سه روز راهپیمایی در حمایت از صلح در بوسنی و هرزگوین

به گزارش گروه بین الملل به نقل از تی آر نی ترکیه؛ راهپیمایی صلح موسوم به «مارشا میرا» برای دوازدهمین سال پیاپی جهت ادای احترام به قربانیان کشتار سربرنیتسا که از ترس قتل عام شدن توسط سربازان صرب قصد داشتند با عبور از جنگل به «منطقه امن» در شهر «توزلا» برسند، با حضور هزاران نفر در شهرک نزوک تا پوتوچاری بوسنی وهرزگوین شروع شد.

کشتار سربرنیتسا در اروپا پس از جنگ جهانی دوم بزرگترین تراژدی بشریت به حساب می‌آید. کسانی که قصد فرار از کشتار سربرنیتسا را داشتند، مجبور شدند یک مسیر جنگلی به مسافت 100 کیلو متر را طی کنند. این مسیر در میان مردم این کشور به «راه مرگ» معروف است.

بیش از 5 هزار نفر برای شرکت در این راهپیمایی در شهرک نزوک واقع در وسط کشور بوسنی وهرزگوین تجمع و برای قربانیان این فاجعه دعا کردند.

شرکت کنندگان در راهپیمایی مذکور 35 کیلومتر را برای رسیدن به منطقه «پوتوچاری» طی 3 روز طی خواهند کرد. آنها پس از طی مسیر مذکور در تاریخ 10 ژوئیه به آرامگاه پوتوچاری؛ محل دفن قربانیان کشتار سربرنیستیا خوهند رسید. گفتنی است طبق روال هر سال اجساد برخی از آنها از گورهای دسته جمعی خارج و پس از آزمایش ژنتیک و تطبیق آن با اعضای خانواده جهت تشخیص هویت، در قبرهای جداگانه دفن می شوند.

در این زمینه مونیر حبیب اوویچ، از اعضای کمیته سازماندهی «راهپیمایی صلح» در گفتگو با خبرنگار آناتولی با بیان اینکه افراد مختلفی از اروپا و دیگر نقاط جهان در این برنامه حضور دارند، اظهار داشت: گروه پزشکی نیز به صورت تمام وقت در خدمت شرکت کنندگان در این راهپیمایی خواهند بود.

جازم آحمیج، 59 ساله که برای هفتمین بار در این راهپیمایی حضور دارد، با تاکید بر اینکه تمام افراد باید حداقل یک بار در طول عمر خود در این راهپیمایی شرکت کنند، گفت: تنها احساس او در این راهپیمایی، غم و غصه است.

مولوده دوغرر، یکی دیگر از شرکت کنندگان با اشاره به اینکه برای اولین بار همراه با شوهر و دو فرزندش از استان سینوپ ترکیه جهت شرکت در این راهپیمایی حضور دارد، گفت: "از حوادث هولناک سربرنیتسا اطلاع داریم. به یاد قربانیان این حادثه و ابراز همدردی با خانواده های آنها به اینجا آمده ایم".

آنالیسا تیریولا نیز که از آمریکا و برای دومین بار در این برنامه شرکت دارد، بیان کرد: "این وقایع بسیار تأسف بار است. فکر می کنم وجود ما در اینجا حایز اهمیت است، چون تعداد کمی از وقایع بوسنی خبردارند".