چاپ سه‌بعدی قلب در فضا برای نخستین بار
تیمی از دانشمندان سه شرکت که توسط ناسا و شرکت Techshot رهبری می‌شوند، توانسته‌اند نخستین ساختارهای قلب و عروق را در محیط ریزگرانش با استفاده از سلول‌های بنیادی بالغ انسان چاپ سه‌بعدی کنند.
به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از ایسنا، تیمی از دانشمندان سه شرکت که توسط ناسا و شرکت Techshot رهبری می‌شوند، توانسته‌اند نخستین ساختارهای قلب و عروق را در محیط ریزگرانش با استفاده از سلول‌های بنیادی بالغ انسان چاپ سه‌بعدی کنند.این تجربه توسط یک پیش‌ساخت چاپگر زیستی سه‌بعدی فضایی در ارتفاع 9 کیلومتری از بالای خلیج مکزیک در یک پرواز انجام شد.
مزایای چاپ در گرانش صفر می‌تواند شامل استفاده از جوهرهای زیستی با غلظت کم و موارد دیگر باشد.
این همکاری بین شرکت‌های Techshot، متخصصان چاپ زیستی nScrypt و مبتکران جوهر زیستی Bioficial Organs انجام شده است. در این پروژه، دانشمندان سوار بر هواپیمای شرکت گرانش صفر شدند که تنها شرکت خصوصی در آمریکا است که پرواز در محیط بی‌وزنی را ارائه می‌دهد. محققان سپس به آزمایش چاپگر زیستی در گرانش صفر پرداختند.
از آنجایی که در این هواپیما تنها برای 25 الی 30 ثانیه تجربه بی‌وزنی ارائه می‌شود، دانشمندان مجبور بودند ساختارهای نسبتا کوچکی چاپ کنند تا عملکرد چاپگر را در ریزگرانش درک کنند. هدف این دانشمندان در نهایت ساخت یک قلب کامل انسان است اما این تجربه تنها یک سازه در اندازه نوزادی ارائه کرد که به اندازه بند آخر انگشت کوچک است.
در هر صورت این ماموریت با موفقیت انجام شد و داده‌های جمع‌آوری شده از آن برای طراحی و ساخت یک چاپگر زیستی سه‌بعدی کوچکتر و قوی‌تر که بتواند تا سال 2018 به چاپ اندام در ایستگاه فضایی بین‌المللی بپردازد، استفاده خواهد شد.
فشار گرانش زمین باعث می‌شود که جوهرهای زیستی دارای چسبندگی زیادی باشند که جزئیات ظریف در چاپ اندام را محدود می‌کند. از این رو، چاپ اندام در فضای گرانش صفر و پروازهای سهموی فضایی می‌تواند به چاپ دقیق‌تر منجر شود.
/
مزایای چاپ در گرانش صفر می‌تواند شامل استفاده از جوهرهای زیستی با غلظت کم و موارد دیگر باشد.
این همکاری بین شرکت‌های Techshot، متخصصان چاپ زیستی nScrypt و مبتکران جوهر زیستی Bioficial Organs انجام شده است. در این پروژه، دانشمندان سوار بر هواپیمای شرکت گرانش صفر شدند که تنها شرکت خصوصی در آمریکا است که پرواز در محیط بی‌وزنی را ارائه می‌دهد. محققان سپس به آزمایش چاپگر زیستی در گرانش صفر پرداختند.
از آنجایی که در این هواپیما تنها برای 25 الی 30 ثانیه تجربه بی‌وزنی ارائه می‌شود، دانشمندان مجبور بودند ساختارهای نسبتا کوچکی چاپ کنند تا عملکرد چاپگر را در ریزگرانش درک کنند. هدف این دانشمندان در نهایت ساخت یک قلب کامل انسان است اما این تجربه تنها یک سازه در اندازه نوزادی ارائه کرد که به اندازه بند آخر انگشت کوچک است.
در هر صورت این ماموریت با موفقیت انجام شد و داده‌های جمع‌آوری شده از آن برای طراحی و ساخت یک چاپگر زیستی سه‌بعدی کوچکتر و قوی‌تر که بتواند تا سال 2018 به چاپ اندام در ایستگاه فضایی بین‌المللی بپردازد، استفاده خواهد شد.
فشار گرانش زمین باعث می‌شود که جوهرهای زیستی دارای چسبندگی زیادی باشند که جزئیات ظریف در چاپ اندام را محدود می‌کند. از این رو، چاپ اندام در فضای گرانش صفر و پروازهای سهموی فضایی می‌تواند به چاپ دقیق‌تر منجر شود.
/
:
انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به
معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای
منتشر می‌شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *