صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

چه کسانی کاندید روانکاوی هستند؟

۳۰ فروردين ۱۳۹۵ - ۰۸:۱۲:۴۹
کد خبر: ۱۶۱۹۶۱
روانکاوی روندی طولانی مدت است که فرد در طول آن زوایای پنهان روح خود را به نظاره می نشیند و تحمل فراز و نشیب های برخاسته از آن به میزان قابل قبولی از استحکام روانی نیاز دارد که در همه افراد وجود ندارد.
به گزارش گروه فضای مجازی ، روبرو شدن فرد با تعارض های خود در مراحل ابتدایی درمان، اضطراب شدیدی به همراه دارد و در صورتی که در او توان تحمل وجود نداشته باشد، روند درمان به جای بهبودی، مشکلات روحی بیشتری را برایش رقم خواهد زد. هم چنین درک تعبیر و تفسیرهای روانکاو به حداقلی از هوش و تحصیلات نیاز دارد.

روانکاوان سه چهار جلسه اول را به سبک سنگین کردن بیمار اختصاص می دهند تا آمادگی وی را برای ورود به فرایند درمان ارزیابی کنند.

روانکاوی، درمانی ریشه ای و بنیادی است که به ردیابی مشکلات بیمار در زمان های ابتدایی زندگی و ارتباط های اولیه وی می پردازد. روانکاو همانند معماری است که ساختمانی کهنه را ویران می کند تا به جای آن بنایی نو بسازد و بیمار باید توان و تحمل این ویرانی و ساخته شدن دوباره را داشته باشد.

درمانگر کم تجربه همیشه با این خطر روبروست که پس از طی مرحله ویرانی قادر به ساختن نشود. در مقابل، روان درمانی های حمایتی و آموزشی اهداف محدودتری پیش رو دارند و طیف وسیع تری از افراد را پوشش می دهند.

در روان درمانی حمایتی، هدف درمان حفظ وضعیت موجود فرد و جلوگیری از اضمحلال روحی و روانی اوست و نه ارتقای شخصیتی اش، برای مثال در مورد افرادی که در زندگی خود درگیر بحرانی خاص هستند، همانند طلاق، مرگ عزیزان، بیماری شدید و صعب العلاج و ... درمانگر باید مانند چارچوبی عمل کند تا از فروپاشی بیشتر بیمار جلوگیری کند. اکنون زمان پرداختن به تعارض های روحی نیست، بلکه باید به گونه ای از بیمار حمایت کرد که آن چه را دارد، از دست ندهد و بحران را پشت سر بگذارد.

درمانگر در روان درمانی آموزشی ارتباطی معلم گونه با بیمار دارد و هدف مشخصی برای کار انتخاب می کند که در چارچوبی اکنونی و این جایی و در فضای معاصر زندگی بیمار به آن می پردازد. این نوع درمان معمولاً به تعارض های ناخودآگاه فرد نمی پردازد و هدف آن تعدیل رفتار فرد در برخی قسمت های مشکل ساز است، اگر به مثال معمار برگردیم؛ در این جا بدون آن که کلّ ساختمان ویران شود، به تعمیر بخش های مهمی از آن اکتفاء می شود. در روان درمانی حمایتی به ترکیب ساختمان دست نمی زنیم، بلکه در عوض استحکامات اضافی را برای آن فراهم می کنیم، تا فرو نریزد.

/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.

منبع: آستان


ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *