خاطره بازی غذا خورهای تهرانی از کوچه گشنه ها تا دولت آباد/ از دوغ شتر و فلافل تا کباب عربی

به گزارش خبرنگار گروه جامعه ،خیلی ها اینجا را  به اسامی دیگری می شناسند. برخی می گویند کوچه فلافلی، برخی می گویند کوچه سگ پزها (به غذاهای خوشمزه اما طبخ شده در فضای آلوده و کثیف می گویند) و برخی دیگر نام واقعی آن یعنی کوچه گشنه ها (در اصطلاح عامیانه به کوچه گرسنه ها گفته می شود) را بر زبان می آورند.

 کافی است از شب اول ماه مبارک رمضان تا شب 28 برای دعا به مسجد ارک رفته باشید. علاوه بر شلوغی اطراف مسجد، وقتی چند قدمی از  ساختمان دادستانی و دستفروش های شبانه عبور کردید، تجمع مقابل کوچه ای تنگ و باریک نظر شما را جلب می کند. جلوتر که بروید با میله های آهنی مانع ورود موتور سیکلت به داخل کوچه روبرو می شوید. پس از گذر از مانع ها وارد کوچه ای به عرض دو متر و انتهایی بی پایان می شوید. اینجاست که خود را در انواع خوردنی ها غرق می بینید.

شعبه معروف فلافلی ها 
 
فلافل فروشی های معتبر تهران اینجا همگی شعبه دارند و هر کدام گوشه ای از کوچه بساط کرده اند. عده ای که هر سال می آیند می دانند باید کجا بروند تا بهترین فلافل را بخورند. برخی از فروشنده ها داد زن استخدام کرده اند تا خوراکشان را تبلیغ کنند و برخی دیگر با آویزان کردن زنگ زورخانه و به صدا در آوردن آن، توجه ها را جلب می کنند. اما همه می دانند که بهترین فلافل سلفی را باید در انتهای کوچه بخوری، بیشتر افرادی که برای چندمین سال است  که به کوچه گشنه ها می آیند،سراغ ابو حیدر را می گیرند، فلال هایی داغ همراه با کنجد، البته چند فلافلی معروف دیگر نیز مانند عمو حسن و بچه محل نیز در اینجا حضور دارند و سرشان حسابی شلوغ است. 

اینجا همه چیز در هم است

هرکس به این کوچه می آید می داند که اینجا همه چیز سلف سرویس است و با پرداخت سه هزار تومان می تواند هرچقدر می خواهد فلافل و مخلفاتش را بخورد. اینجا اما قانون خودش را هم دارد با پرداخت سه هزار تومان یک نان می گیری و در صف پر کردن فلافل و مخلفات آن در نوبت می ایستی، وقتی جلو می روی می بینی که اینجا از ابتدایی ترین رسوم رستوران ها هم خبری نیست و خودت با چنگال یا دست باید فلافل را برداشته و لای نون بگذاری، اگرچه تعداد فلافل های هر ساندویچ بیشتر از 6 عدد شود اخم های فروشنده در هم می رود.  
 
مواد مصرفی عالی است

ابو حیدر یکی از معروف ترین فروشنده های فلافل در کوچه گرسنه ها می گوید: مواد فلافل ما عالی است و تمام افرادی که اینجا حضور دارند خودشان چند مغازه فلافلی در تهران دارند. ما مواد را از قبل آماده کرده و به اندازه یک شب همراه خود آورده و در اینجا طبخ می کنیم. مطمئن باشید مایه فلافل ما سالم است و هرکسی خورده تاکنون مسموم نشده است. من روغن را هر ساعت عوض می کنم و نمی گذارم روغن چند بار بجوشد.  

جگر و بندری تا بال و جوجه

سرتا سر این کوچه باریک پر از فلافلی است اما در میان آنها هستند فروشندگانی که بندری و سوسیس آلمانی هم  می فروشند. در ورودی کوچه نیز چند فروشنده جگر و بال و کتف هم وجود دارند که  کاسبی آنها مانند فلافلی ها سکه نیست. 

اجاره کوچه،در آمدی که به حساب شهرداری می رود و در آمد میلیونی فلافلی ها

از یکی از فروشندگان فلافل در مورد درآمد روزانه می پرسم که می گوید: بستگی دارد که کجا کوچه باشی و مشتریانت چقدر باشند. مطمئن باشید فروش در اینجا  کمتر از شبی یک میلیون نیست. حال یکی روزی اش زیاد است و تا شبی 3 میلیون هم دخل می زند. اگر درآمدمان خوب نبود که وقتمان را اینجا نمی گذراندیم. البته در شب های احیا به دلیل اینکه افراد زیادی به اینجا می آیند،کاسبی ما پر رونق تر است.  

وی اضافه کرد: اینجا در آمدش هر شب سه برابر مغازه است. ما هر فلافل برایمان حداقل 50 درصد سود دارد. 

این فروشنده قدیمی فلافل در مورد نحوه گرفتن جا در کوچه گشنه ها، گفت: جای قدیمی ها که از قبل مشخص است و هر سال با پرداخت مبلغی به شهرداری بساطشان را پهن می کنند. چند جا را هم که خود شهرداری با هزینه بیشتر در ابتدای کوچه به افرادی می دهد که پول بیشتری می پردازند. مطمئن باشید که پول را داده ایم وگرنه چه کسی جرات دارد در قلب تهران و بازار این بساط غذا خوری را راه بیاندازد. اینجا بسته به سابقه و مداومت حضور جایگاه ها از ردیف چهارم به بعد تقسیم می شود. 

دوغ شتر،معجون ویژه و خاکشیر زعفرانی

در کوچه گشنه ها علاوه بر فلافل و جگر، انواع نوشیدنی هم وجود دارد از دلستر خوابیده در یخ و آب تا دوغ شتر با سبزیجات. فروشنده دوغ می گوید این دوغ درست کردنش فرمول خاصی دارد و هر یک و نیم لیتر آن هفت هزار تومان قیمت دارد. 

مرد جوان می گوید: در یک ماه رمضان هر شب در کوچه گشنه ها دوغ شتر می فروشم و ما بقی سال نیز اگر هوس دوغ کردید می توانید من را مقابل پاساژ علاءالدین پیدا کنید. 

  سر در کوچه نیز پدر و پسری خاکشیر یخمال زعفرانی می فروشند، هر لیوان خاکشیر دو هزار تومان است  اما بعد از خوردنی های داخل کوچه می چسبد. این پدر و پسر نیز از این شغل راضی هستند و می گویند در ماه رمضان در این محله سه ماه در آمدشان را کسب می کنند.

در این میان مغازه های معجون و آبمیوه فروشی اطراف بازار نیز به واسطه حضور مردم در این کوچه تا 15 دقیقه قبل از اذان مشتری دارند.  

دولت آباد گس عربی

از کوچه گشنه ها که فاصله بگیریم دومین و مهمترین مرکز غذا خوری  تهران  در ماه مبارک رمضان محله دولت آباد است. این محله که بیشتر اعراب عراق در آنجا ساکن هستند، در ایام ماه مبارک رمضان به بزرگترین محله خورد و خوراک تبدیل می شود. این  محله با انواع فلافل و غذاهای عربی شناخته می شود و از بعد از افطار تا ساعت 24 غذا خوری های این محله سخت مشغول کار هستند.

 یکی از غذاهای لذیذ که در این خیابان فروخته می شود، گس نام دارد. غذایی همانند کباب ترکی با این فرق که از گوشت گوساله و دنبه به صورت لایه لایه استفاده می شود. 

این غذا که طرفداران خاص ایرانی علاوه بر عرب زبان ها دارد، رونق زیادی به محله دولت آباد در شب های رمضان می دهد.  علاوه بر گس شما می توانید انواع غذا لبنانی و حتی دل و جگر نیز در این خیابان میل کنید. 

به گزارش میزان، با وجود اینکه رستوران ها و مراکز تهیه و توزیع غذا تا نیم ساعت بعد از افطار باز هستند، می توان شب های رمضان تهران  را علاوه بر راز و نیاز در این اماکن گذراند. 

انتهای پیام/