اكران فيلمی كه اساسش را شوخی های جنسی در برگرفته است

به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از روزنامه جوان، اين بار سازمان سينمايی «باركد» ولنگاری فرهنگی را بر پيشانی خود زده و جلوتر از ساير نهاد‌هايی كه در امور فرهنگی اهمال كرده‌اند، سرآمد شده است.

اكران عمومی فيلم سينمايی «باركد» ساخته مصطفی كيايی از هفته گذشته آغاز شده است. پنجمين فيلم كيايی مانند ساير آثار كارگردانش يك فيلم تجاری كامل است كه از الگوی غيراخلاقی و ايجاد جذابيت با استفاده از شوخی های جنسی و محتوای نامناسب بهره می‌برد، يعنی همان الگويی كه مانی حقيقی در «50 كيلو آلبالو» از آن استفاده كرد.

البته وزير ارشاد خيلي دير متوجه ايرادهای فيلم «50 كيلو آلبالو» شد و دستور توقف اكران آن را صادر كرد، ولی در مورد «باركد» وزير وقت دارد در همين روزهای ابتدايی اكران به تماشای فيلم بنشيند و دستورات لازم را در خصوص آن صادر كند. سازمان سينمايی نشان داده است تا دستور از مقام بالاتری صادر نشود، تمايل چنداني به مميزی فيلم‌های سينمايی ندارد.

مصطفی كيايي از زمان ساخت فيلم سينمايی «بعد از ظهر سگی» نشان داد كه به سينمای كمدی علاقه دارد. اين علاقه‌مندی در آثار بعدی اين فيلمساز كم و بيش ديده می شود. در «ضد گلوله» كيايی طنز سالمی را به نمايش می گذارد و بعد از آن به سراغ سينمای اجتماعی می رود و «خط ويژه» و «عصر يخبندان» را می سازد در همه اين فيلم‌ها هم المان‌های مورد علاقه كيايی از جمله طنز موقعيت و طنز كلامی، پرداختن به مسئله آقازادگی، خيانت و مبارزه اجتماعی چند جوان سرخوش براي تغييرات اجتماعي نشان داده شده است. كيايی بعد از دو فيلم تقريباً جدی باز هم به سراغ طنز رفته است و اين بار در «باركد» از دم‌دستی ترين شكل ممكن ايجاد موقعيت به اصطلاح طنز يعنی استفاده از شوخی های كلامی غير اخلاقی استفاده كرده است. در كنار آن نيز اصرار بی موردی در پرداختن به مشكلات جنسي از جمله همجنسگرايی دارد كه در كليت داستان يك وصله ناجور به شمار می رود. اين فيلم از جمله آثار ناموفق جشنواره فجر به شمار می رود كه در زمان اكران آن در كاخ جشنواره‌ها در ميان اهالی سينما حتی صحبت از توقيف اين فيلم به دليل محتوای هنجارشكنانه آن وجود داشت. با وجود اين «باركد» اكنون با كمترين ميزان مميزی در سينما‌ها اكران می شود. خانواده‌ها در ماه رمضان با اهمال سازمان سينمايی و شورای صنفی نمايش به تماشای فيلمی می نشينند كه در آن بی پردگی جنسی و ولنگاری فضای فيلم را در بر گرفته است.
 
آيا «يأس» تمام مشكل بود؟!

چند روز پيش وقتی وزير ارشاد فيلم «50 كيلو آلبالو» را ديد، دستور توقف اكران فيلم را صادر كرد. جنتی اكران فيلم را نادرست و آن را يكی از اشتباهات سازمان سينمايی دانست. در مقابل اين برخورد وزير، هم اكنون گروه‌های شبه روشنفكر سينما به دنبال تخريب جايگاه علی جنتی افتاده‌اند. در اين شرايط «باركد» اكران می شود و كمی مانده به اكران، بهرام رادان، بازيگر اين فيلم طي پستی در صفحه شبكه اجتماعی اش از احتمال توقيف فيلم به دليل استفاده از صدای «ياس» رپر ايرانی در تيتراژ پايانی فيلم خبر داد. اين موضوع باعث شد تا محتوای نامناسب «باركد» فراموش شود و در عوض بودن يا نبودن صدای يك رپر در تيتراژ به مسئله مهمی تبديل شود. اين رفتار‌ها كه در بين نظامی ها به عنوان عمليات ايذايی مشهور است، باعث شد تا در نهايت با حذف صدای ياس فيلم با كمترين ايراد‌گيری از سوی سازمان سينمايی اكران شود. در صورتی كه صدای يك رپر در مقايسه با آنچه كيايی در فيلم به آن پرداخته است، شايد كوچك‌ترين ايراد يا حتی مسئله‌ای بدون ايراد باشد.

ولنگاری فرهنگی و سازمان سينمايی

سازمان سينمايی يكی از دستگاه‌های مهم فرهنگی به شمار می رود كه مسئوليت مستقيمی در توليد فيلم در انواع و اقسام آن از فيلم كوتاه گرفته تا مستند و داستانی و فيلم سينمايی بر عهده دارد. اهميت جايگاهی سازمان سينمايی حساسيت كار مديران آن را بالاتر نيز می برد. در مقابل اين جايگاه مهم تصميماتی در اين سازمان گرفته می شود كه ناشی از نبود شناخت موقعيت سازمان سينمايی و اهمال در انجام وظايف است. اكران پشت سر هم دو فيلم «50 كيلو آلبالو» و «باركد» در سينماها و «دونده زمين» در گروه هنر و تجربه نشان‌ دهنده يك ولنگاری فرهنگی در اين سازمان است. ورود قاطعانه وزير ارشاد باعث شد تا «50 كيلو آلبالو» از اكران كنار گذاشته شود، در صورتی كه رسيدگی به اين موضوع از وظايف سازمان سينمايی بود. اين بار هم شايد سازمان سينمايی منتظر است تا نهاد‌های اجتماعی چون بسيج دانشجويی نسبت به «باركد» موضع‌گيری كنند يا اينكه مراجع در ديدار با وزير ارشاد نسبت به اكران «باركد» واكنش دهند يا شايد در انتظار اين هستند كه باز هم وزير به تماشای فيلم بنشيند و رأساً دستور برخورد با اهمال صورت گرفته را صادر كند.

/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.