تنها راه مهار و مقابله با "تروریست‌ها" تقویت کشورهای هم‌مرز با افغانستان است

 به گزارش سرویس بین الملل به نقل از برلیک، کشور افغانستان یک منطقه بی ثبات برای کشورهای آسیایی مرکزی محسوب می‌شود. ساکنان مناطق آسیای مرکزی هم‌مرز افغانستان همیشه دچار اضطراب و نگرانی هستند که در برخی مواقع درگیریها در این مناطق افزایش یافته و گاهی نیز به دلائل مختلف کاهش می‌یابد.
 
در این رابطه مردم و ساکنین مرزنشین تاجیکستان با افغانستان اعلام داشته‌اند که 2 ماه اخیر زندگی نسبتا آرامی را پشت سر گذاشته‌اند، واین موضوع را نیز مقامات دولتی افغانستان که گروههای افراطی از مواضع خود عقب نشینی کرده‌اند را تائید می‌کنند.
 
نظر برخی از کار‌شناسان بر این است که در بهار امسال حوادث خشونت آمیزی در شمال افغانستان به وقوع خواهد پیوست.
 
اگر چه تاکنون جزئیات این موضوع مشخص نشده است ولی نیروهای دولتی افغانستان در زمستان گذشته عملیات ویژه موفقیت آمیزی را انجام داده‌اند که موجب تضعیف مواضع شبه نظامیان شده است.
 
ولی این وضعیت ضامن امنیت کامل برای مرزهای آسیای مرکزی نیست. برخی از سیاستمداران تاجیک بر این عقیده هستند که، موضوع تامین امنیت در منطقه را فقط باید در داخل افغانستان جستجو کرد و حل و فصل کرد.
 
مناطق مرزی آسیای مرکزی و افغانستان تبدیل به محلی برای جذب گروههای مختلف تروریستی شده اند. علاوه بر داعش گروههای تروریستی دیگری نیز در این کشور حضور دارند که برای منطقه ایجاد ناامنی می‌کنند.
 
با توجه به این شرایط تنها راه مقابله با گروههای افراطی و تروریستی تقویت کشورهای آسیای مرکزی و  هم مرز با افغانستان است.
 
مشخص نیست که در آینده چه افکاری در بر سر افراط گرایان خواهد آمد به ویژه اینکه آن‌ها از خلافت خود در برخی از مناطق آسیای مرکزی نیز نام برده‌اند.
 
گریگوری کاراسین معاون وزیر خارجه روسیه در مدت اخیر اظهار داشت: در اواخر سال 2015 تعداد نیروهای تروریستی در افغانستان به 6 هزار نفر رسیده‌اند.
 
طرفداران نیروهای تروریستی در 25 استان از 34 استان افغانستان حضور دارند در اکتبر سال 2015 دبیر کل سازمان پیمان امنیت جمعی تعداد شبه نظامیان افغانستان را به 3 برابر افزایش تخمین زده است.
 
حالا این سوال پیش می‌‌آید که شبه نظامیان چه هدفی در افغانستان و آسیای مرکزی دنبال می‌کنند؟
 
گروههای تروریستی ساکن در افغانستان  گاهی مواقع به برخی مناطق ضعیف مرزی حمله می‌کنند و تصور هم بر این است که تعدادی از آنها افراد محلی آسیای مرکزی و از شمال قفقاز هستند.
 
در مرز افغانستان با ترکمنستان این تهدید کاملا قابل لمس است افراد شبه نظامیان از اتباع تاجیکستان، قرقیزستان و ازبکستان می‌باشند.
 
تهدید دیگر از افغانستان، نیروی طالبان است که اگر چه طرح آرمانی  ایجاد حکومت خلیفه‌ای جهانی را ندارند ولی یک نیروی پر قدرت در افغانستان هستند و به خاطر سالهای زیاد جنگ توانسته‌اند مواضع خود را تقویت نموده و کنترل برخی از استان‌ها را بدست بگیرند.
 
بی‌جهت نیست که نمایندگان دولت افغانستان و نیروهای ائتلاف حاضر به مذاکره با طالبان برای برقراری آتش بس هستند.
 
تهدید افغانستان در ترکمنستان نیز ملموس است هر چند مقامات این کشور هنوز موضوعی را ابراز نکرده‌اند ولی با انجام مانورهای هوایی و زمینی، آموزش دوره‌های نظامی و انجام رزمایشهای نظامی مختلف که در سطح نیروهای مسلح ترکمنستان انجام می‌گیرد آمادگی خود را برای انجام هر گونه نبرد و رویارویی با شبه نظامیان افزایش می‌دهند.
 
یکی از مقامات ارتش ترکمنستان انجام این عملیات‌ها را بالا بردن سطح آمادگی با هدف تقویت قوه نظامی نیروهای مسلح در چارچوب دکترین نظامی این کشور خوانده است.
 
ولی به هر حال هدف این کشور دفاع از مرزهای خود است و اینکه گروههای شبه نظامی افغانستان به هر حال تهدیدی برای مرزهای کشورهای آسیای مرکزی به حساب می‌‌آید.
 
ولی با قاطعیت می‌توان گفت که وضعیت غیر قابل پیش بینی است و نمی‌توان وضعیت افغانستان را نادیده گرفت زیرا حتی یک ارامش موقتی نمی‌تواند تضمینی برای وجود امنیت باشد و بنابراین نیروهای نظامی کشورهای آسیای مرکزی باید همیشه هوشیار باشد.