ترامپ از زاویه‌ای دیگر/ او یک کلاه‌بردار بامزه است

گروه سیاسی: میزان محبوبیت و اقبال مردم و رای دهندگان آمریکایی به دونالد ترامپ، بسیاری از تحلیل‌گران را شوکه کرده است؛ کاندیدایی با ظاهر تقریبا عظیم‌الجثه و رفتاری خارج از عرف و نزاکت که همه چیز و همه کس را به سخره می‌گیرد.

بسیاری او را از این حیث که هم متمول است و هم پوپولیست، با "اندرو جکسون" هفتمین رئیس جمهور آمریکا مقایسه می‌کنند؛ توده‌های مردم که سیاست‌های پوپولیستی در قبال آن‌ها کارآیی دارد، عموما از سیاستمداران متمول و سرمایه سالار، بیزارند اما گویا این قاعده در باب پدیده‌ای به نام ترامپ، صدق نمی‌کند. 

چندی پیش،"یو.اس. ای. تودی" طی مقاله‌ای با اشاره به رفتارهای خارج از عرف ترامپ، ظهور وی را کیفرخواستی علیه حزب جمهوریخواه دانسته بود؛ نشانه‌ای از اینکه رای دهندگان آمریکایی دیگر اقبال و علاقه‌ای به سیاستمداران محتاط و محافظه‌کاری که بر لبه باریک پوپولیسم سنتی و عقلانیت متعارف گام برمی‌دارند، ندارند.

ترامپ یک پوپولیست از نوع جدید است؛ پوپولیستی که از به رخ کشیدن ثروت هنگفتش ابایی ندارد و گهگاه با مواضع و اظهاراتش،اقشار و طبقات مختلف آمریکایی را می‌آزارد؛ زنان را فاحشه می‌خواند؛ مکزیکی‌ها و مسلمانان را مزاحم؛ به مانند کوکلس کلان ها در قبال سیاهپوستان موضعی خصمانه دارد و حتی در بدست آوردن دل خبرنگاران نیز اهتمامی ندارد.

با این همه ترامپ یک پوپولیست است؛ پوپولیستی که نقد وضع موجود و نقد گذشتگان را مستمسک رفتار انتخاباتی‌اش قرار داده است؛ وقتی او از ضرورت کشیدن دیوار حائل میان آمریکا و مکزیک و اتخاذ سیاست‌های سختگیرانه در قبال مهاجران سخن می گوید شاید به مذاق جمع کثیری از رای دهندگان آمریکایی خوش نیاید اما از آن حیث که اینگونه مواضع در مخالفت با رویه سیاسی موجود در آمریکاست، ترامپ را در دسته پوپولیست‌ها جای می‌دهد.

در واقع ترامپِ سوپرسرمایه‌دارِ جنگ طلب با وجود آنکه خود نماد تام سیستم کلان حاکم بر آمریکاست، اما با مواضع و اظهاراتش گویی مخالف سیستم حاکم است؛ و این امر شاید به آن سبب باشد که حتی رای دهندگان کشور پیشرفته‌ای همچون آمریکا هنوز سطحی نگر و ظاهر بین‌اند و از رسوخ به کنه و ماهیت ماجرا درمانده و عاجزاند.

ترامپ نه همچون بیل کلینتون سابقه فرمانداری ایالتی مهم همچون آرکانزاس را دارد و نه همچون بوش پسر، فرماندار تگزاس بوده است؛ او بیشتر یک شومن بوده تا سیاستمدار؛ در واقع او محصول تجاری سازی و برند سازی امور غیر تجاری از قبیل اوقات فراغت، ورزش و تفریحات است که یکی از کارویژه‌های سرمایه داری لجام گسیخته محسوب می‌شود. ترامپ که نتوانسته از مسیرهای متعارف خود را به راس هرم قدرت برساند حالا دست به دامن پوپولیسم شده تا با دست انداختن هنجارها و عرف‌های تشکیلاتی، قواعد بازی را به هم بزند و مقاصد بلندپروازانه‌اش را محقق سازد.

چندی پیش نشریه "آمریکن اینترست"، طی مقاله‌ای نوشت: شکی نیست که ترامپ یک کلاه بردار است، اما خیلی از آمریکایی‌ها کل سیستم حاکم بر این کشور را کلاه برداری می‌دانند و ترامپ را یک کلاه بردار بامزه که سیاستمداران متکبر و مغرور آمریکایی را افشا می‌کند؛ مردم آمریکا بر این باورند اگر قرار است در آخر ماجرا، فریب بخورند، چه بهتر که فریب ترامپ بامزه را بخورند!
 
چندی پیش "توماس فریدمن" ستون نویس سرشناس نیویورک تایمز طی مطلبی با اشاره به تخطئه نخبگان سنتی حزب جمهوریخواه توسط ترامپ پرجربزه،نوشت: دست کم گرفتن ترامپ از سوی دموکرات‌ها یک اشتباه غیرقابل جبران است؛ با توجه به موضع او در قبال حملات تروریستی، اگر از امروز تا روز انتخابات، حمله تروریستی در آمریکا رخ دهد، به مثابه برگ برنده‌ای برای این برج ساز نیویورکی خواهد بود.
 
بسیاری از محافل سیاسی و رسانه‌ای در آمریکا، ترامپ را مدل جدید سلویو برلوسکونی نخست وزیر اسبق و پرحاشیه ایتالیا می‌دانند. مردی که با رفتار و مواضعش، خود، هم طیفان و به طور کلی سیاست را به سخره گرفته بود و اسباب مضحکه عام و خاص شده بود.