ترانه‌‌های آزادی از پشت دیوارهای زندان
انتشار خبر حبس یک شاعر فلسطینی به جرم شعر گفتن در فضای مجازی بازتاب گسترده‌ای داشت؛ این اولین‌بار نیست که رژیم صهیونیستی شاعری را به جرم فعالیت‌های ادبی زندانی یا محدود می‌کند.
به نقل از سراج24، کارنامه رژیم صهیونیستی در حبس و به اسارت گرفتن آنقدر تیره و تار است که می‌توان برایش مصادیق مختلف ذکر کرد؛ از زندانی نوجوانان و مردم عادی گرفته تا خبرنگاران و روزنامه‌نگاران و حالا شاعران و نویسندگان. چندی پیش خبری مبنی بر حبس در خانه دارین تتور (Dareen Tatour) شاعر فلسطینی، منتشر شد. او بدلیل انتشار شعری به نام «مقاومت؛ مردم من، مقابل آنها مقاومت کنید» در شبکه یوتیوب دستگیر، زندانی و سپس تحت نظر خانگی قرار گرفت.
تاکنون بیش از 10 هزار یهودی از سراسر جهان با تشکیل کمپینی خواستار آزادی این شاعر فلسطینی جبهه مقاومت شده‌اند. در بین این افراد مجموعه‌ای از فعالان عرصه ادبیات نیز حضور دارند. اما انتشار خبر بازداشت و حبس در خانه تتور واکنش‌های تاکنون مختلفی را در فضای مجازی به همراه داشته است. اگر نگاهی به صفحه یوتیوب یا شبکه‌های خبری بیندازید، نظرات متعددی در محکوم کردن این اقدام رژیم صهیونیستی می‌بینید. برخی از این نظرات با لحن تندی نوشته شده‌اند که نشان‌دهنده شدت انزجار مردم عادی، از ملیت‌ها و ادیان مختلف، به این رژیم است.
برای نمونه، رجا الحسین در ذیل خبر حبس این شاعر نوشته است: آمریکا و اتحادیه اروپا مدعی برخورد و مبارزه با تروریست هستند، حال آنکه از اسرائیل حمایت می کنند.
کاربرد دیگری با نام «آنوم رامیل» رژیم صهیونیستی را یک رژیم برخاسته از تفکرات آپارتاید خوانده و نوشته است: خیلی دور نیست که به دوره هیتلر بازگردیم. من کاملاً مطمئنم که تتور این سروده‌ها را حتماً به دلایل منطقی سروده است.
فاطمه مین، کاربر دیگری است که به انتقاد از نبود آزادی و دموکراسی در سرزمین‌های اشغالی می‌پردازد و می‌نویسد: سرزمین‌های اشغالی برای همه جای آزادی و دموکراسی است، همه حق زندگی در آن را دارند، به غیر از مسلمانان. خانم تتور، روزی تو اجر کارت را خواهی گرفت. خداوند به همه شما برادران و خواهران مسلمان کمک کند.
بخشی از نظرات کاربران به انتقاد از سیاست‌های اسرائیل در قبال انسان‌ها، فارغ از دین و ملیت‌شان، اشاره دارد. تانیا فورتونا با اشاره به همین موضوع می‌گوید: کی اسرائیل می‌خواهد دست از این کارهایش بردارد؟ کی اسرائیل متوقف خواهد شد؟
عده‌ای دیگر از کاربران فضای مجازی عملکرد رژیم صهیونیستی را با شعارهای این رژیم مقایسه کرده‌اند. جعفر کوردیم نیز نوشته است: اسرائیل بزرگترین تروریست در جهان است. بزرگترین ترسو. قاتل کودکان، اما در عین حال مدعی است که جانب خدا انتخاب شده است.
سابقه رژیم صهیونیستی در حبس شاعران و خبرنگاران به امروز محدود نمی‌شود. اگر نگاهی به زندگی شاعران و فعالان اجتماعی در سرزمین‌های اشغالی بیندازیم، حتماً موارد متعددی از این قبیل اقدامات را خواهیم دید. به عنوان نمونه می‌توان به محمود درویش، شاعر بزرگ و نامی فلسطینی اشاره کرد. او در سال 1942 در فلسطین ،در روستای بروه در منطقه الجلیل به دنیا آمد. از آغاز جوانی به فعالیت‌های سیاسی پرداخت و به سبب عقاید و فعالیت‌های سیاسی خود همواره در معرض فشار از سوی اسرائیل بود و بارها به زندان یا اقامت اجباری در خانه محکوم شد.
سروده‌های او آنجا که به وطن اختصاص دارد، پر است از غم و در عین حال امید به بازگشت روزهای آزادی:
ای وطن
در زخم تو دیده گشودیم و بزرگ شدیم
میوه درختانت را خوردیم
تا بر از نو دمیدن تو شهادت دهیم
«برای مادرم» درویش یکی از سروده‌های معروف اوست که در زندان‌های اسرائیل سروده شد و خیلی زود بر سر زبان‌ها افتاد:
دلم می‌رود برای نان مادرم
برای قهوه
و برای نوازش مادرم،
از کودکی هر روز
بر شانه روزها بالا می‌روم
و قد می‌کشم
و می‌کوشم زنده بمانم
چون اگر مردم
خجلت می‌برم از اشک مادرم...
رسالت شعر، مسئولیت شاعر
درویش عقیده داشت که شعر می‌تواند به دنیایی که یکسره در ستمگری و بیداد فرو رفته، رنگی انسانی‌تر بدهد:
بیست سطر شعر سرودم و پنداری،
این حصار دیوار
بیست متر عقب نشست...
همیشه در کنار نام محمود دروش، نام شاعر دیگری نیز قرار می‌گیرد که هر دوی آنها به زعم بسیاری بزرگترین شاعران فلسطینی قرن بیستم هستند. سمیح القاسم، شاعری بود که «فطرت انسانی» را مخاطب خود قرار داده و با زبان شعر و ادبیات، از «انسان»هایی سخن می گفت که از دیار خویش آواره شده و در کشورهای همسایه دارای فرزند و نوه می‌شوند.
سمیح القاسم، نام آشنایی برای افکار عمومی جهان عرب است و بارها اشعار وی از داخل سرزمین های اشغالی، به فیلم ها و سریال های پربیننده راه یافته است. کسی که برای اشعارش بارها به لندن و نیویورک دعوت شد، اما حاضر نشد خارج از اراضی 1948 فلسطین زندگی کند. او در برابر همه تسهیلات و تشویق های شیوخ عرب مقاومت کرد و اعلام کرد حتی حاضر نیست در سرزمین های محل مناقشه بعد از 1948 - تحت اشغال اسرائیل - زندگی کند، زیرا فراموش نکرده که هموطنان، همکیشان و همزبانانش را به زور از این منطقه به بیرون راندند. رژیم صهیونیستی بارها او را به جرم سرودن شعر و گفتن از مقاومت دستگیر و زندانی کرد یا تحت حبس در خانه قرار داد. سمیح القاسم حتی چند سال به اجبار به شوروی سابق تبعید شد. بخشی از سروده او با عنوان «دشمن خورشید»:
شاید -آنگونه که تو آرزو داری- معاشم را از دست دهم
شاید پیراهنم و تختم را بفروشم
شاید که مجبور به سنگ‌تراشی
مجبور به باربری
یا رفتگری شوم
شاید که نانم را از میان زباله‌ها بجویم
و از گرسنگی نای ایستادن نداشته باشم
اما ای دشمن خورشید
بدان
هرگز سازش نمی‌کنم!
و تا قطره‌ای خون در بدنم باقی است
مقاومت می‌کنم!
علاوه بر سرزمین‌های اشغالی، محدودیت‌های برای شاعران و نویسندگانی که به مخالفت با رژیم صهیونیستی پرداختند، در برخی از کشورها اجرا می‌شود. برای نمونه می‌توان به آلیس واکر، نویسنده سیاه‌پوست آمریکایی، اشاره کرد که در مصاحبه‌ای با گاردین گفته است: مردم در جامعه با من بدرفتاری کردند، اما وجه دیگر قضیه این بود که من سانسور می‌شوم؛ سال‌ها و سال‌ها تدریس کتابم در مدارس ممنوع بود؛ چون یک ضد اسرائیلم.
پیتر بینارت نویسنده یهودی آمریکایی از دیگر نویسندگانی است که به دلیل مخالفت با شهرک‌سازی‌های رژیم صهیونیستی بایکوت شد. او در کتاب «بحران هویتی رژیم اسرائیل»، رژیم صهیونیستی را یک سرزمین بدون آینده خوانده است.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
تاکنون بیش از 10 هزار یهودی از سراسر جهان با تشکیل کمپینی خواستار آزادی این شاعر فلسطینی جبهه مقاومت شده‌اند. در بین این افراد مجموعه‌ای از فعالان عرصه ادبیات نیز حضور دارند. اما انتشار خبر بازداشت و حبس در خانه تتور واکنش‌های تاکنون مختلفی را در فضای مجازی به همراه داشته است. اگر نگاهی به صفحه یوتیوب یا شبکه‌های خبری بیندازید، نظرات متعددی در محکوم کردن این اقدام رژیم صهیونیستی می‌بینید. برخی از این نظرات با لحن تندی نوشته شده‌اند که نشان‌دهنده شدت انزجار مردم عادی، از ملیت‌ها و ادیان مختلف، به این رژیم است.
برای نمونه، رجا الحسین در ذیل خبر حبس این شاعر نوشته است: آمریکا و اتحادیه اروپا مدعی برخورد و مبارزه با تروریست هستند، حال آنکه از اسرائیل حمایت می کنند.
کاربرد دیگری با نام «آنوم رامیل» رژیم صهیونیستی را یک رژیم برخاسته از تفکرات آپارتاید خوانده و نوشته است: خیلی دور نیست که به دوره هیتلر بازگردیم. من کاملاً مطمئنم که تتور این سروده‌ها را حتماً به دلایل منطقی سروده است.
فاطمه مین، کاربر دیگری است که به انتقاد از نبود آزادی و دموکراسی در سرزمین‌های اشغالی می‌پردازد و می‌نویسد: سرزمین‌های اشغالی برای همه جای آزادی و دموکراسی است، همه حق زندگی در آن را دارند، به غیر از مسلمانان. خانم تتور، روزی تو اجر کارت را خواهی گرفت. خداوند به همه شما برادران و خواهران مسلمان کمک کند.
بخشی از نظرات کاربران به انتقاد از سیاست‌های اسرائیل در قبال انسان‌ها، فارغ از دین و ملیت‌شان، اشاره دارد. تانیا فورتونا با اشاره به همین موضوع می‌گوید: کی اسرائیل می‌خواهد دست از این کارهایش بردارد؟ کی اسرائیل متوقف خواهد شد؟
عده‌ای دیگر از کاربران فضای مجازی عملکرد رژیم صهیونیستی را با شعارهای این رژیم مقایسه کرده‌اند. جعفر کوردیم نیز نوشته است: اسرائیل بزرگترین تروریست در جهان است. بزرگترین ترسو. قاتل کودکان، اما در عین حال مدعی است که جانب خدا انتخاب شده است.
سابقه رژیم صهیونیستی در حبس شاعران و خبرنگاران به امروز محدود نمی‌شود. اگر نگاهی به زندگی شاعران و فعالان اجتماعی در سرزمین‌های اشغالی بیندازیم، حتماً موارد متعددی از این قبیل اقدامات را خواهیم دید. به عنوان نمونه می‌توان به محمود درویش، شاعر بزرگ و نامی فلسطینی اشاره کرد. او در سال 1942 در فلسطین ،در روستای بروه در منطقه الجلیل به دنیا آمد. از آغاز جوانی به فعالیت‌های سیاسی پرداخت و به سبب عقاید و فعالیت‌های سیاسی خود همواره در معرض فشار از سوی اسرائیل بود و بارها به زندان یا اقامت اجباری در خانه محکوم شد.
سروده‌های او آنجا که به وطن اختصاص دارد، پر است از غم و در عین حال امید به بازگشت روزهای آزادی:
ای وطن
در زخم تو دیده گشودیم و بزرگ شدیم
میوه درختانت را خوردیم
تا بر از نو دمیدن تو شهادت دهیم
«برای مادرم» درویش یکی از سروده‌های معروف اوست که در زندان‌های اسرائیل سروده شد و خیلی زود بر سر زبان‌ها افتاد:
دلم می‌رود برای نان مادرم
برای قهوه
و برای نوازش مادرم،
از کودکی هر روز
بر شانه روزها بالا می‌روم
و قد می‌کشم
و می‌کوشم زنده بمانم
چون اگر مردم
خجلت می‌برم از اشک مادرم...
رسالت شعر، مسئولیت شاعر
درویش عقیده داشت که شعر می‌تواند به دنیایی که یکسره در ستمگری و بیداد فرو رفته، رنگی انسانی‌تر بدهد:
بیست سطر شعر سرودم و پنداری،
این حصار دیوار
بیست متر عقب نشست...
همیشه در کنار نام محمود دروش، نام شاعر دیگری نیز قرار می‌گیرد که هر دوی آنها به زعم بسیاری بزرگترین شاعران فلسطینی قرن بیستم هستند. سمیح القاسم، شاعری بود که «فطرت انسانی» را مخاطب خود قرار داده و با زبان شعر و ادبیات، از «انسان»هایی سخن می گفت که از دیار خویش آواره شده و در کشورهای همسایه دارای فرزند و نوه می‌شوند.
سمیح القاسم، نام آشنایی برای افکار عمومی جهان عرب است و بارها اشعار وی از داخل سرزمین های اشغالی، به فیلم ها و سریال های پربیننده راه یافته است. کسی که برای اشعارش بارها به لندن و نیویورک دعوت شد، اما حاضر نشد خارج از اراضی 1948 فلسطین زندگی کند. او در برابر همه تسهیلات و تشویق های شیوخ عرب مقاومت کرد و اعلام کرد حتی حاضر نیست در سرزمین های محل مناقشه بعد از 1948 - تحت اشغال اسرائیل - زندگی کند، زیرا فراموش نکرده که هموطنان، همکیشان و همزبانانش را به زور از این منطقه به بیرون راندند. رژیم صهیونیستی بارها او را به جرم سرودن شعر و گفتن از مقاومت دستگیر و زندانی کرد یا تحت حبس در خانه قرار داد. سمیح القاسم حتی چند سال به اجبار به شوروی سابق تبعید شد. بخشی از سروده او با عنوان «دشمن خورشید»:
شاید -آنگونه که تو آرزو داری- معاشم را از دست دهم
شاید پیراهنم و تختم را بفروشم
شاید که مجبور به سنگ‌تراشی
مجبور به باربری
یا رفتگری شوم
شاید که نانم را از میان زباله‌ها بجویم
و از گرسنگی نای ایستادن نداشته باشم
اما ای دشمن خورشید
بدان
هرگز سازش نمی‌کنم!
و تا قطره‌ای خون در بدنم باقی است
مقاومت می‌کنم!
علاوه بر سرزمین‌های اشغالی، محدودیت‌های برای شاعران و نویسندگانی که به مخالفت با رژیم صهیونیستی پرداختند، در برخی از کشورها اجرا می‌شود. برای نمونه می‌توان به آلیس واکر، نویسنده سیاه‌پوست آمریکایی، اشاره کرد که در مصاحبه‌ای با گاردین گفته است: مردم در جامعه با من بدرفتاری کردند، اما وجه دیگر قضیه این بود که من سانسور می‌شوم؛ سال‌ها و سال‌ها تدریس کتابم در مدارس ممنوع بود؛ چون یک ضد اسرائیلم.
پیتر بینارت نویسنده یهودی آمریکایی از دیگر نویسندگانی است که به دلیل مخالفت با شهرک‌سازی‌های رژیم صهیونیستی بایکوت شد. او در کتاب «بحران هویتی رژیم اسرائیل»، رژیم صهیونیستی را یک سرزمین بدون آینده خوانده است.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *