با مجمع جنایتکاران بینالمللی بیشتر آشنا شوید/ نشستی محرمانه که زمان شروع و پایان جنگها را تعیین میکند
بسیاری از تحلیلگران بویژه نظریه پردازان انتقادی، سازمان بیلدربرگ را ادامه دهنده راه موسسه "مونت پلرین" میدانند؛ موسسهای که در سال 1947 میلادی توسط "فردریش فون هایک" با هدف بسط و گسترش ایدئولوژی نئولیبرال با حمایت مالی سرمایهداران آمریکایی و اروپایی تشکیل شد.
گروه سیاسی: بیلدربرگ نام کنفرانسی محرمانه است که هر سال با شرکت 130 تن از سیاستمداران و سرمایهسالاران متنفذ در نقاط مختلف جهان برگزار میشود؛ شرکت کنندگان در این کنفرانس سوگند یاد میکنند که مباحث مطرح شده در آن را علنی و رسانهای نکنند؛ همچنین هیچ خبرنگاری حق نزدیک شدن به محل برگزاری این اجلاس را ندارد.
کنفرانس بیلدربرگ نخستین بار در سال ۱۹۵۴ در هتلی به همین نام در هلند و برای بررسی و حل و فصل اختلافات میان اروپا و آمریکا، تشکیل شد؛ بیلدربرگ را باید يك سازمان جهانی سياست گذاری ماسونی دانست که دارای دو شاخه اروپا و آمریکا با مرکزیت منچستر و نیویورک است.
دفتر مرکزی این گروه که کارکردی دبیرخانهای دارد در نزدیکی شهر لاهه هلند است؛ تاثیر و نفوذ صهیونیستها بر تصمیمات کنفراس بیلدربرگ غیرقابل انکار است؛ تسلط بر رسانههای قدرتمند ، منابع مالی و سرمایهای عظیم و حتی تشکیلات نظامی ائتلافی از جمله ویژگیهای اعضای بیلدربرگ است.
بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران معتقدند، حکمرانان کشورهای غربی در واقع دست نشاندهها و عروسکهای خیمه شب بازی اعضای بیلدربرگ هستند که با هدف پیشبرد اغراض و مطامع مادی این سازمان در کشورهای خود به روی کار میآیند. حتی بسیاری معتقدند، سازمانهای جهانی همچون سازمان ملل، بانک جهانی، صندوق بینالمللی پول و حتی پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) زیر یوغ اعضای بیلدربرگ هستند و تصمیمات این سازمانها در کنفرانسهای سالیانه بیلدربرگ اتخاذ میشود.
اکثر اعضای سازمان بیلدربرگ سیاستمداران کهنهکاری هستند که صاحبان صنایع بزرگ و کنسرسیومهای نفتی و تسلیحاتی محسوب میشوند؛ تعیین نرخ جهانی مواد و کالاهای گرانبهایی همچون نفت و طلا از جمله شرح وظایف اعضای بیلدربرگ است.
پر رمز و راز بودن، یکی از شاخصههای اصلی سازمان بیلدربرگ است؛ جلسات سالیانه بیلدربرگ عمدتا در دهکدههای اطراف شهرهای بزرگ اروپایی و آمریکایی برگزار میشود؛ متولیان بیلدربرگ با تطمیع کشورهای میزبان از مخفیانه بودن زمان و مکان اجلاسیههای خود، اطمینان حاصل میکنند؛ نکته جالب آنکه برای مدعوین اجلاسیه بیلدربرگ از سوی کشور میزبان اجلاسیه،هیچگونه ویزایی صادر نمیشود، تا این افراد از شناسایی توسط نهادهایی همچون روزنامه نگاران تحقیقی حتی در سالهای بعد، مصون بمانند.
بسیاری از تحلیلگران بویژه نظریه پردازان انتقادی اعتقاد دارند، سازمان بیلدربرگ ادامه دهنده راه موسسه "مونت پلرین" است؛ موسسهای که در سال 1947 میلادی توسط "فردریش فون هایک" با هدف بسط و گسترش ایدئولوژی نئولیبرال و ایجاد "انترناسیونال نئولیبرال" با حمایت مالی سرمایهداران آمریکایی و اروپایی تشکیل شد و بعدها موسسات و بنیادهایی همچون " آدام اسمیت"، "هریتیج" ، "آمریکن اینترپرایز" و ... به زیرمجموعه آن درآمدند.
یکی از خبرنگاران آمریکایی به نام "جیم تاکر" که تاکنون افشاگریهای زیادی را پیرامون سازمان بیلدربرگ انجام داده است؛ این سازمان را سازمانی متشکل از جنایتکاران اقتصادی و سیاسی بین المللی نامیده است؛ وی که سکوت خبری رسانههای بزرگی همچون "واشنگتن پست"، "نيويورك تايمز" و "لس آنجلس تايمز" پیرامون اجلاسیه های بیلدربرگ را چندان غیرطبیعی نمی داند، در اظهارنظری جالب گفته است: «بيلدربرگیها از سال 1954 تا كنون در مورد زمان شروع و خاتمه جنگهای خانمان سوز تصمیم گیری می کنند».
دانیل استولین یک نویسنده و خبرنگار اصالتا روسی است که حدود دو دهه به طور مداوم و مستمر روی بیلدربرگیها تحقیق و مطالعه میکند؛ وی کتابی را در همین زمینه با عنوان «داستان حقیقی گروه بیلدبرگ» به رشته تحریر درآورده است؛ در مطلع کتاب استولین آمده است:«دیوید راکفلر، هنری کسینجر، بیل کلینتون، گوردون براون، آنجلا مرکل، بن برنانک، لری سامرز، تیم گوتر، جرج سوروس، دونالد رامسفلد، رابرت مرداک و هر کس با نفوذ و قدرتمند دیگری را که می شناسید سالهاست در این گروه عضویت دارند. به این لیست سناتورها و اعضای کنگره آمریکا و کاخ سفید را نیز اضافه کنید که می توان آنها را نماینده ثروتمندان و میلیاردهای آمریکایی خطاب کرد که نمی خواهند نامشان در رسانه ها اعلام شود و در حقیقت تصمیم گیرندگان اصلی محسوب می شوند».
همچنین در کتاب استولین اهداف بلند مدت بیلدبرگ در چند حوزه مختلف مطرح شده است که بیشتر آنها روی کنترل افکار عمومی در سراسر جهان و هماهنگ کردن آن با اهداف سرمایه داری و سبک زندگی آمریکایی است. چیزی که در ادبیات سیاسی داخلی ما از آن به عنوان جنگ نرم و پروژه نفوذ یاد میشود.
کنفرانس بیلدربرگ نخستین بار در سال ۱۹۵۴ در هتلی به همین نام در هلند و برای بررسی و حل و فصل اختلافات میان اروپا و آمریکا، تشکیل شد؛ بیلدربرگ را باید يك سازمان جهانی سياست گذاری ماسونی دانست که دارای دو شاخه اروپا و آمریکا با مرکزیت منچستر و نیویورک است.
دفتر مرکزی این گروه که کارکردی دبیرخانهای دارد در نزدیکی شهر لاهه هلند است؛ تاثیر و نفوذ صهیونیستها بر تصمیمات کنفراس بیلدربرگ غیرقابل انکار است؛ تسلط بر رسانههای قدرتمند ، منابع مالی و سرمایهای عظیم و حتی تشکیلات نظامی ائتلافی از جمله ویژگیهای اعضای بیلدربرگ است.
بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران معتقدند، حکمرانان کشورهای غربی در واقع دست نشاندهها و عروسکهای خیمه شب بازی اعضای بیلدربرگ هستند که با هدف پیشبرد اغراض و مطامع مادی این سازمان در کشورهای خود به روی کار میآیند. حتی بسیاری معتقدند، سازمانهای جهانی همچون سازمان ملل، بانک جهانی، صندوق بینالمللی پول و حتی پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) زیر یوغ اعضای بیلدربرگ هستند و تصمیمات این سازمانها در کنفرانسهای سالیانه بیلدربرگ اتخاذ میشود.
اکثر اعضای سازمان بیلدربرگ سیاستمداران کهنهکاری هستند که صاحبان صنایع بزرگ و کنسرسیومهای نفتی و تسلیحاتی محسوب میشوند؛ تعیین نرخ جهانی مواد و کالاهای گرانبهایی همچون نفت و طلا از جمله شرح وظایف اعضای بیلدربرگ است.
پر رمز و راز بودن، یکی از شاخصههای اصلی سازمان بیلدربرگ است؛ جلسات سالیانه بیلدربرگ عمدتا در دهکدههای اطراف شهرهای بزرگ اروپایی و آمریکایی برگزار میشود؛ متولیان بیلدربرگ با تطمیع کشورهای میزبان از مخفیانه بودن زمان و مکان اجلاسیههای خود، اطمینان حاصل میکنند؛ نکته جالب آنکه برای مدعوین اجلاسیه بیلدربرگ از سوی کشور میزبان اجلاسیه،هیچگونه ویزایی صادر نمیشود، تا این افراد از شناسایی توسط نهادهایی همچون روزنامه نگاران تحقیقی حتی در سالهای بعد، مصون بمانند.
بسیاری از تحلیلگران بویژه نظریه پردازان انتقادی اعتقاد دارند، سازمان بیلدربرگ ادامه دهنده راه موسسه "مونت پلرین" است؛ موسسهای که در سال 1947 میلادی توسط "فردریش فون هایک" با هدف بسط و گسترش ایدئولوژی نئولیبرال و ایجاد "انترناسیونال نئولیبرال" با حمایت مالی سرمایهداران آمریکایی و اروپایی تشکیل شد و بعدها موسسات و بنیادهایی همچون " آدام اسمیت"، "هریتیج" ، "آمریکن اینترپرایز" و ... به زیرمجموعه آن درآمدند.
یکی از خبرنگاران آمریکایی به نام "جیم تاکر" که تاکنون افشاگریهای زیادی را پیرامون سازمان بیلدربرگ انجام داده است؛ این سازمان را سازمانی متشکل از جنایتکاران اقتصادی و سیاسی بین المللی نامیده است؛ وی که سکوت خبری رسانههای بزرگی همچون "واشنگتن پست"، "نيويورك تايمز" و "لس آنجلس تايمز" پیرامون اجلاسیه های بیلدربرگ را چندان غیرطبیعی نمی داند، در اظهارنظری جالب گفته است: «بيلدربرگیها از سال 1954 تا كنون در مورد زمان شروع و خاتمه جنگهای خانمان سوز تصمیم گیری می کنند».
دانیل استولین یک نویسنده و خبرنگار اصالتا روسی است که حدود دو دهه به طور مداوم و مستمر روی بیلدربرگیها تحقیق و مطالعه میکند؛ وی کتابی را در همین زمینه با عنوان «داستان حقیقی گروه بیلدبرگ» به رشته تحریر درآورده است؛ در مطلع کتاب استولین آمده است:«دیوید راکفلر، هنری کسینجر، بیل کلینتون، گوردون براون، آنجلا مرکل، بن برنانک، لری سامرز، تیم گوتر، جرج سوروس، دونالد رامسفلد، رابرت مرداک و هر کس با نفوذ و قدرتمند دیگری را که می شناسید سالهاست در این گروه عضویت دارند. به این لیست سناتورها و اعضای کنگره آمریکا و کاخ سفید را نیز اضافه کنید که می توان آنها را نماینده ثروتمندان و میلیاردهای آمریکایی خطاب کرد که نمی خواهند نامشان در رسانه ها اعلام شود و در حقیقت تصمیم گیرندگان اصلی محسوب می شوند».
همچنین در کتاب استولین اهداف بلند مدت بیلدبرگ در چند حوزه مختلف مطرح شده است که بیشتر آنها روی کنترل افکار عمومی در سراسر جهان و هماهنگ کردن آن با اهداف سرمایه داری و سبک زندگی آمریکایی است. چیزی که در ادبیات سیاسی داخلی ما از آن به عنوان جنگ نرم و پروژه نفوذ یاد میشود.
نظرات بینندگان
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *