بازیگری که دوست دارد مدافع حرم باشد

«ارسلان قاسمی» نیز از جمله بازیگرانی است که در عمل خود نشان داد که خوش تیپی و فعالیت‌های هنری تناقضی با حضور در مراسمات مذهبی و حمایت از جبهه مقاومت ندارد. او چندی پیش آهنگی تحت عنوان «ای کاش» را تقدیم مدافعان حرم کرد. به همین مناسبت خبرنگار ما به گفت‌وگو با این بازیگر سینما و تلویزیون پرداخت.

به نظر شما حمایت هنرمندان از جبهه مقاومت چه تاثیری می‌تواند در جامعه داشته باشد؟

حمایت هنرمندان از مدافعان حرم بدون تاثیر بر روی مخاطبان و جامعه نیست. مدافعان حرم؛ افرادی عادی هستند که بدون وابستگی به تعلقات دنیوی و یا تبعیت از جناح خاصی برای دفاع از عقاید ما به سوریه رفتند. این عمل آن‌ها ستودنی است. حمایت از این بزرگواران را وظیفه خودم می‌دانم.

واکنش شما در شنیدن خبر پذیرش حضورتان در سوریه چیست؟

اگر کاری برای من در نظر گرفته باشند، راغب هستم که به جمع مدافعان حرم بپیوندم. معتقدم که همه ما می‌توانیم یک مدافع حرم باشیم. یک هنرمند با هنری که دارد می‌تواند ارادت خود را به ساحت حضرت زینب (س) ابراز کند.

آیا با خانواده‌ شهدای مدافع حرم در ارتباط هستید؟

بنده دوستانی دارم که این افتخار را دارند تا در سوریه با دشمنان بجنگند. فیلم و تصاویری که دوستانم از جبهه مقاومت برایم ارسال می‌کنند، برایم جذابیت دارد. یکی از دوستانم کلیپ حرم حضرت رقیه (س) را برایم ارسال کرد که کودکان در کنار حرم مشغول بازی بودند. دیدن این کلیپ برایم بسیار لذت بخش بود.

با خانواده‌های مدافعان حرم نیز در ارتباط هستم. برای مثال مسعود فرزانه فرزند شهید مدافع حرم از دوستان خوب من است. زمانی که خبر شهادت شهید حاج رضا فرزانه را به خانواده‌اش اعلام کردند من در منزل آن‌ها بودم.

ایفای نقش در فیلم‌هایی با محتوای دفاع مقدس برایم بسیار ارزشمند است و اگر چنین پیشنهادی داشته باشم طبیعتاً قبول خواهم کرد. اما به دلیل اینکه از نزدیک شاهد ازخودگذشتی و ایثار مدافعان حرم هستم، از این رو نقش یک مدافع حرم را درک خواهم کرده و برای تاثیرگذاری این نقش تمام سعی‌ام را خواهم کرد.

با توجه به این‌که شما سابقه همکاری با مرحوم فرج الله سلحشور را داشته‌اید لطفا اگر خاطره‌ای از آن سال‌ها دارید برایمان بازگو کنید.

بله. یک روز قرار بود برای اجرای یک سکانس در شب به محل فیلمبرداری بروم. نقش بنیامین در فیلم «یوسف پیامبر» را ایفا می‌کردم. حدوداً ساعت 3 نیمه شب بود. در کنار محمود پاک نیت نشستم تا چند کلمه طبق دیالوگ به ایشان بگویم. خواب آلودگی بر من غالب شد و در حال فیلمبرداری خوابم برد. آقای سلحشور بدون هیچ عصبانیتی حدود یک ساعت کار را تعطیل کرد و به همه استراحت داد. ساعاتی بعد مرحوم سلحشور با مهربانی من را از خواب بیدار کرد. برخورد آن شب ایشان خاطره خوبی از خود در ذهن من بر جای گذاشت.