اکسپرس تربیون: فروپاشی "نظام افغانستان" منطقه را بی‌ثبات می‌کند

به گزارش سرویس بین الملل اگر نظام سیاسی افغانستان فرو بپاشد، نتایج این فروپاشی محدود به مرزهای این کشور نخواهد بود و سه همسایه این کشور شدیداً از این موضوع متاثر خواهند بود و بی ثباتی منطقه‌ای را بهمراه خواهد داشت.
 
پاکستان و ایران مجبور می‌شوند با یک طوفان و گرداب شدید در مرزهایشان مقابله کنند و با شکل‌گیری یک نهاد سیاسی تازه در این کشور، این 2 همسایه  قادر به کنترل آن نخواهند بود، بنابراین تهران و اسلام‌آباد خواهان ایجاد هرج ومرج در همسایگی‌ خود نیستند.
 
چین که خود در بخش‌های وسیع استخراج معادن ارزشمند افغانستان سرمایه‌گذاری کرده نیز خواهان حضور این کشور در شریان‌های تجارت بین‌المللی از راه‌های زمینی است و امید به ساخت آن در آینده نزدیک دارد.
 
هم اکنون این شریان تجارتی بین چین و پاکستان با سرمایه‌گذاری در بندر اقتصادی در پاکستان اغاز شده و یک بندر اقتصادی مشابه نیز در قزاقستان ساخته شده و با اتصال این 2 راه ارتباطی، ایجاد سیستم راه مواصلاتی از شمال به جنوب از طریق افغانستان باید به تعویق بیافتد.
 
اکسپرس تریبون گزارش داد:درحال حاضر هندوستان نیز سرمایه‌گذاری زیادی در افغانستان کرده و در بهار سال جاری توافقنامه بندر چابهار بین افغانستان، ایران و هندوستان به امضا رسید.
 
هندوستان امیدوار است که از طریق بندر چابهار یک بزرگ راه تجاری بین افغانستان و ایران بسازد و چنین معامله بزرگ اقتصادی وابسته به ثبات افغانستان است که برای همسایگان دور و نزدیکش مهم است.
 
دولت افغانستان درحال حاضر از چند جهت بشدت تحت فشار قرار دارد، از یک سو طالبان فصل جنگی‌شان را شدت بخشیده و از سوی دیگر خروج نیروهای ائتلاف بین المللی به رهبری آمریکا فشارها بر نیرهای امینتی افغانستان را در امر مبارزه با گروه‌های تروریستی بیشتر ساخته است.
 
اما خروج این نیروها یک فرصت را برای نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان که در تلاش رشد و مبدل شدن به یک نیروی قوی جنگی می‌باشد را مهیا ساخته تا ثابت کنند قادر به تامین امنیت کشورشان هستند
 
افزون بر افزایش فشار از سوی طالبان در این کشور و ورود گروه تروریستی داعش از عراق و سوریه به افغانستان نیز یکی دیگر از مشکلات برای این کشور به حساب می‌آید و این وضعیت فرصت خوبی را برای داعش ایجاد کرده تا حضورش را در خارج از جهان عرب به نمایش بگذارد.
 
این گزارش می‌افزاید: افزوده شدن این 2 فشار، نظام سیاسی این کشور را که در تلاش توسعه به یک نهاد کارآمد و دموکراتیک است و می‌خواهد خشونت را به یک فضای گفتمان سیاسی جایگزین نماید را ناتوان ساخته است.
 
ازسوی دیگر نبود درآمد منابع داخلی برای تامین نیازمندی‌های ابتدایی اقتصادی افغانستان سبب شده تا اقتصاد این کشور وابسته به منابع خارجی باشد.
 
هم اکنون حضور داعش در افغانستان به گونه اساسی احساس می‌شود و حمله 23 جولای برتظاهرات صلح‌آمیز هزاره‌ها در کابل نشان داد که این گروه درحال شکل گرفتن در این کشور است.
 
دراین حمله بیش از 80 نفرکشته شدند و حدود 230 تن زخمی شدند و نخستین حمله داعش بود که جامعه هزاره‌های افغانستان را هدف قرار داد.
 
اکسپرس تریبون نوشت: پیش از این درسال 2011 میلادی نیز عامل انتحاری در ماه محرم در جامعه هزاره  در کابل بمبی را منفجر کرد که در آن 63 نفر کشته شدند. هزاره‌ها نیز در ایالت بلوچستان پاکستان بارها هدف حملات انتحاری قرار گرفته‌اند.
 
پس ازحمله کابل سخنگوی داعش مسولیت آن را به عهده گرفت و هشدار داد که پس از این داعش هزاره‌ها را مورد هدف قرار خواهد داد.
 
داعش در تلاش راه انداختن جنگ مذهبی در افغانستان است، شیعیان افغانستان تنها 10 درصد در این کشور نفوذ دارند و در کابل، شمال و نقاط مرکزی مانند ولایت بامیان حضور پررنگی دارند.
 
اکسپرس تریبون نوشت: اما در این جا بعضی کشورهای خارجی نیز می‌خواهند  در این جنگ مذهبی دخیل باشند و تلاش  دارند  نفوذشان در افغانستان تقویت کنند.
 
محمد علی علیزاده نماینده مردم هزاره در پارلمان افغانستان می‌گوید: درحال حاضر داعش در افغانستان در 2 شاخه فعالیت دارند: یکی متشکل از اعضای سابق طالبان میانه رو و یکی دیگر گروه خارجی افراطی هستند.
 
به گفته وی اگر در آینده این گروه در افغانستان قدرت را بدست آورد، دیگر حکومت افغانستان این توانایی را نخواهد داشت که بدون حمایت جامعه بتواند از جامعه هزاره در برابر این گروه دفاع کند.
 
به نظر می‌رسد جامعه بین المللی، که در راس آن ایالات متحده آمریکا قرار دارد  تمایل چندانی به کمک‌ کردن در این زمینه ندارند مگر اینکه وارد یک نبرد شدید و تمام عیار شوند.
 
این بخشی از راهبرد «باراک اوباما» رئیس جمهور آمریکا می‌باشد. براساس دکترین اوباما ملت سازی در کشورها باید توسط خود ملت‌ها اما با همکاری حاشیه‌ای ایالات متحده این کشور صورت گیرد.
 
این گزارش می‌افزاید: درماه جولای سال 2016 میلادی اوباما برنامه خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان را به تعویق انداخت و اعلام کرد که 8400 نیروی نظامی این کشور تا آخر سال 2017 میلادی در افغانستان حضور خواهند داشت.
 
بیشتر کارشناسان آمریکایی بر این باورند که نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان تا این حد آمادگی نداشته‌اند تا بتوانند به تنهایی طالبان را شکست بدهند و ایالات متحده آمریکا باید تعهد بلندمدتش در مورد امنیت این کشور پایبند باشد.
 
اما ماموریت آماده ساختن نیروهای افغانستانی‌ها برای مبارزه با گروه‌های تروریستی نشان می‌دهد که این کار بسیار پیچیده و پرهزینه می‌باشد و در فضای سیاسی کنونی در ایالات متحده آمریکا دوام این مسئله پایدار به نظر نمی‌رسد.
 
/