نقض گسترده حقوق زندانیان زن در زندان‌های نیویورک

به گزارش خبرنگار گروه حقوقی و قضایی ، حقوق بشر یکی از موضوعاتی که در چند سال اخیر به ابزاری برای وارد کردن فشار از سوی  کشورهای غربی به ایران تبدیل شده است.

موضوعی که صرفا بهانه ای است برای اعمال فشارهای سیاسی به ایران تا شاید به خیال خود از این طریق بتوانند قدری از محبوبیت ایران در منطقه بکاهند و از گسترش ارزش‌های انقلاب اسلامی ایران در بین دولت‌ها و ملت‌ها جلوگیری کنند.

حقوق بشر، بنیادی ترین حقوقی است که هر انسانی به طور ذاتی، فطری و به صرف انسان بودن از آن بهره مند است و این حق از دیرباز مورد توجه ملت ها و اندیشمندان بوده است. امروزه نیز این مفهوم اهمیت و برجستگی فوق العاده و به مراتب گسترده تری در سطح بین المللی یافته است و تاکنون اسناد بین المللی متعددی برای تدوین و حمایت از حقوق بشر تدوین شده است.

متاسفانه ساختارهای بین المللی حمایت از حقوق بشر و برخی کشورهای غربی که همواره خود را جزء پاسداران و مدافعان انحصاری حقوق بشر در جهان معرفی می‌کنند، در عرصه حقوق بشر رویکردی تبعیض آمیز، دوگانه، غیر مستقل و غیرمنصفانه در پیش گرفته و با عملکردی متناقض، سابقه سیاه و تلخی از خود برجای گذاشته اند.

با توجه به وجود حقوق و قوانین مدون در حوزه حقوق بشر، این پرسش شکل می‌گیرد که چگونه شاهد وضعیت خلاف انتظار باشیم؟

با توجه به جنایت‌های فراوان و اقدامات ضد حقوق بشری توسط رژیم صهیونستی، گروهک تروریستی داعش و حمایت کشورهای غربی و چند کشور دیگر از جمله عربستان درصدد هستیم تا با رویکردی واقعگرایانه و بی‌طرفانه نسبت به موضوع حقوق بشر در آمریکا، بخشی از واقعیات را از دریچه اخبار و گزارشات مستند رسمی سازمان ها و نهادهای مدنی فعال در حوزه حقوق بشر منعکس کنیم.

از این رو وضعیت حقوق بشر و میزان پایبندی به موازین و تعهدات حقوق بشری در آمریکا در حوزه‌های مشخصی در بخشی از سال 2014 و همچنین 2015 مورد بررسی قرار می‌گیرد.

گفتنی است این گزارش قسمت کوچکی از مهمترین موارد موضوعی نقض حقوق بشر در این کشور است. مطالبی که در این گزارش منعکس می‌شود برگرفته از کتاب وضعیت حقوق بشر در آمریکا است که توسط مرکز پایش معاونت امور بین‌الملل ستاد حقوق بشر تهیه و تدوین شده است.

نقض گسترده حقوق زندانیان زن در زندان‌های نیویورک

"موسسه تربیتی و اصلاحی نیویورک" با انتشار گزارشی 233 صفحه‌ای تحت عنوان "نابرابری جنسی" به بررسی وضعیت نابسامان و نقض گسترده حقوق زنان به ویژه زنان باردار در زندان‌های نیویورک پرداخته است.

این گزارش که در فوریه 2015 منتشر شده و با بررسی دقیق شرایط موجود در زندان‌های ویژه زنان در ایالت نیویورک نشان داده است که چگونه سازمان‌های مسئول در این ایالت با نقض حقوق زنان به ویژه زنان باردار سبب نقض حقوق این افراد و تحمیل صدمات جبران ناپذیری به آنان می شوند.

1- نگاهی به آمار زندانیان زن در نیویورک

تا پایان سال 2013 حدود 2300 زندانی زن در شش زندان این ایالت زندانی بودند که از این شش زندان سه زندان مختص زنان بوده و سه زندان دیگر شامل زندانیان مرد می‌شوند.

با تحلیل آماری برخی از فاکتورها در پنج زندان مشخص شد که تعداد زندانیان زن سیاهپوست و لاتین تبار تقریبا دو برابر زندانیان زن سفید‌پوست می باشد.

افزایش 900 درصدی تعداد زندانیان زن

تعداد زیادی از کارمندان این زندان‌ها نیز مرد هستند که سبب بروز مشکلات متعددی از جمله تجاوز به زنان می‌گردد. در چند سال اخیر هر ساله به طور متوسط 4 هزار زندانی زن در زندان‌های نیویورک زندانی می‌شوند و افزایش 900 درصدی تعداد زندانیان زدن در 36 سال گذشته در آمریکا نگران کننده می باشد.

جمعیت زندانیان زن از 11 هزار و 200 نفر در سال 1977 به111 هزار و 300 نفر در سال 2013 افزایش یافته است.

33 درصد زندانیان زن جهان در آمریکا هستند

نکته نگران کننده دیگر در خصوص آمار زندانیان زن در آمریکا بر اساس گزارش مذکور درصد بسیار بالای زنان زندانی در این کشور نسبت به سایر کشورهای جهان است. با وجود این که ایالات متحده حدود 5 درصد از کل جمعیت زنان دنیا را در بردارد اما حدود 33 درصد جمعیت کل زنان زندانی در دنیا مربوط به این کشور می باشد.

همچنین عمده زنان زندانی از اقشار کم در آمد بوده که اکثر آنان سیاهپوست و یا سرخپوست هستند.

کم سوادی شرایط بد بهداشت بیماری‌های روحی و روانی و سوء‌استفاده‌های جنسی از دیگر شرایطی است که اکثر این زنان پیش از زندانی شدن با آن مواجه بودند. حدود 70 درصد از زندانیان زن مادر بوده که دلایلی همچون اعتیاد فقر بیماری‌های روحی و روانی و خشونت خانگی سبب زندانی شدن آنان شده است.

2- شرایط نامناسب بهداشتی و پزشکی

بسیاری از پزشکان و پرستارانی که برای معاینه به زندان می آیند به گونه ای به اظهارات زندانیان واکنش نشان می دهند که انگار حرف‌های دروغ می شنوند و نسبت به درمان صحیح زندانیان کاملا بی تفاوت هستند. همچنین زنان هیچ گونه دسترسی به آموزش‌های ضروری بهداشتی نداشته و از مواد اولیه ضروری مربوط به کمک‌های پزشکی محروم هستند.

نبود پزشک شبانه روزی در برخی زندان‌ها سبب اعتراض و ایجاد مشکل برای زنان به ویژه زنان باردار شده است.

عدم دسترسی به موقع به پزشک

وجود این وضعیت علی رغم سخت‌تر کردن شرایط رسیدگی و درمان سبب افشای اطلاعات محرمانه و شخصی زنان می گردد؛ چرا که زنان مجبورند مشکلات خود را به مامور کشیک که اکثر اوقات یک مرد است اظهار کرده و به صورت تلفنی از پزشک مربوطه سوال کنند. در مجموع 54 درصد از زنان در زندان‌های نیویورک از دسترسی به موقع به پزشک محروم هستند.

انتصاب پزشک مرد به ویژه برای زنان باردار از دیگر موارد آزار دهنده و مشکل ساز برای زندانیان زن است.

از آنجا که بسیاری از زنان پیش از زندانی شدن و یا در زندان مورد خشونت و یا تجاوز توسط مردان قرار گرفته‌اند اظهار کرده‌اند که تمایلی به مطرح کردن مشکلات خود با یک مرد را ندارند. به همین علت نیز در بسیاری از مواقع علی‌رغم داشتن مشکل جسمی به پزشک مراجعه نمی کنند.

هنگام مراجعه زندانیان به پزشک نیز نحوه برخورد با این افراد بسیار زشت و زننده می باشد. بسیاری از زندانیان اظهار داشته‌اند که به سوالات و نگرانی‌هایشان هیچ توجهی نمی‌شود و با آنان مانند یک کودک که هیچ گونه شناختی از بدن خود ندارد رفتار می‌شود.

برخوردهای توهین آمیز و بد با زندانیان

زندانیان زن اظهار کردند هنگام مراجعه به درمانگاه مانند یک شیء‌ به داخل اتاق پزشک پرتاب می‌شوند و فورا از آنجا بیرون انداخته می‌شوند بعضی اوقات با آنان بسیار بد برخورد می‌کنند. همچنین اکثر زنان از آزار جنسی و تجاوز توسط پزشکان و پرستاران مرد گلایه داشتند.

آنان معتقدند به دلیل اینکه زندانی هستند و دستشان به جایی نمی‌رسد خیلی راحت توسط پرسنل درمانی مورد سوء‌استفاده قرار می گیرند.

تجویز دارو بدون انجام معاینات و آزمایش‌های مشخص کننده از دیگر مواردی است که سلامت زندانیان را به خطر انداخته است. داروی تاریخ گذشته و عدم انجام به موقع برخی آزمایش‌های سالیانه که برای تشخیص بارداری و غیره مهم است از دیگر موارد نقض حقوق زندانیان زن است.

با توجه به این که حدود 54 درصد از زندانیان دچار بیماری‌های جدی هستند لذا عدم دسترسی به تجهیزات و لوازم بهداشتی ویژه زنان وضعیت بد سرویس‌های بهداشتی غذای ناکافی و ناسالم و رفتار خشن ماموران اوضاع را برای آنان بسیار وخیم کرده است. همچنین برخی از زنان زندانی به علت تغذیه ناکافی و ناسالم بسیار ضعیف و لاغر شده‌اند.

بر اساس یافته‌های این تحقیق هر سال حدود 40 زن باردار در زندان‌های این ایالت زندانی می‌شوند و آنچه که مشکل را بدتر می‌کند عدم وجود سازوکار نظارتی شفاف در مورد آنان است.

برای مثال هیچ یک از زندان‌ها آمار زنان زندانی باردار را در فاصله سالهای 2004تا 2013 در دسترس نداشتند و در اندک مواردی هم که برخی از این زندان‌ها آماری را ارائه کرده بودند آمارشان اشتباه بود.

یافته‌های دیگر این تحقیق حاکی از عدم وجود هیچ گونه سیاست و برنامه‌ای در قبال زنان باردار مانند آزمایشات مربوط به بارداری، مشاوره‌های پزشکی، برنامه‌های غذایی ویژه سازوکارهای اورژانسی برای سقط جنین در موارد ویژه و سایر موارد پزشکی روحی و روانی دیگر است.

همچنین هنگام انتقال زنان باردار به بیمارستان جهت وضع حمل در تمامی مراحل پای آنان با زنجیر بسته می‌شود که سبب به هم خوردن تعادل زنان باردار شده و این موضوع برای روحیه آنان بسیار نامناسب می‌باشد.

از هر 18 نفر فقط  دو نفر!

بر اساس تحقیقات صورت گرفته توسط پژوهشگران"موسسه تربیتی و اصلاحی نیویورک" از هر 18 زن باردار در زندان‌های ایالت نیویورک تنها دو نفر از آنان از حقوق دوران بارداری خود مطلع می‌شوند و مسئولان زندان در اطلاع رسانی صحیح به زنان باردار در مورد حقوقشان قصور می ورزند.

در برخی موارد مسئولان زندان به زنان باردار تا چند هفته و بعضا تا دوماه درخصوص باردار بودنشان چیزی نمی گویند که همین امر سبب وارد شدن آسیب‌های جدی به جنین می‌شود.

مراقبت‌های دندانپزشکی که یکی از موارد مهم دوران بارداری می‌باشد نیز در زندان‌های ایالت رعایت نمی‌شود و از هر 22 زن باردار فقط چهار نفر آن هم نه به طور کامل از مراقبت‌های درمانی بهره‌مند می‌شوند.

3- سقط جنین و نسل کشی

در برخی موارد به طور پنهانی به زنان باردار پیشنهاد سقط جنین داده می شود تا مسئولان زندان خود را از ارائه اندک خدمات بارداری که ارائه می‌دهند رها کنند. بر همین اساس از هر 9 زن حامله در زندان‌های ایالت نیویورک هر سال چهار زن سقط جنین می کنند.

زنانی که سقط جنین می‌کنند دچار افسردگی و پشیمانی شدید شده و از سوی مسئولان زندان نیز هیچ حمایت روحی نمی‌شوند. از طرف دیگر در طول تمامی فرآیندهای مربوط به بارداری و مراجعه زنان باردار به کلینیک پزشکی چند مامور زندان حتی در زمان صحبت خصوصی با دکتر به همراه آنان حضور دارند که همین امر سبب می‌شود زندانیان زن نتوانند تمامی مشکلات خود را با پزشک در میان بگذارند.

یکی از بخش‌های بسیار اسفناک نگران کننده و تاریک این گزارش که به نظر می‌رسد نوعی نسل کشی نیز باشد عقیم کردن زنان زندانی سیاهپوست و لاتین تبار می‌باشد. آمریکا تاریخچه‌ای سیاه و وحشتناک در عقیم کردن زنان فقیر و سیاهپوست دارد.

عقیم کردن زنان تحت عنوان اصلاح نژادی

عقیم کردن زنان برنامه‌ای بود که تحت عنوان " اصلاح نژادی" شناخته می‌شد و تحت این برنامه در دهه‌های 1920 و 1930 بسیاری از زنان بومی وسیاهپوست در آمریکا به اجبار عقیم شدند. بر اساس این گزارش بین سال‌های 2006 تا 2010 حدود 150 زن صرفا در زندان‌های نیویورک عقیم شده‌اند که اکثر آنان سیاهپوست و آمریکای لاتین تبار هستند.

پزشکان مقیم زندان‌ها و یا کلینیک‌ها برخی از زنان را به اجبار و عدم رضایت قبلی عقیم کرده‌اند و پیش از این کار نیز آنان را وادار به امضاء‌ کردن فرم‌هایی می‌کردند که در آن رضایت شخص آنان از عقیم شدن اعلام شده است این کار هم برخلاف قوانین داخلی آمریکا و هم برخلاف قوانین بین المللی می باشد.

4- مشکلات غذا و مکان

برخی از مشکلات روزانه‌ای که زنان باردار در طول روز با آنها سروکار دارند عبارتند از: عدم حمایت روحی و مهیا کردن شرایط روحی مناسب رفتار بد ماموران زندان و بدترین آن عدم تغذیه کافی می‌باشد. تنها 3 نفر از 23 زن باردار مشاوره دریافت می کنند.

تهویه نامطبوع سلول‌ها گرمای زیاد حمام‌های نامناسب و وجود موش و سایر جانوران که خود بعضا ناقل بیماری هستند محدودیت مربوط به لباس و پوشاک و جملات تحقیر آمیز از سوی ماموران زندان نمونه‌هایی دیگر از نقض حقوق زندانیان است. غذاهای نامناسب برای زنان حامله عدم تامین میوه سبزیجات و سایر ویتامین‌هایی که یک زن باردار نیاز دارد سبب وارد آمدن آسیب‌های جدی به جنین می‌شود.

5- نگه‌داری زنان در سلول‌های انفرادی

حبس طولانی مدت در سلول‌های انفرادی از دیگر موارد نگران کننده و اسفناک در رابطه با نقض حقوق زنان باردار در زندان‌های نیویورک می باشد. طبق گفته گزارشگر ویژه سازمان ملل در امر شکنجه حبس بیش از 15 روز افراد در سلول‌های انفرادی شکنجه محسوب می شود؛

به ویژه این که محکومین افرادی آسیب‌پذیر همچون کودکان معلولان ذهنی و زنان باردار باشند. مساحت بسیاری از سلول‌های انفرادی در زندان‌های نیویورک به اندازه مساحت یک اتاقک آسانسور می‌باشد.

افرادی که به سلول‌های انفرادی منتقل می شوند روزانه به مدت 23 ساعت محبوس بوده واز ارتباط با دیگر افراد مشارکت در برنامه‌ها ارائه برخی خدمات دسترسی به تلفن ملاقات‌های عادی و .... محروم می‌شوند.

دو نوع سلول انفرادی در زندان‌های نیویورک وجود دارد که عبارتند از:"واحد انفرادی ویژه" که در شرایط نقض جدی از قوانین استفاده می‌شود و "کیپ لاک" که برای جرایم کم اهمیت مورد استفاده قرار می گیرد.

افرادی که به "واحد انفرادی ویژه" منتقل می شوند ممکن است ماه‌ها و سال‌ها را در آنجا سپری کنند که این کار از نظر سازمان ملل شکنجه محسوب می‌شود. شرایط در "واحد انفرادی ویژه" بسیار سخت بوده و حتی از به همراه بردن لوازم شخصی نیز ممانعت به عمل می آید.

سالانه حدود 1600 زن در زندان‌های ایالت نیویورک به سلول‌های انفرادی فرستاده می‌شوند و به طور متوسط هر روز 100 زن در سلول‌های انفرادی این ایالت حضور دارند.

آمار 40 درصدی بیماران روحی در سلول‌های انفرادی

تعداد محکومان به حبس در "واحدهای انفرادی ویژه" بیشتر از محکومان به حبس در "کیپ لاک" است و حدود 40 درصد از محکومان به سلول انفرادی بیماران روحی هستند.

نکته تاسف آور این است که در ایالت نیویورک قانونی مصوب شده که طبق آن زنانی که ادعا می‌کنند مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند در صورتی که نتوانند ادعای خود را ثابت کنند به سلول انفرادی منتقل خواهند شد. این قانون زنان را در برابر تجاوزات جنسی و اذیت و آزار ماموران زندان به شدت آسیب پذیر کرده است.

بر اساس این گزارش انتقال زنان باردار به سلول‌های انفرادی به ویژه برای مدت‌های طولانی به دلیل آسیب‌پذیری‌های حساسی که دارند بسیار خطرناک است. متاسفانه چندین مورد انتقال زنان باردار به سلول‌های انفرادی وجود داشته است.

از سال 2009 تا 2012 حداقل هفت مورد انتقال زنان باردار به سلول‌های انفرادی و طولانی مدت در زندان‌های نیویورک گزارش شده است.

عدم دسترسی به دکتر تنهایی افسردگی و استرس تغذیه نامناسب و وضعیت بد بهداشتی سلول‌های انفرادی اثرات مخرب و جبران‌ناپذیری را بر زنان و جنین درون رحمشان می‌گذارد.

محققان این گزارش در مصاحبه با برخی زنان که در دوران بارداری به سلول انفرادی منتقل شده بودند متوجه موارد دردناکی در این خصوص شدند. یکی از زنان باردار که در "واحد انفرادی ویژه" محبوس شده بود دچار خونریزی شدید می‌شود که علی رغم درخواست‌های مکرر از مسئولین زندان نه تنها به مرکز درمانی منتقل نشده بلکه حتی یک پزشک هم جهت معالجه وی فرستاده نشد.

وی چندین روز را به همین منوال سپری کرده بود که با وخیم‌تر شدن اوضاع تنها بسته کمک‌های اولیه پزشکی به او داده می‌شود.

با توجه به اینکه 70 درصد زندانیان زن فرزندان خردسال و نوزاد دارند گزارش مذکور معتقد است که سلول انفرادی تاثیرات بسیار بدی را بر رابطه فرزندی و مادری و نیز رسیدگی‌های ویژه‌ای که یک نوزاد نیاز دارد گذاشته است.

محرومیت دیدار با فرزندان

بر این اساس مادرانی که به سلول‌های انفرادی فرستاده می‌شوند از ملاقات به موقع فرزند خود محروم شده و همین امر سبب وارد شدن ضربات روحی بسیار شدید به هر دو طرف به ویژه کودکان می‌گردد.

در این راستا برابر گزارش سازمان ملی زنان آمریکا(ناو) که در سال 2014 منتشر شد در ایالات متحده زنان جوان کم در آمد در سنین بین 20 تا 24 سال بیشتر در معرض خشونت‌های خانگی و آزارهای جنسی قرار دارند و در هر 2 دقیقه یک نفر قربانی تجاوز می‌شود.

آمار 120هزار نفری تجاوزات جنسی

از هر پنج دختر دانشجوی آمریکایی یک نفر مورد تجاوز قرار گرفته است و تنها کمتر از پنج درصد از این موارد به پلیس گزارش می‌شود. همچنین "شبکه ملی بررسی تجاوز، آزار و زنای با محارم" در گزارشی که در ماه سپتامبر سال 2013 (شهریور 92) منتشر کرد اعلام کرد در نیمه نخست سال 2013 حدود 120 هزار نفر در آمریکا قربانی تجاوز جنسی شده‌اند.

به نوشته این سازمان غیر دولتی 44 درصد از قربانیان خشونت جنسی در این کشور کمتر از 18 سال سن داشته و 80 درصد از آنان سنشان کمتر از 30سال بوده است. این در حالی است که حدود 60 درصد از تجاوزات جنسی هرگز به پلیس گزارش نمی‌شوند و از هر 16 متجاوز 15 نفر حتی یک روز زندان را هم به خاطر این جرم تحمل نمی‌کنند.


وضعیت حقوق بشر در آمریکا (1): وضعیت بیماران ذهنی در زندان‌های آمریکا چگونه است؟

وضعیت حقوق بشر در آمریکا (2): آمریکا، جهنم زندانیان سیاسی

وضعیت حقوق بشر در آمریکا (3): شرایط سخت زندانیان نوجوان در زندان‌های آمریکا