جنایتکارانی که جایزه صلح نوبل را تصاحب کرده‌اند!/ از عامل کشتار "دیریاسن" تا جلاد "قانا"

گروه سیاسی: چند روز دیگر طی مراسمی در اسلو پایتخت نروژ برنده جایزه صلح نوبل معرفی خواهد شد؛ بانیان این مراسم مدعی‌اند که تندیس صلح را به فردی اهداء می‌کنند که برای استقرار این گمگشته قرن اخیر بیشترین تلاش را مبذول داشته است، اما با نگاهی به پیشینه و عملکرد افرادی که در دهه‌های اخیر این جایزه را تصاحب کرده‌اند، درمی‌یابیم که ادعای بانیان مراسم صلح نوبل چندان با واقعیت منطبق نیست.

در ادامه نگاهی خواهیم داشت به پیشینه و عملکرد برخی از مقامات رژیم جعلی و کودک‌کش صهیونیستی که در اتفاقی مضحک جایزه صلح نوبل را دریافت کرده‌اند.

شیمون پرز؛ جلاد قانا

همین چند روز پیش بود که خبر مرگش، مظلومان و مستضعفان جهان را مسرور و مشعوف کرد؛ قاتل کودکان فلسطینی که در سال 1994 جایزه صلح نوبل را در میان بهت و حیرت همگان تصاحب کرد!


شیمون پرز در اواسط دهه 40 میلادی در زمانیکه جوانی 24 ساله بود به سازمان تروریستی "هاگانا" پیوست؛ سازمانی که به منظور ایجاد رعب و وحشت در میان فلسطینیان و وادار کردن آن‌ها به ترک دیار و سرزمینشان ایجاد شده بود و نقش بازوی تروریسم دولتی رژیم غاصب صهیونیستی را ایفا می‌کرد.

پرز در همان ابتدای پیوستنش به هاگانا، همچون سایر اعضای این سازمان تروریستی به قتل فلسطینیان و غارت اموال آن‌ها پرداخت؛ پس از تشکیل رژیم صهیونیستی در سال 1948، پرز بواسطه تهوّر در جنایت و خشونت از سوی "دیوید بن گوریون" اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی به منظور خرید سلاح و معامله با صاحبان کارتل‌های اسلحه سازی، راهی آمریکا شد.


پرز در سال 1956 در مقام جانشینی موشه دایان وزیر جنگ رژیم صهیونیستی، در حمله به مصر با مشارکت فرانسه و انگلیس نقش آفرینی کرد؛ وی همچنین در همان زمان برنامه توسعه تسلیحات اتمی این رژیم را طرح ریزی کرد.

اما اوج اقدامات جنایتکارانه شیمون پرز، کشتار غیرنظامیان در تاریخ 18 آوریل 1996 در قانا بود؛ روستایی در جنوب لبنان که مقر نیروهای فیجیایی سازمان ملل بود و حدود 800 زن و کودک، از هراس موشک‌های عملیات خوشه‌های خشم رژیم صهیونیستی به آنجا پناه آورده بودند؛ در آن زمان نخست وزیر رژیم صهیونیستی کسی جزء شیمون پرز نبود؛ فردی که مفتخر به دریافت جایزه صلح نوبل بود اما دستور حمله به پناهگاه‌های زنان و کودکان بی دفاع را به ارتش رژیم صهیونیستی صادر کرد و در نتیجه، چند صد زن و کودک با توپ‌های جنگی سنگین "هاوتزرام" آمریکایی جان باختند.


اسحاق رابین؛ بانی جنگ سوم اعراب و رژیم صهیونیستی

اسحاق رابین در سن 18 سالگی به گروه تروریستی هاگانا پیوست و مشق کشتار و غارت کرد؛ وی سپس به ارتش رژیم صهیونیستی رفت و در  جنگ اعراب و این رژیم در سال 1948 اقدامات جنایتکارانه زیادی را مرتکب شد.

رابین در سال 1956 در جریان جنگ دوم اعراب و رژیم صهیونیستی فرمانده نیروهای شمالی این رژیم بود. وی در سال 1960 جانشین ریاست ستاد ارتش و در 1962 ریاست ستاد ارتش اسرائیل را به عهده گرفت.


رابین، بانی جنگ سوم اعراب و اسرائیل و طراح حمله هوایى رژیم صهیونیستی به پایتخت كشورهای عرب در سال 1967 بود. وی بعدها سفیر رژیم صهیونیستی در آمریكا شد و به کابینه "گلدا مایر" راه یافت؛ پس از كناره ‏گیری مایر در سال 1974، رابین به نخست‏وزیری رژیم صهیونیستی منصوب شد اما به سبب رسوایى مالی، در سال 1977 مجبوربه استعفا گشت.

پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در بحبوحه اعتراضات مردم ایران به رژیم ستم شاهی، اسحاق رابین به عنوان نخست وزیر رژیم صهیونیستی با ارسال پیام‌هایی برای محمد رضا پهلوی طی روزهای 25 و 26 شهریور 57 ، برای حفظ رژیم ستم شاهی در ایران و کشتار بیشتر مردم کشورمان از طریق گسترش همکاری میان موساد و ساواک، اعلام آمادگی کرد.

مناخیم بگین؛ عامل کشتار "دیریاسن"

مناخیم بگین یکی دیگر از نخست وزیران اسبق رژیم صهیونیستی است که جایزه صلح نوبل را دریافت کرده است؛ وی در حالیکه همانند اکثر مقامات صهیونیستی دستانش تا مفرق به خون انسان‌های بیگناه آلوده است در سال 1978 از سوی گردانندگان مراسم نوبل مستحق دریافت جایزه صلح! در نظر گرفته شد.


بگین در نهم آوریل سال 1948 به عنوان فرمانده یک گروه تروریستی به نام "ایرگون" به روستای دیر یاسین در فلسطین حمله کرد و کشتاری وحشیانه را به راه انداخت. در این حمله که با حمایت دیگر سازمان تروریستی رژیم صهیونیستی موسوم به "هاگانا" همراه بود، حدود 300 فلسطینی قتل عام شدند؛ همچنین در این حمله به دستور بگین،  چندین زن فلسطینی مورد تجاوز صهیونیست‌ها قرار گرفتند و کودکانشان نیز ذبح شدند.