس، پابلو موساچیو، مارکوس روخو و گابریل مارسادو

دمیکلیس 37 ساله که یکی از ضعیفترین بازیکنان تیم ملی در سال‌های اخیر بوده هنوز تصمیم به کناره‌گیری از بازی‌های ملی ندارد و در کمال تعجب در حضور بازیکنانی مانند اوتامندی و فونس موری در ترکیب ثابت قرار می‌گیرد.

از طرفی دیگر مارکوس روخو هم شرایطی مشابه با سرخیو رومرو در منچستریونایتد دارد اما کماکان مدافع اصلی سمت چپ آلبی سلسته محسوب می‌شود.

هافبک‌ها: خاویر ماسچرانو، اورباگا، سرخیو آگوئرو، آنخل دی‌ماریا و نیکلاس گایتان

ماسچرانو 34 ساله که سال‌هاست در تیم بارسلونا به عنوان مدافع میانی بازی می‌کند، شرایط خوبی در تیم ملی کشورش ندارد و در رقابت‌های انتخابی جام جهانی بسیار پراشتباه ظاهر م‌ شود.

آنخل دی ماریا هم که تقریبا در تمام تورنمنت‌های مهم و در شرایط حساس مصدوم می‌شود، حال و روز خوشی در تیم ملی ندارد.

اما اوج تصمیمات عجیب سرمربی تیم ملی آرژانتین بازی دادن به سرخیو آگوئرو در پست شماره 10 یا همان پلی میکر است. آگوئرو که یک مهاجم تمام کننده و کم تحرک است در حضور بازیکنانی مانند پابلو دیبالا و خاویر پاستوره در پست غیر تخصصی به میدان رفت و عملکرد بسیار ضعیفی داشت.

خط حمله: گونزالو هیگواین

مرد همیشه ناکام تیم ملی در رقابت‌های فینال، مثل همیشه شرایط بسیار بدی در تیم ملی کشورش دارد و به نظر می‌رسد بخت تا حدی با او یار است که با ضعیفترین نمایش هم می‌تواند در ترکیب آلبی سلسته قرار گیرد.

بی‌تردید عدم حضور کاپیتان لیونل مسی در عدم نتیجه‌گیری تیم ملی آرژانتین در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی تاثیر داشته اما آیا بهتر نیست آرژانتینی‌های دوست داشتنی مانند تیم ملی برزیل دست به تغییر نسل زده و روی نام برخی ستاره‌های تاریخ گذشته قلم قرمر بکشند.

استفاده از یک مربی جوان و با شهامت و میدان دادن به جوانانی مانند پابلو دیبالا، اریک لاملا،مائورو ایکاردی و ... می‌تواند به حسرت 30 ساله آلبی سلسته برای فتح جام جهانی پایان خواهد داد.

انتهای پیام/


ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *