استفاده ازگوگل گلس در ساخت هواپیما

 

گوگل گلس، چشم‌افزار کامل و جذاب کمپانی گوگل ممکن است در جلب مشتریان ضعیف بوده باشد، اما راه خود را به سوی محیط‌های کاری و حرفه‌ای به خوبی باز کرده است.

در گزارشی که به تازگی از سوی وبسایت CIO.com منتشر شده است، اعضای بخش تحقیق و فناوری کمپانی بوئینگ اذعان کرده‌اند که از نسخه‌ی اصل گوگل گلس در ساخت دهنه (مهار) سیم‌های هواپیما استفاده کرده‌اند. از آن‌جا که هواپیماها دارای تعداد بسیار زیادی سیم برای متصل کردن سیستم‌های مختلف الکترونیکی به یکدیگر هستند، تکنسین‌ها باید آن‌ها را به صورت دستی سر جای خود قرار دهند. یک عملیات طاقت‌فرسا که با کمک گرفتن از یک راهنمای PDF در یک لپتاپ انجام می‌شود. بوئینگ ادعا می‌کند که با استفاده از گوگل گلس به جای لپ تاپ، توانسته است زمان تولید دهنه‌ها را ۲۵ درصد کاهش داده و خطاهای مهندسین را به نصف کاهش دهد.

 

تاریخچه‌ی استفاده‌ی بوئینگ از عینک‌های واقعیت افزوده به سال ۱۹۹۵ باز می‌گردد. در آن زمان این شرکت از نرم‌افزارهایی ناقص و نمایشگرهایی استفاده می‌کرد که بر روی سر نصب می‌شدند. به دلیل مشکلات ناشی از باتری، اندازه و محدودیت‌های شبکه، این اقدام راهکار درستی محسوب نمی‌شد و چندان دوام نیاورد. بوئینگ اکنون می‌تواند به لطف قیمت‌های کم‌تر و پیشرفت‌های خیره‌کننده در قدرت محاسباتی دستگاه‌ها، از یک دستگاه بی‌سیم همچون گوگل گلس برای انجام امور مورد نظر خود استفاده کند. این روند برای بوئینگ با استفاده از یک نسخه‌ی دمو اغاز شد. جانسون دستوریز ، یکی ازمهندسان تحقیق و توسعه‌ی بخش تکنولوژی بوئینگ، یکی از اولین نسخه‌های دموی گوگل گلس را برای استفاده در عملیات سرهم‌بندی و اتصال سیم‌های هواپیما خریدار کرد. تیم تحقیق و توسعه‌ی بوئینگ، نرم‌افزار مورد استفاده‌ی خود را پروژه‌ی ویران‌گر می‌نامیدند، اما این ویران‌گر حتی قادر نبود اطلاعات را در لحظه از پایگاه داده‌ی بوئینگ استخراج کند.

 

 

بوئینگ ناچار شد برای استفاده از یک برنامه‌ی سطح بالای تجاری در کنار گوگل گلس، پیشنهادهایی بدهد. این پیشنهاد‌ها موجب جلب توجه APX Labs شد. APX Labs سازنده‌ی پلتفرم نرم‌افزاری مخصوص عینک‌های هوشمند با نام Skylight است. این دو تیم در کنار یکدیگر توانستند برنامه‌ی باکیفیت‌تری برای استفاده در گوگل گلس تولید کنند. اکنون بوئینگ می‌توانست این برنامه را در اختیار کارشناسان خود در بخش سر‌هم‌بندی قطعات هواپیما بگذارد.

 

Skylight به کاربر اجاره می‌دهد که QR کدی را از طریق عینک اسکن کند که موجب فراخوانی نرم‌افزار مخصوص دهنه‌ی سیم‌ها می‌شود و سپس QR کد دیگری را اسکن کند که موجب بارگذاری دستورالعمل مونتاژ می‌شود. این برنامه از فرمان‌های صوتی کاربر نیز پشتیبانی می‌کند و به تکنسین‌ها اجازه می‌دهد که هنگام مشاهده‌ی یک مشکل پیش‌بینی نشده، آن را از طریق عینک به همکاران خود نیز نشان دهند.

 

این نرم‌افزار تنها توسط شمار اندکی از تکنسین های بوئینگ و در یک برنامه‌ی آزمایشی استفاده می‌شد که در نهایت هم به پایان رسید. اما ظاهرا بوئینگ علاقه‌ی فراوانی به افزوده شدن گوگل گلس و سایر عینک‌های واقعیت افزوده به عنوان یکی از اجزای همیشگی به بخش سرهم‌بندی قطعات هواپیما یا حتی ایستگاه بین‌المللی فضایی دارد. یکی از معضلاتی که در مسیر تحقق این امر وجود دارد، مشکلات امنیتی است. دستوریز در این مورد به CIO گفته است:

 

در دنیای فناوری اطلاعات، زمانی که بخواهیم همه چیز را بر روی شبکه به اشتراک بگذاریم، باید ابتدا اطمینان حاصل کنیم که از امنیت کامل اطلاعاتی برخوردار هستیم و باید مطمئن شویم که می‌دانیم چه نوع پشتیبانی فناوری برای تامین این امنیت نیاز داریم. این‌ها سوالاتی هستند که ما در حال حاضر مشغول یافتن پاسخ برایشان هستیم، و احساس می‌کنیم که به یافتن یک راه حل جامع و مناسب بسیار نزدیک شده‌ایم. 

 

بنابراین ممکن است اگر گوگل نسل بعدی گوگل گلس را ارائه‌دهد، بوئینگ تبدیل به یکی از مشتریان آن شود. گفته می‌شود تمرکز گوگل در ساخت نسخه‌ی جدید گوگل گلس که هنوز رونمایی نشده است، تنها بر روی مصارف تجاری باشد. سال گذشته تصاویری از این دستگاه در اسناد بایگانی FCC رویت شد. گفته می‌شود این نسخه با بهره‌مندی از پردازنده‌ای سریع‌تر، شیشه‌ی صفحه‌نمایش بزرگتر، عمر باتری بیشتر و پشتیبانی از وای‌فای با فرکانس ۵ گیگاهرتز عرضه می‌شود.


 /
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.