اکران "نویسنده بودن" بعد از ۴ سال

به گزارش گروه فرهنگی ، آیین دیدار  مستند "نویسنده بودن" با حضور جمعی از هنرمندان،نویسندگان و منتقدین در سالن موزه سینما برگزار شد .  طبق روال ابتدای برنامه ،از حاضران در مراسم درخواست شد تا پوستر این مستند را امضا کنند و در ادامه مصطفی آل احمد، کارگردان، تهیه کننده و نویسنده این فیلم با تشکر و قدردانی از همه اشاره کرد که این فیلم مستند را سال ۹۱ ساخته است و با یادآوری از تمام کسانی که در این مستند حضور دارند و امروز در قید حیات نیستند همه را به تماشای فیلم دعوت کرد.

او از امیر حسین آریان پور، شمس آل احمد، تعدادی از فیلم برداران و… یاد کرد و گفت «اینها کسانی بودند که نقش موثری در شکل گیری این مستند داشتند اما چه حیف که در حال حاضر و زمان اکران عمومی این اثر دیگر در بین ما نیستند.» بیشتر افرادی که در این مراسم شرکت کرده بودند، دوست داران جلال آل احمد و افرادی بودند که در این فیلم به عنوان مصاحبه شونده حضور داشتند .علیرضا شجاع‌نوری , علی شاه حاتمی،علی لقمانی،محمد بهارلو ،لقمان خالدی ،اردلان شجاع کاوه،فرهاد ورهرام  و رزا آرایش، و… از جمله مهمانان شرکت کننده  در این آیین دیدار بودند.

اما عدم حضور افرادی مثل ناصر تقوایی، لیلی گلستان و… در میان حاضران احساس می‌شد. از آنجایی که این مستند شامل مصاحبه با نزدیکان، مخالفان و موافقان جلال آل احمد و همچنین روایت زندگی او براساس کتاب «سنگی بر گوری» است، بنابراین بیننده با تلفیقی از جزییات تلخ و شیرین زندگی آل احمد رو به رو است که در جای جای فیلم، باعث خنده و تاسف توامان می شود.مثلا اعترافات عریان شمس آل احمد برادر جلال در مورد رابطه تیره و تارش با سیمین دانشور، از نکات تلخ فیلم است که با شیرین زبانی های مرحوم شمس از بخش های بسیار دیدنی و شنیدنی این مستند به حساب می‌آید، یا داستان عشق کودکانه لیلی گلستان به آل احمد از زبان خود گلستان، بیننده را هرچه بیشتر با زندگی  این نویسنده آشنا می کند.

همچنین یکی از نکات اصلی که باعث شده بود جو سالن بسیار تلطیف شود، روایت زندگی جلال آل احمد به قلم خودش و صدای علیرضا شجاع نوری بود، که با تمسخر از مشکلات و درد های بزرگ زندگی خود می گفت و تبدیل به قصه ای شیرین شده بود و باعث شده بود آن رخوت همیشگی مستند هایی به این سبک در آن احساس نشود.در انتها هم با تشویق اکثریت حاضران در سالن، مستند به پایان رسید و مهر تاییدی بر جایزه بهترین مستند پرتره  که از جشنواره سینما حقیقت در سال ۹۱ دریافت کرده بود، زده شد.