صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

عاقبت کسانی که بيشترين همت‌شان اطفاى شهوات است!

۳۰ خرداد ۱۳۹۵ - ۲۳:۵۰:۰۱
کد خبر: ۱۸۷۸۱۵
طعم و شيرينى ناشى از ايمان براى هر كسى قابل ادراك نيست. اين لذت از آن كسانى است كه هم به لحاظ درونى و نفسانى و هم به لحاظ اعمال بيرونى شرايط خاصى دارند.
 به گزارش گروه فرهنگی ، مرحوم آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی در بخشی از سخنان خود درباره  "آثار فردى و اجتماعى ايمان"  اظهار کرده است: " ايمان آثار فردى و درونى، و اجتماعى و برونى بسيارى دارد كه در اينجا به برخى از آنها اشاره مى‏‌كنيم:

آثار فردى ايمان

1. لذت معنوى و انبساط روحى: ايمان در وجود انسان، لذتى وصف ناپذير ايجاد مى‏‌كند البته هر مرتبه از ايمان با چنين لذتى همراه نيست. لذات انسان در عالم دنيا دو دسته است:

الف: لذاتى كه اعضا و جوارح ظاهرى از ارتباط با عالم ماده كسب مى‏‌كنند. چشم از ديدن زيباييها، گوش از شنيدن صداى خوش و شامه از رايحه دل انگيز لذت مى‏‌برد.

ب: لذاتى كه مادى نيستند و ابزار و آلاتشان نيز اعضاى محسوس نيست. مانند لذت شهرت و مقام، احساس موفقيت و در بعد انسانى خدمت به همنوع. گاه دلبستگى به خدا و رسول (ص) و اولياى الهى به مرتبه‌‏اى مى‏‌رسد كه در انسان لذت شعف انگيز و ويژه‏اى پديد مى‏‌آورد. اين لذت با لذت‌هاى بالا متفاوت است. ميان لذت‌هاى مادى و معنوى از دو جهت اختلاف است:

1. لذات معنوى قوى‏تر و ژرف‏تر از لذايذ مادى هستند.

2. لذتهاى معنوى پايدارترند.

در روايات از اين لذات گاهى به «طعم ايمان يا حلاوت ايمان» تعبير كرده‏‌اند و اين البته از باب تشبيه معقول به محسوس است و الا حقيقت آن، فوق اين معانى است.

طعم و شيرينى ناشى از ايمان براى هر كسى قابل ادراك نيست. اين لذت از آن كسانى است كه هم به لحاظ درونى و نفسانى و هم به لحاظ اعمال بيرونى شرايط خاصى دارند.

امام صادق (ع) فرموده‌‏اند:

حرام على قلوبكم ان تعرف حلاوة الايمان حتى تزهد فى الدنيا [1]

بر دلهاى شما درك حلاوت ايمان حرام شده است مگر آنكه نسبت به دنيا زهد بورزيد.

زهد امرى درونى است. در روايتى ديگر، نمونه‏اى از اعمال بيرونى ذكر شده است:

قال على عليه السلام: لا يجد عبد طعم الايمان حتى يترك الكذب، هزله و جده. [2] بنده طعم ايمان را نمى‏‌چشد مگر آنكه از دروغ، به صورت شوخى و جديش احتراز كند.

اما ما چرا طعم ايمان را نمى‏‌چشيم؟ پاسخ، يك كلمه است: «دلبستگى به دنيا!» و كسى كه حلاوت ايمان را درك كرد، با گرايش به دنيا به تدريج طعم ايمان در ذائقه‏اش محو مى‏شود . نمونه اين افراد مؤمنانى هستند كه با پوشش شرعى، به نحو گسترده‏‌اى به خواسته‌‏هاى نفسانى پاسخ مى‏‌دهند. رسول الله (ص) فرمودند:

من كان اكثر همه ميل الشهوات نزع من قلبه حلاوة الايمان

كسى كه بيشترين همتش اطفاى شهوات است، حلاوت ايمان از دلش كنده مى‏‌شود."

[1]. مشكاة الانوار في غرر الاخبار، ص 116، نور الثقلين، ج 5، ص 83.

[2]. وسائل، ج 12، ص 250 بحار/ج 78/ص‏252.



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *