عدم سودهی پتروشیمی‌ها/ شیوه خصوصی سازی، تضمین جذب سرمایه را با مشکل روبرو کرده است

 به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، در چند ماه اخیر هیات های اقتصادی و سیاسی راه ایران را در پیش گرفته‌اند و همگان نگاه ویژه‌ای به سوخت‌های فسیلی همچون نفت و گاز دارند که مسئولان ایرانی تنها به فکر فروش این سوخت‌های فسیلی به مشتریان خود نیستند و همواره مدیران ارشد وزارت نفت بر موضوع همکاری‌های دو جانبه و ارتقا کیفیت صنایع میان دستی و پایین دستی اشاره داشته‌اند.

 ارتقا کیفیت صنایع میان دستی و پایین دستی در حالی از سوی مدیران صنعت نفت، گاز و پتروشیمی بیان می‌شود که شعری مقدم، عضو هیئت مدیره شرکت ملی صنایع پتروشیمی، در اظهار نظر اخیر خود بر این باور است که شرکت‌های پتروشیمی در پی خصوصی شدن توان تضمین جذب سرمایه گذاری را ندارد، با توجه به این صحبت می‌توان گفت توان جذب سرمایه‌های خارچی نیز برای شرکت‌های پتروشیمی وجود ندارد و با لغو تحریم‌ها این صنعت نگاه ویژه‌ای به سرمایه‌های خارجی دارد.

در کنار این موارد به صنعت پتروشیمی انتقادات مختلفی همچون عدم بازده ای و عدم نظارت کافی برای ایجاد پتروشیمی در برخی مناطق کشور وارد است. برخی از این انتقادات نگاه‌ها را به سمت تبلیغات و فشارهای سیاسی برای جلب رأی انتخابات مجلس روانه می‌کند.

در این مورد علیرضا صدیقی زاده، مدیرعامل پتروشیمی کارون بر این باور است که اصل خصوصی سازی توان تضمین جذب سرمایه پتروشیمی را از بین نبرده است و شیوه خصوصی سازی عامل عدم وجود چنین توانی در پتروشیمی‌ها است. صدیقی زاده همچنین معتقد است، پتروشیمی‌هایی که به دریا نزدیک‌ترند بازده سودهی بهتری نسبت به دیگر پتروشیمی‌ها دارند و باید پتروشیمی‌ها زنجیره تولید را تا پایین دست این صنعت تکمیل کنند.

علیرضا صدیقی زاده در گفتگو با میزان، با اشاره به صحبت‌های اخیر شعری مقدم، اظهار کرد: عدم توان در تضمین جذب سرمایه گذاری در پتروشیمی‌های خصوی وجود دارد و این موضوع ناشی از اصل خصوصی سازی نیست بلکه ناشی از شیوه خصوصی سازی است.

وی ادامه داد: در واقع خصوصی سازی در کشور به سمت خصوصی سازی ناب حرکت نکرده و بیشتر سازمان‌ها و وزارت خانه‌ها به اجبار در قالب رد دیون ورود به بحث خصوصی سازی کرده‌اند. از سوی دیگر بانک‌ها و وزارت خانه‌ها با توجه به درآمد مناسب شرکت‌ها و بنگاه‌ها به خرید این بنگاه‌های اقتصادی روی آورده‌اند.

 او خاطرنشان کرد: تجربه خصوصی سازی در سطح دنیا منجر به افزایش بهره وری و افزایش سرمایه شده است اما شیوه و اجرای خصوصی سازی در کشور توان تضمین جذب سرمایه پتروشیمی‌ها را از دست آن‌ها گرفته است.

 مدیرعامل پتروشیمی کارون در رابطه با رفع چنین مشکلی گفت: ایجاد هلدینگ خلیج فارس که ماهیت پتروشیمی دارد و سهام آن در بورس ارزش گذاری شده است تجربه بسیار خوبی محسوب می‌شود و این هلدینگ می‌تواند در زمینه توسعه و سرمایه گذاری نقش بسیاری مهمی را ایفا کند.

وی تصریح کرد: با توجه به تجربه ایجاد و فعالیت هلدینگ خلیج فارس می‌توان برای دیگر شرکت‌ها که وابسته به این هلدینگ نیستند به نوعی هلدینگ های جدیدی تعریف کرد، که زنجیره تولید و ارزش ایجاد هلدینگ باید بحث توسعه و سرمایه گذاری در پتروشیمی را دنبال کند.

صدیقی زاده با تاکید بر اینکه باید هلدینگ های ایجاد شده ماهیت خصوصی واقعی داشته باشند، یادآور شد: یکی دیگر از دلایلی که توان سرمایه گذاری از این شرکت‌ها گرفته شده مرتبط با عدم تناسب دخل و خرج آن‌ها است، یک شرکت پتروشیمی در شرایطی می‌تواند جذب سرمایه خارجی داشته باشد که دخل و خرج آن با یکدیگر همخوانی و در عمل سودی به همراه داشته باشد.

او خاطرنشان کرد: در طی سال‌هایی که از آغاز خصوصی سازی می‌گذرد بزرگترین معضل پتروشیمی‌ها نرخ خوراک است، مهم‌ترین فاکتوری که یک پتروشیمی را سودده جلوه می‌دهد، تعیین و تکلیف نرخ خوراک است. همچنین هر شرکتی یک ساختار سازمانی دارد و طبق آن ساختار باید نیرو جذب کند که در حال حاضر در پتروشیمی‌ها این موضوع رعایت نمی‌شود و بی کاری بر دوش تولید گذاشته شده است.

مدیرعامل شرکت پتروشیمی کارون در پاسخ به گفته اخیر رئیس سازمان خصوصی سازی مبنی بر اینکه برخی وزرا در ظاهر با خصوصی سازی مخالف نیستند اما در عمل کار دیگری انجام می‌دهند، که روند خصوصی سازی پتروشیمی‌ها نمونه‌ای این موضوع است، بیان کرد: واقعیت امر آن است که فرآیند خصوصی سازی، پیش شرط‌های بسیار سخت خصوصی سازی و شرایط غرق شده صنعت در ساختار دولتی عاملی شده تا فرآیند خصوصی سازی سخت و پیچیده رخ دهدو احساس نمی‌شود که در بدنه اصلی دولت، افراد به دنبال مخالفت با خصوصی سازی باشند.

وی در رابطه با انتقادات ایجاد پتروشیمی‌ها در مناطق غیر اقتصادی برای این صنعت، گفت: به طور کلی هر پتروشیمی و پالایشگاهی ایجاد می‌شود باید در وهله اول به فکر فروش محصولات آن بود چون در کنار تولید، فلسفه فروش، جایگاه ویژه‌ای دارد. ترجیح بر آن است که پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌ها در کنار دریا باشند تا دسترسی راحتی به آب برای دریافت مواد اولیه و صادرات کالا وجود داشته باشد.

 او ادامه داد: دسترسی سخت به دریاها هزینه حمل بنگاه اقتصادی را افزایش می‌دهد و حاشیه سود را کاهش می‌دهد، سودهی پایدار پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌های نزدیک‌تر به دریا نسبت به صنایع ایجاد شده در مرکز کشور گواه این ادعا است.

صدیقی زاده با تاکید بر اینکه با روش‌ها و دیدگاه‌های سیاسی ایجاد پتروشیمی تنها معضل به همراه داشته است، گفت: حوزه نفت دارای صنایع بالا دست، میان دست و پایین دست است که محصولات خروجی پتروشیمی‌ها، محصولات میان دست بوده که آنچنان مصرفی داخلی ندارند و تنها باید صادر شوند، از این رو احساس می‌شود باید برای آنکه این محصولات قابل ارائه به بازار داخلی باشد نیاز است تا در حوزه پایین دست سرمایه گذاری قابل توجهی انجام شود که زنجیره تولید و فعالیت صنعت پتروشیمی در مرحله پایین دست تکمیل خواهد شد.

انتهای پیام/