شعر سعدی بیش از هر شاعر کلاسیک دیگری با زندگی مأنوس بود

به گزارش گروه فرهنگی ، مدرس این کارگاه دکتر مهدی کمالی، عضو هیئت علمی دانشگاه، سخنان خود را اینگونه آغاز کرد: سعدی مانوس ترین شاعر زبان فارسی با زندگی است. ما این را از آثار سعدی درک می کنیم. شعر سعدی بیش از هر شاعر کلاسیک دیگر فارسی، شعر زندگی ست. اما این شعر زندگی بودن چیست و چرا نسبتش به شعر سعدی درست است؟ هر شعری که محتوای آن را به نثر بنویسیم و محتوایش زندگی را پوشش دهد، شعر زندگی نیست.

کمالی در ادامه به «محاکات» اشاره کرد و آن را وظیفه ی کارکردی که برای اثر هنری پذیرفته است دانست و تاکید کرد: شعر زندگی را محاکات می کند. در واقع شعر زندگی شعری ست که بیش از دیگر شعرها زندگی را محاکات می کند.

وی در ادامه از برخی ویژگی‌های منعکس شده از زندگی نظیر اعمال تکرارهای موجود در زندگی هم به صورت تکرار محتوا و هم تکرار متن، تناقض محتوایی و نمایان کردن آن از طریق کاربرد در صنعت تضاد، و استفاده های برجسته از استدراک، صحبت کردند.

کمالی افزود: متخصصان، شعر سعدی را "شعر زبان" نامیدند که در مقابل "شعر تصویر" است. تصویرهایی که در شعر سعدی استفاده می شود تکراری است ولی نوع بیان آن متفاوت و تازه است. از مهم ترین مختصات شعر سعدی استفاده از کنایه است که آن را هم با تصرف به کار میگیرد. در واقع کنایه سطح مشترک صورخیال و ساختمان شعر است و اغلب با ایهام استفاده می شود.

وی تأکید کرد: به دلیل چنین دلایل ذکر شده‌ای، زبان شناسان سعدی را استاد نحو، که خود قلب زبان است می دانند و کسی را در استفاده ماهرانه و هنرمندانه از نحو، هم سنگ با سعدی نمی شمارند.