فقدان عمق استراتژیک رژیم صهیونیستی/ تمام مساحت سرزمین‌های اشغالی در زیر برد موشک‌های مقاومت
برای درک زوال و ضعف نظامی که بعد از جنگ 33 روزه سال 2006، عاید رژیم صهیونیستی شد، باید به جنگ 51 روزه غزه در سال 2014 میان رژیم صهیونیستی و جنبش حماس رجوع کنیم؛ جنگی که فقدان عمق استراتژیک رژیم صهیونیستی را عیان کرد و دورترین نقاط و مناطق تحت اشغال این رژیم را در زیر بُرد موشک‌های مقاومت قرار داد.
گروه سیاسی : این روزها مقارن با دهمین سالگرد شکست مفتضحانه رژیم صهیونیستی از حزب‌الله لبنان است؛ اگر چه سال‌ها پیش از جنگ 33 روزه سال 2006، یعنی در سال 2000، اسطوره شکست ناپذیری صهیونیست‌ها، نابود شده بود اما با شکستی که آن‌ها در حرب تموز متحمل شدند، زوال نظامی شان تکمیل شد. در این گزارش نگاهی خواهیم داشت به ضعف‌ها و خلاء‌هایی که برجستگی شان بعد از جنگ 33 روزه برای صهیونیست‌ها بیشتر شد.
در جریان جنگ 33 روزه در سال 2006،حزب الله لبنان، ادوات و تجهیزات نظامی پیشرفته رژیم صهیونیستی از جمله 120 دستگاه تانک فوق پیشرفته و مدرن مرکاوا از نسل چهارم ،30 دستگاه تجهیزات زرهی ، 2 فروند ناوچه ساعر ، 5 فروند قایق توپدار جنگی ، 3 هلی کوپتر آپاچی و 2 فروند هلی کوپتر پیشرفته دیگر این رژیم را منهدم کرد.
همچنین دورترین نقاط و مناطق رژیم صهیونیستی که سران کودک‌کش این رژیم آن مناطق را امن می‌پنداشتند، در جریان جنگ 33 روزه آماج حملات موشکی مجاهدان حزب الله لبنان قرار گرفت.
برای درک زوال و ضعف نظامی که بعد از جنگ 33 روزه سال 2006، عاید رژیم صهیونیستی شد، باید به جنگ 51 روزه غزه در سال 2014 میان رژیم صهیونیستی و جنبش حماس رجوع کنیم؛ جنگی که فقدان عمق استراتژیک رژیم صهیونیستی را عیان کرد؛ در این نبرد شهر تل‌آویو پایتخت این رژیم در 70 کیلومتری غزه بارها مورد اصابت موشک‌های مقاومت قرار گرفت؛ همچنین "حیفا" دورترین شهر این رژیم از غزه که در شمال سرزمین‌های اشغالی و در فاصله 155 کیلومتری تا غزه قرار دارد نیز در جریان نبرد 51 روزه بارها طعم موشک های مقاومت را چشید؛ امری که سران رژیم صهیونیستی را مستاصل و درمانده کرد.
قرارگرفتن تمام مساحت سرزمین های اشغالی در زیر برد موشک های مقاومت در جریان نبردهای 33 روزه سال 2006 و 51 روزه سال 2014، سران رژیم صهیونیستی را برای استقرار سپرهای موشکی فوق مدرن به تکاپو انداخت اما این امر نیز نتوانست پوششی برای فقدان عمق استراتژیک صهیونیست‌ها باشد؛ به طوری که در جریان نبرد غزه علاوه بر تل‌آویو و حیفا، مناطق دیگری از سرزمین‌های اشغالی همچون "قدس‌غربی"، "بیت شمیس"،"گوش دان"،"رعناتا"،"کفار سابا" و "زخرون یعکوف" که در فاصله 70 کیلومتری تا 120 کیلومتری از غزه قرار دارند، مورد اصابت موشک‌های مقاومت قرار گرفتند.
طبق اعلام منابع رسمی،۸۰ تا ۹۰ درصد از ساکنان سرزمین‌های اشغالی در منطقه‌ای به مساحت ۱۲۰ کیلومتری از سواحل حیفا و اشدود ساکن هستند؛ مناطقی که در جریان نبردهای 33 روزه و 51 روزه زهر موشک های مقاومت را که پاسخی به کودک کشی های صهیونیست ها بود چشیدند؛ و این امر یک تهدید امنیتی واقعی برای رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود.
مشاهده بُرد موشک‌های مقاومت در جریان نبردهای سال‌های 2006 و 2014، سران و تصمیم‌گیران صهیونیست را به این نتیجه رساند که دیگر نباید به فکر راه اندازی جنگ فراگیر باشند؛ در واقع صهیونیست‌ها که سال‌ها با حربه زرادخانه‌های اتمی، برای خود هیمنه‌ای پوشالی و قدرتی بازدارنده ترسیم کرده بودند در جریان دو جنگ فوق الذکر عمق استراتژیک خود را نفوذپذیر دیدند و همه مساحت سرزمین‌های تحت اشغالشان تحت بُرد موشک‌های مقاومت قرار گرفت.
تحلیلگران و کارشناسان حوزه جغرافیای نظامی، در تحلیل فقدان عمق استراتژیک رژیم صهیونیستی علاوه بر آسیب پذیری دورترین نقاط این رژیم از لحاظ نفوذ موشکی، به جغرافیای سرزمینی تحت اشغال صهیونیست‌ها اشاره می‌کنند؛ جغرافیایی که فاقد کوه‌های بلند و ناهمواری است؛ امری که سبب می‌شود یک گستره وسیع سرزمینی آماج حملات موشکی قرار گیرد.
اما با وجود آنکه ضعف‌ها و خلاء‌های استراتژیک رژیم صهیونیستی در حوزه نظامی و جغرافیای سیاسی و همچنین فقدان عمق استراتژیک آن در نتیجه جنگ‌های سال های 2006 و 2014 برای تصمیم گیران و سران این رژیم نامشروع مکشوف و عیان شد، اما تاکنون آن ها موفق به رفع و رجوع این ضعف ها و خلاء ها نشده‌اند؛ اواخر ماه جولای سال جاری، روزنامه صهیونیستی معاریو از نفوذ یک پهپاد سوری به آسمان تحت اشغال رژیم صهیونیستی خبر داد و به نقل از "احتیاط الیعزر مروم"، فرمانده پیشین نیروی دریایی این رژیم، نوشت: نفوذ یک فروند هواپیمای بدون سرنشین سوری به آسمان اسرائیل بیانگر ناتوانی سامانه هوایی ما است.
این نظامی صهیونیست، نفوذ هواپیماهای بدون سرنشین به آسمان اسرائیل که قادر به حمل مواد منفجره یا مهمات هستند را ویرانگر خواند و افزود، تهدید هوایی از طریق هواپیماهای بدون سرنشین چالشی جدی برای سامانه هوایی اسرائیل است.
آنطور که در مطلب روزنامه صهیونیستی معاریو آمده بود، ارتش رژیم صهیونیستی دو فروند موشک پاتریوت به سوی این هواپیمای بدون سرنشین که از سوریه وارد حریم هوایی فلسطین اشغالی شده بود، شلیک کرد اما نتوانست این هواپیما را هدف قرار دهد.
در جریان جنگ 33 روزه در سال 2006،حزب الله لبنان، ادوات و تجهیزات نظامی پیشرفته رژیم صهیونیستی از جمله 120 دستگاه تانک فوق پیشرفته و مدرن مرکاوا از نسل چهارم ،30 دستگاه تجهیزات زرهی ، 2 فروند ناوچه ساعر ، 5 فروند قایق توپدار جنگی ، 3 هلی کوپتر آپاچی و 2 فروند هلی کوپتر پیشرفته دیگر این رژیم را منهدم کرد.
همچنین دورترین نقاط و مناطق رژیم صهیونیستی که سران کودک‌کش این رژیم آن مناطق را امن می‌پنداشتند، در جریان جنگ 33 روزه آماج حملات موشکی مجاهدان حزب الله لبنان قرار گرفت.
برای درک زوال و ضعف نظامی که بعد از جنگ 33 روزه سال 2006، عاید رژیم صهیونیستی شد، باید به جنگ 51 روزه غزه در سال 2014 میان رژیم صهیونیستی و جنبش حماس رجوع کنیم؛ جنگی که فقدان عمق استراتژیک رژیم صهیونیستی را عیان کرد؛ در این نبرد شهر تل‌آویو پایتخت این رژیم در 70 کیلومتری غزه بارها مورد اصابت موشک‌های مقاومت قرار گرفت؛ همچنین "حیفا" دورترین شهر این رژیم از غزه که در شمال سرزمین‌های اشغالی و در فاصله 155 کیلومتری تا غزه قرار دارد نیز در جریان نبرد 51 روزه بارها طعم موشک های مقاومت را چشید؛ امری که سران رژیم صهیونیستی را مستاصل و درمانده کرد.
قرارگرفتن تمام مساحت سرزمین های اشغالی در زیر برد موشک های مقاومت در جریان نبردهای 33 روزه سال 2006 و 51 روزه سال 2014، سران رژیم صهیونیستی را برای استقرار سپرهای موشکی فوق مدرن به تکاپو انداخت اما این امر نیز نتوانست پوششی برای فقدان عمق استراتژیک صهیونیست‌ها باشد؛ به طوری که در جریان نبرد غزه علاوه بر تل‌آویو و حیفا، مناطق دیگری از سرزمین‌های اشغالی همچون "قدس‌غربی"، "بیت شمیس"،"گوش دان"،"رعناتا"،"کفار سابا" و "زخرون یعکوف" که در فاصله 70 کیلومتری تا 120 کیلومتری از غزه قرار دارند، مورد اصابت موشک‌های مقاومت قرار گرفتند.
طبق اعلام منابع رسمی،۸۰ تا ۹۰ درصد از ساکنان سرزمین‌های اشغالی در منطقه‌ای به مساحت ۱۲۰ کیلومتری از سواحل حیفا و اشدود ساکن هستند؛ مناطقی که در جریان نبردهای 33 روزه و 51 روزه زهر موشک های مقاومت را که پاسخی به کودک کشی های صهیونیست ها بود چشیدند؛ و این امر یک تهدید امنیتی واقعی برای رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود.
مشاهده بُرد موشک‌های مقاومت در جریان نبردهای سال‌های 2006 و 2014، سران و تصمیم‌گیران صهیونیست را به این نتیجه رساند که دیگر نباید به فکر راه اندازی جنگ فراگیر باشند؛ در واقع صهیونیست‌ها که سال‌ها با حربه زرادخانه‌های اتمی، برای خود هیمنه‌ای پوشالی و قدرتی بازدارنده ترسیم کرده بودند در جریان دو جنگ فوق الذکر عمق استراتژیک خود را نفوذپذیر دیدند و همه مساحت سرزمین‌های تحت اشغالشان تحت بُرد موشک‌های مقاومت قرار گرفت.
تحلیلگران و کارشناسان حوزه جغرافیای نظامی، در تحلیل فقدان عمق استراتژیک رژیم صهیونیستی علاوه بر آسیب پذیری دورترین نقاط این رژیم از لحاظ نفوذ موشکی، به جغرافیای سرزمینی تحت اشغال صهیونیست‌ها اشاره می‌کنند؛ جغرافیایی که فاقد کوه‌های بلند و ناهمواری است؛ امری که سبب می‌شود یک گستره وسیع سرزمینی آماج حملات موشکی قرار گیرد.
اما با وجود آنکه ضعف‌ها و خلاء‌های استراتژیک رژیم صهیونیستی در حوزه نظامی و جغرافیای سیاسی و همچنین فقدان عمق استراتژیک آن در نتیجه جنگ‌های سال های 2006 و 2014 برای تصمیم گیران و سران این رژیم نامشروع مکشوف و عیان شد، اما تاکنون آن ها موفق به رفع و رجوع این ضعف ها و خلاء ها نشده‌اند؛ اواخر ماه جولای سال جاری، روزنامه صهیونیستی معاریو از نفوذ یک پهپاد سوری به آسمان تحت اشغال رژیم صهیونیستی خبر داد و به نقل از "احتیاط الیعزر مروم"، فرمانده پیشین نیروی دریایی این رژیم، نوشت: نفوذ یک فروند هواپیمای بدون سرنشین سوری به آسمان اسرائیل بیانگر ناتوانی سامانه هوایی ما است.
این نظامی صهیونیست، نفوذ هواپیماهای بدون سرنشین به آسمان اسرائیل که قادر به حمل مواد منفجره یا مهمات هستند را ویرانگر خواند و افزود، تهدید هوایی از طریق هواپیماهای بدون سرنشین چالشی جدی برای سامانه هوایی اسرائیل است.
آنطور که در مطلب روزنامه صهیونیستی معاریو آمده بود، ارتش رژیم صهیونیستی دو فروند موشک پاتریوت به سوی این هواپیمای بدون سرنشین که از سوریه وارد حریم هوایی فلسطین اشغالی شده بود، شلیک کرد اما نتوانست این هواپیما را هدف قرار دهد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *