دویچه‌وله: پیامدهای عضویت "افغانستان" در سازمان تجارت جهانی

 به گزارش سرویس بین الملل افغانستان یکی از فقیرترین کشورهای جهان است که عضویت سازمان تجارت جهانی را به دست آورد و این کشور امیدوار است که با به دست آوردن عضویت سازمان تجارت جهانی بتواند به بازارهای جهانی دست یابد و رشد اقتصادی را در این کشور رقم زند.
 
دویچه‌وله نوشت: روز جمعه افغانستان پس از سال‌ها انتظار به عضویت کامل سازمان تجارت جهانی  در آمد. این سازمان عضویت افغانستان را رویدادی «تاریخی» عنوان کرد که می‌تواند به تقویت اقتصاد و برقراری صلح در این کشور جنگ‌زده کمک کند.
 
خبرگزاری فرانسه گزارش داده است که عضویت افغانستان پس از تصویب وزیران سازمان تجارت جهانی در پایتخت کنیا رسما تایید شد.
 
«صیامدین پسرلی» مسول ارتباط عامه اتاق‌های تجارت و صنایع افغانستان گفته که این یک رویدادی تاریخی بود و عضویت در سازمان تجارت جهانی بخشی از اهداف استراتژیک افغانستان برای رسیدن به صلح و ثبات اقتصادی این کشور بوده است.
 
وی گفته این سازمان برای افغانستان فرصت داده اصلاحات در بخش‌های تجارتی را روی دست گیرد و زمینه را برای رشد تجارتی و ترانزیت مهیا می‌سازد.
 
به گفته صیامدین پسرلی افغانستان اکنون مشکلاتی زیاد در بخش‌های ترانزیتی با همسایه‌هایش مانند پاکستان و ازبکستان که هر 2  عضو سازمان تجارت جهانی هستند،دارد اما کابل می‌تواند از طریق این سازمان بر پاکستان فشار آورد که دست از فعالیت‌های تجارتی غیرقانونی در افغانستان بردارد.
 
این مقام‌ اتاق تجارت افغانستان می‌گوید این کشور محاط به خشکی است ولی عضویت در سازمان تجارت جهانی سبب می‌شود تا تاجران افغانستانی آزادانه در کشورهای عضو این سازمان تجارت کنند.
 
به عبارت دیگر دروازه کشورهای دیگر بر روی تاجران افغانستانی باز می‌شود و در مقابل دروازه‌های افغانستان بر روی کشورهای دیگر نیز باز خواهد شد.
 
دویچه‌وله نوشت: افغانستان در سال ۲۰۰۴ درخواست عضویت خود را برای سازمان تجارت جهانی سپرده بود و به عنوان عضو ناظر این سازمان پذیرفته شده بود.
 
کارشناسان مسائل اقتصادی می‌گویند عضویت در سازمان تجارت جهانی می‌تواند سهولت‌های زیادی را برای تاجران افغانستانی به وجود آورد.
 
روبرتو آزودو رئیس سازمان تجارت جهانی گفت که وی خوشحال است که افغانستان را به این سازمان خوش آمد می گوید.
 
عضویت در این سازمان چه تاثیری بر آینده خواهد داشت؟
افغانستان دقیقا 30 روز پس از آن به عضویت سازمان تجارت جهانی درآمد که توافقنامه‌ای در این زمینه بین افغانستان و این سازمان امضا شد.
 
«محمد اشرف غنی» رئیس جمهور افغانستان ابراز امیدواری کرده که عضویت کشورش در این سازمان به رشد و ثبات اقتصادی این کشور کمک کرده و نهایتا منجر به برقراری صلح و امنیت شود.
 
افغانستان برای عضویت در سازمان تجارت جهانی از سوی اتحادیه اروپا نیز کمک شده است. مقامات افغانستان در سال 2014 اعلام کرده بودند که قرار است این کشور تا ختم آن سال به عضویت این سازمان درآید؛ اما بنابر مشکلاتی این امر تحقق نیافت.
 
افغانستان از سال 2009 برای عضویت در سازمان تجارت جهانی تلاش می‌کند. عضویت افغانستان افغانستان در این سازمان باعث می شود که کالاهای تولیدی و صادراتی افغانستان با تعرفه‌های کم و به آسانی وارد بازار آزاد جهانی شود و برای واردات به این کشور نیز سهولت های زیادی ایجاد می‌شود.
 
ازسویی هم «مایکل کوگلمن» کارشناس در بنیاد جنوب آسیا در واشگتن براین باور است که افغانستان از تمام سهولت‌هایی که به کشورهای عضو سازمان تجارت جهانی داده می‌شود، می‌تواند استفاده کند.
 
براساس اصول و قوانین سازمان تجارت جهانی کشورهایی که عضویت این سازمان را دارند تعرفه‌های گمرکی کشورها برای افغانستان تقلیل می‌یابد و تجارت آزاد سبب سرمایه گذاری تاجران در داخل افغانستان می‌شود.
 
همچنین دسترسی تاجران افغانستانی به تمامی بازارهای 136 کشور عضو باعث روان‌سازی و سهولت در تجارت می‌شود. در ضمن مشکل ترانزیت اجناس صادراتی را با کشورهای همسایه مخصوصا پاکستان که هم عضو دایمی سازمان تجارت جهانی و هم در کنوانسیون حمل‌ونقل بین‌الملل جاده «TIR» عضویت دارد می‌تواند حل کند.
 
هم چنین عضویت افغانستان در سازمان تجارت جهانی می‌تواند منجر به افزایش فرصت‌های شغلی شود. با ایجاد بازارهای جدید برای تولیدات و خدمات، امکان اشتغال برای تعداد بیشتری از مردم در داخل این کشور فراهم خواهد شد.
 
اما بااین همه این خطر نیز وجود دارد که در صورت عدم رشد صنعت و تولید، با وجود باز بودن دروازه‌ها بروی واردات کشورهای دیگر و عدم توانایی رقابت شرکت‌های داخلی با اجناس وارداتی، وضعیت درافغانستان بد و بد ترشده هم می‌تواند.
 
با عضویت افغانستان در سازمان تجارت جهانی، رقابت تولید کنندگان داخلی با شرکت‌های خارجی دشوارتر می‌شود چون دروازه‌های افغانستان باید بر روی تولیدات و اجناس خارجی باز باشد.
 
از سوی دیگر وجود نیروی فراوان و ارزان کار امکان رقابت با کشورهای دیگر را برای افغانستانی‌ها بدهد و درضمن موجودیت منابع و نیروی کار توجه شرکت‌های چند ملیتی را نیز جلب می‌کند و توصیه سازمان هم به کشورهای که مشکل کمبود سرمایه و تکنولوژی دارند همین است که با جذب شرکت‌های چند ملیتی و سرمایه‌گذاری‌های مستقیم خارجی این مشکل را برطرف کنند.
 
/