نگاهی به تاریخچه "راهآهن" در افغانستان
در دهه ۱۹۲۰، شاه امانالله 3 لوکوموتیو بخاری کوچک را از آلمان خریداری کرد و آنها را در مسیری ۷ کیلومتری واگن برقی از سمت کابل به قصر دارالامان به کار انداخت.
این خط در کابل، به طول 7 کیلومتر، مرکز شهر ـ باغ عالم گنج را به «دارالامان» وصل میکرد. بعد از آن دیگر اقدامی برای ساختن خط آهن در افغانستان، صورت نگرفت.
در سال 1923، شاه امان الله 3 لوکوموتیو بخاری کوچک را از آلمان خریداری کرد و آنها را در مسیری 7 کیلومتری واگن از سمت کابل به قصر دارالامان به کار انداخت.
در وبلاگ افغانستان فردا آمده است: واگن در تاریخی نامشخص بسته شد اما لوکوموتیوها هنوز در موزه کابل نگهداری میشوند.
شاه امانالله کار بر روی یک شهر جدید به سبک اروپایی را به سرمایه کوچک در دارالامان در نزدیکی کابل آغاز و در تاریخ 15 دسامبر سال 1922 لوکوموتیوها طبق گزارش در شهر کابل به کار افتاد .
3 لوکوموتیو بخارهای کوچک از آلمان خریداری و احتمالاً برخی از واگن یا اجزای آن که با استفاده از بدنه به صورت محلی ساخته شده است.
در ماه آگوست سال 1928 لوکوموتیو، تنها راه آهن در افغانستان بود. «ویلهلم»از برلین به کابل آمد و با تعدادی از آلمانیهایی که در افغانستان کار میکردند مسئول ساختن تأسیسات الکتریکی،واگنهای برقی( لوکوموتیو) و به ویژه در قصر دارالامان بود.
در زمانهای بعدی ماشین خانه رواج یافت و خطآهن برای بار اول در کابل از همین ماشینخانه به کار افتاد و تا دارالامان این خط تمدید شد و مسافران را در ازای یک عباسی انتقال میداد.
در روزهای جمعه تعداد مسافران بیشتر میشد و هنگام شب واگنها دوباره به ماشینخانه پارک شده و مورد کنترل قرار میگرفتند.
امان الله در ژانویه 1929 سرنگون شد و راهآهن از استفاده باز ماند و لوکوموتیوها بعضاً در کنار قصر تاج بیگ و بخشی هم در ماشین خانه بدون استفاده ماند.
/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *