بوئینگ نمی دهیم اما کالاهای مصرفی چرا!
قرارداد با بوئینگ برای خرید هواپیمای مسافربری از ابتدا هم اشتباه بود، هر چند مخالفت هایی با آن شد اما مسئولین ذیربط توجهی به آن نکردند.
به گزارش گروه سیاسی ، بوئینگ یک کارخانه تولید هواپیمای مسافربری آمریکایی است که هواپیماهای آن در خطوط هوایی دنیا به پرواز در می آید.
بخش هوایی ایران هم از گزند تحریم های ناحق آمریکا علیه در امان نبوده است به همین خاطر در این بخش خطوط هوایی کشورمان با مشکلاتی همراه بود اما با توجه به شرایط شرایط هم توانست خدمات خود را هر چند ضعیف ارائه دهد.
بخشی از ناوگان هوایی ایران را هواپیماهای بوئینگ آمریکایی تشکیل می دهد و بخشی دیگر از آن را ایرباس فرانسه، اما هر دو شرکت و هر دو دولت، حتی پس از برجام هم تمایلی به عقد قرارداد با ایران برای فروش هواپیمای مسافربری ندارند.
آمریکایی ها و حتی فرانسوی ها خوب می دانند که با فروش هواپیما به ایران پول خوبی هم گیر آنها می آید، اما این موضوع را هم خوب فهمیده اند که بهینه سازی ناوگان حمل و نقل هوایی ایران باعث رونق هم می شود.
هر چند در اولویت بندی هزینه کرد در این زمینه مباحثی مطرح است، اما بدون شک رونق ناوگان هوایی می تواند تأثیر زیادی بر مسائل اقتصادی از جمله اشتغال و رونق کسب و کار داشته باشد.
اما این که اولویت سرمایه گذاری با خرید میلیارد دلاری هواپیما از آمریکا هست یا نه بحث دیگری است.
دلیل این که آمریکایی ها و غرب تمایل و اصلاً رغبتی به فروش هواپیمای مسافربری به ایران ندارند روشن است.
دولت هایی که سال ها تلاش کردند و خود را از بازار و اقتصاد ایران محروم ساختند تا بتوانند ایران را به زانو در بیاورند که نتوانستند، اکنون به این راحتی ساخته خود را در اختیار ما قرار نخواهند داد تا ایران از آنها برای رونق اقتصادی خود بهره ببرد.
نمونه بارز آن قرارداده هایی است که ایران با فرانسه بر سر تولید خودرو پژو و رنو در ایران بست اما پس از گذشت سال های طولانی، همچنان بدقولی های فرانسوی ها مانعی بر سر راه تولید داخلی شده است و همچنان وارد می کنیم یا مونتاژ!
چنین رفتارهایی بر خلاف مفاد پیمانی است که میان ایران و 1+5 بر سر موضوع هسته ای بسته شده است. اما این که توقع داشته باشیم آمریکایی ها و حتی اروپایی ها پایبند این توافق باشند، خیالی بیهوده است.
از آنها آبی برای ایران گرم نمی شود، اما چرا! از طریق دیگر می شود البته آب برای خهودشان گرم می شود نه ما، به جای فروش کالاهای اساسی و صدور تکنولوژی به ایران، محصولات مصرفی و ساخته شده خود را مانند شامپو، لوازم آرایشی و بهداشتی و از اینگونه اقلام به راحتی صادر می کنند تا تولیدکنندگان آنها همچنان پابرجا بمانند و تولید داخلی ایران زمین گیر شود.
اما در این شرایط چه باید کرد و چه می تواند انجام داد؟ آیا همچنان دل به امید موافقت و رضایت آمریکا برای فروش هواپیما به ایران خوش کرد یا این که فکری برای آن نمود؟
دل بسته به این موضوع، بی فایده است، بعید به نظر می رسد که آمریکا که شامل دولت و کنگره این کشور می شود، تن به فروش هواپیما به ایران بدهند.
اگر هم به ظاهر خود را مایل به فروش هواپیما نشان می دهند، اما در باطن به دنبال ایجاد مانع بر سر راه آن هستند.
در واقع آمریکایی ها و غرب دنبال آن هستند تا بهانه ای بتراشند و بگویند ایران برجام را نقض کرده به همین خاطر معامله و مراوده اقتصادی با او نباید انجام شود.
همه چیز اکنون روشن است، اگر مسئولین هم به این قطعیت رسیده باشند که از خرید هواپیمای آمریکایی قطع امید کنند، بودجه ای که برای خرید آنها کنار گذاشته شده است، می تواند بخشی از آن را به امور مهم دیگر اختصاص دهد.
بر فرض هم که هواپیمای مسافربری غربی هم خریداری کردیم، چه تضمینی وجود دارد که خدمات پس از فروش آنها ادامه داشته باشد؟
ضمن این که می توان به گزینه های دیگر خرید هواپیمای مسافربری از دیگر کشورها هم اندیشید.
شاید اقدام به خرید هواپیمای مسافربری از روسیه با واکنش های منفی روبرو شود، اما هم اکنون اکثر هواپیماهای خطوط هوایی این کشور از هواپیماهای ساخت داخل بهره می برند و کمترین سانحه و سقوط را هم داشته اند.
شاید این تنها راه باقی مانده است که می توان آن را هم امتحان کرد.
اگر رئیس بخش هواپیماهای تجاری شرکت بوئینگ می گوید، اگر این شرکت اجازه نیابد به ایران هواپیما بفروشد تأمین کنندگان آمریکایی قطعات مورد نیاز شرکت ایرباس نیز نباید برای فروش محصولات به ایران مجوز بگیرند، این شرط را برای روسیه نمی تواند بگذارد.
حتی مسائل اقتصادی هم با سیاست های آمریکا گره خورده به همین خاطر راه را بر روی مراودات اقتصادی پس از توافق هسته ای هم بسته است.
انتهای پیام/
بخش هوایی ایران هم از گزند تحریم های ناحق آمریکا علیه در امان نبوده است به همین خاطر در این بخش خطوط هوایی کشورمان با مشکلاتی همراه بود اما با توجه به شرایط شرایط هم توانست خدمات خود را هر چند ضعیف ارائه دهد.
بخشی از ناوگان هوایی ایران را هواپیماهای بوئینگ آمریکایی تشکیل می دهد و بخشی دیگر از آن را ایرباس فرانسه، اما هر دو شرکت و هر دو دولت، حتی پس از برجام هم تمایلی به عقد قرارداد با ایران برای فروش هواپیمای مسافربری ندارند.
آمریکایی ها و حتی فرانسوی ها خوب می دانند که با فروش هواپیما به ایران پول خوبی هم گیر آنها می آید، اما این موضوع را هم خوب فهمیده اند که بهینه سازی ناوگان حمل و نقل هوایی ایران باعث رونق هم می شود.
هر چند در اولویت بندی هزینه کرد در این زمینه مباحثی مطرح است، اما بدون شک رونق ناوگان هوایی می تواند تأثیر زیادی بر مسائل اقتصادی از جمله اشتغال و رونق کسب و کار داشته باشد.
اما این که اولویت سرمایه گذاری با خرید میلیارد دلاری هواپیما از آمریکا هست یا نه بحث دیگری است.
دلیل این که آمریکایی ها و غرب تمایل و اصلاً رغبتی به فروش هواپیمای مسافربری به ایران ندارند روشن است.
دولت هایی که سال ها تلاش کردند و خود را از بازار و اقتصاد ایران محروم ساختند تا بتوانند ایران را به زانو در بیاورند که نتوانستند، اکنون به این راحتی ساخته خود را در اختیار ما قرار نخواهند داد تا ایران از آنها برای رونق اقتصادی خود بهره ببرد.
نمونه بارز آن قرارداده هایی است که ایران با فرانسه بر سر تولید خودرو پژو و رنو در ایران بست اما پس از گذشت سال های طولانی، همچنان بدقولی های فرانسوی ها مانعی بر سر راه تولید داخلی شده است و همچنان وارد می کنیم یا مونتاژ!
چنین رفتارهایی بر خلاف مفاد پیمانی است که میان ایران و 1+5 بر سر موضوع هسته ای بسته شده است. اما این که توقع داشته باشیم آمریکایی ها و حتی اروپایی ها پایبند این توافق باشند، خیالی بیهوده است.
از آنها آبی برای ایران گرم نمی شود، اما چرا! از طریق دیگر می شود البته آب برای خهودشان گرم می شود نه ما، به جای فروش کالاهای اساسی و صدور تکنولوژی به ایران، محصولات مصرفی و ساخته شده خود را مانند شامپو، لوازم آرایشی و بهداشتی و از اینگونه اقلام به راحتی صادر می کنند تا تولیدکنندگان آنها همچنان پابرجا بمانند و تولید داخلی ایران زمین گیر شود.
اما در این شرایط چه باید کرد و چه می تواند انجام داد؟ آیا همچنان دل به امید موافقت و رضایت آمریکا برای فروش هواپیما به ایران خوش کرد یا این که فکری برای آن نمود؟
دل بسته به این موضوع، بی فایده است، بعید به نظر می رسد که آمریکا که شامل دولت و کنگره این کشور می شود، تن به فروش هواپیما به ایران بدهند.
اگر هم به ظاهر خود را مایل به فروش هواپیما نشان می دهند، اما در باطن به دنبال ایجاد مانع بر سر راه آن هستند.
در واقع آمریکایی ها و غرب دنبال آن هستند تا بهانه ای بتراشند و بگویند ایران برجام را نقض کرده به همین خاطر معامله و مراوده اقتصادی با او نباید انجام شود.
همه چیز اکنون روشن است، اگر مسئولین هم به این قطعیت رسیده باشند که از خرید هواپیمای آمریکایی قطع امید کنند، بودجه ای که برای خرید آنها کنار گذاشته شده است، می تواند بخشی از آن را به امور مهم دیگر اختصاص دهد.
بر فرض هم که هواپیمای مسافربری غربی هم خریداری کردیم، چه تضمینی وجود دارد که خدمات پس از فروش آنها ادامه داشته باشد؟
ضمن این که می توان به گزینه های دیگر خرید هواپیمای مسافربری از دیگر کشورها هم اندیشید.
شاید اقدام به خرید هواپیمای مسافربری از روسیه با واکنش های منفی روبرو شود، اما هم اکنون اکثر هواپیماهای خطوط هوایی این کشور از هواپیماهای ساخت داخل بهره می برند و کمترین سانحه و سقوط را هم داشته اند.
شاید این تنها راه باقی مانده است که می توان آن را هم امتحان کرد.
اگر رئیس بخش هواپیماهای تجاری شرکت بوئینگ می گوید، اگر این شرکت اجازه نیابد به ایران هواپیما بفروشد تأمین کنندگان آمریکایی قطعات مورد نیاز شرکت ایرباس نیز نباید برای فروش محصولات به ایران مجوز بگیرند، این شرط را برای روسیه نمی تواند بگذارد.
حتی مسائل اقتصادی هم با سیاست های آمریکا گره خورده به همین خاطر راه را بر روی مراودات اقتصادی پس از توافق هسته ای هم بسته است.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *