سیاسیون و سفره‌های افطاری مسرفانه/فقرا و مستمندان نظاره‌گرند!

- گروه سیاسی: با آغاز ماه مبارک رمضان، برخی مقامات دولتی و متولیان احزاب و تشکل‌های سیاسی برای ترتیب دادن ضیافت افطار به تکاپو می‌افتند؛ فارغ از اجر و ثواب معنوی اطعام و افطاری دادن به روزه داران که امید است در پس اهداف سیاسیون مستتر باشد؛ رایزنی‌های سیاسی که به "رایزنی‌های رمضانی" موسوم گشته در زمره اهداف سیاسیون از برگزاری مراسم افطار در ماه ضیافت الهی است. 

اما نکته‌ای که در ضیافت‌های افطار برخی سیاسیون مغفول می‌ماند، توجه به اصل سادگی است؛ اگر چه از مقامات و مسئولان سیاسی کشورمان انتظار نمی‌رود که همچون امیرالمومنین علی (ع) با نمک و نان جو، افطار کنند اما حداقل انتظار آن است که سفره‌های افطار آن‌ها عاری از رنگ و لعاب باشد؛ بویژه آنکه در باب اینگونه سفره آرایی‌ها همواره شائبه نقش‌آفرینی بیت‌المال وجود دارد.

چند سال پیش بود که به موازات برگزاری مراسم افطاری مسرفانه و مترفانه برخی مقامات و مسئولان سیاسی، نهضت افطاری‌های ساده به راه افتاد و مراجع عظام نیز به حمایت از این نهضت پرداختند.

در 18 مرداد 92، رهبر معظم انقلاب اسلامی در خطبه‌های نماز عید فطر، در این رابطه فرمودند: بعضی‌ها به بهانه‌ی افطار، حرکات و عمل مسرفانه انجام میدهند و به جای اینکه در ماه رمضان وسیله‌ای بشوند برای نزدیکی روحی به فقرا و مستمندان، با این عمل، با این حرکت، خود را در لذات جسمانی غرق میکنند. نمیخواهیم بگوئیم که اگر در افطار، کسی غذای مطبوعی مصرف کرد، این کار ممنوع است؛ نه، در شرع اینها ممنوع نیست؛ اسراف ممنوع است، زیاده‌روی ممنوع است، ریخت‌وپاش فراوانی که گاهی در اینجور مجالس انجام میگیرد، ممنوع است. چه بهتر که کسانی که میخواهند افطاری بدهند، با همین سنتی که رایج شده است، افطاری بدهند؛ که مردم را، رهگذران را و کسانی را که مایلند از افطاری استفاده کنند، در این سفره‌های رایگان و با بذل و بخشش و گشاده‌دستی، در کوچه‌ها، در خیابانها، در حسینیه‌ها، افطاری میدهند.

بی‌تردید در شرایط فعلی با توجه به تنگناها و مضایق معیشتی مردم، پهن کردن سفره‌های افطاری تجملاتی و تبرج‌گونه از سوی مسئولان به هیچ وجه توجیه پذیر نخواهد بود و نوعی دهن کجی به اقشار مختلف مردم بویژه قشر کم درآمد و مستضعف تلقی می‌شود.