روسیه دیر آمد زود رفت

به گزارش گروه بین الملل ، هنگامی که پوتین دستور حمللات هوایی به تروریست های تکفیری در سوریه را صادر کرد، اعتقاد داشت که این اقدام برای جلوگیری از ورود گروه های تروریستی به منطقه آسیای میانه، قفقاز و روسیه است.

رئیس جمهوری روسیه در سخنانش به این باور رسیده بود که اگر مقابل تروریست ها در سوریه ایستادگی نشود، در زمان کوتاهی به مرزهای روسیه خواهند رسید. چنین اعتقاد و دیدگاهی بسیار پیش از این که روسیه به این نتیجه برسد، ایران به آن رسیده بود و در 5 سال گذشته نه تنها برای دفاع از دولت و ملت سوریه بلکه برای مقابله با تروریست هایی رفت که پس از سوریه ماشین جنگی خود را به سوی ایران روانه می ساختند. در واقع ایران با یک تیر دو نشان را هدف قرار داده بود.

هجوم گسترده و سنگین گروه های تروریستی و برخی دیگر از گروه ها در لوای معارض، آنقدر سنگین و غیر منتظره بود که باعث شد بسیاری از خاک سوریه در این 5 سال گذشته به دست آنها بیفتد. حمایت های بسیار زیاد کشورهای منطقه از گروه های تروریستی تکفیری از شکست آنها جلوگیری می کرد و اکنون هم می کند.

روسیه از 6 ماه پیش خود را وارد بحران سوریه کرد. البته بی انصافی است اگر نگوییم حضور تأثیر گذاری بود، اما مشارکت در مبارزه با تروریست هایی که مسکو نگران حضور آنها در منطقه آسیای میانه و قفقاز بود، تنها 6 ماه از 5 سال جنگ خانماسوز، زمان بسیار کوتاهی است. انتظار این بود که حملات هوایی و حضور نظامی روسیه در سوریه حداقل تا زمانی که مناطق قابل توجهی از خاک سوریه از چنگ تروریست ها بیرون بیاید، در کنار دولت و ملت سوریه باقی می ماند.

اکنون مسئله بسیار مهمی که در منطقه وجود دارد، مبارزه با تروریسم و نابودی آن در کشورهایی است که درگیر آن شده اند. تغییرات سیاسی در سوریه کاری از پیش نمی برد بلکه باعث وخیم تر شدن اوضاع این کشور شده و قدرت گروه های تروریستی تکفیری و گروه های به ظاهر معارض را افزایش می دهد.

آمریکا و کشورهای همپیمان او در بحران سوریه عکس اقدامات ایران و روسیه را انجام دادند. آنها نه تنها با گروه های تروریستی موجود در منطقه مبارزه نکردند بلکه به حمایت از آنها پرداختند. اگر حمایت های گسترده آمریکا، ترکیه، آل سعود و دیگر کشورهای منطقه از گروه های تکفیری نبود، آنها نمی توانستند تا این مرحله از اشغال سوریه یا عراق برسند.

اما اکنون هم، پس از گذشت 5 سال از بحران در سوریه، آمریکایی ها، عربستان و ترکیه اصرار بر کناره گیری اسد از قدرت دارند. اعتقاد آنها بر این است که انتقال قدرت، بحران سوریه را هم حل می کند. اما اینگونه نیست.

سوریه در این شرایط بدون اسد، با جنگ و خونریزی بیشتری روبرو خواهد شد. گروه های تروریستی تکفیری در این کشور قدرت بیشتری خواهند گرفت و با دستیابی به قدرت، کشورهای بیشتری در منطقه گرفتار آنها خواهند شد.

اکنون در مناطقی که تروریست های تکفیری در سوریه حضور دارند، مردم این شهرها اسیر آنها هستند. مردم سوریه در شهرهای تحت اشغال تروریست ها با قوانینی سر و کار دارند که آنها را در شرایط بسیار سخت و دشواری قرار داده است. به ویژه زنان و دختران این مناطق با رفتارهای زننده و غیر انسانی و اسلامی روبرو می شوند. این مردم قطعاً و حتماً هیچگاه خواهان حضور گروه های تروریستی با عنوان دولت اسلامی در کشور خود نیستند، اما اکنون شرایط به گونه ای شده که سایه شوم آنها بر سرشان افتاده است.

خوشبختانه روسیه همچنان اعتقاد دارد که برای انتقال قدرت در سوریه، مردم این کشور هستند که باید تصمیم بگیرند. این سیاست هنوز از دستور کار کرملین زدوده نشده است. چنین اعتقادی اجازه سرنگونی دولت بشار اسد را هم نمی دهد. ضمن این که پایگاه های نظامی روسیه در سوریه برقرار است و پایگاه طرطوس که سال های طولانی است در سوریه قرار دارد، باقی مانده و یک پایگاه نظای دیگر هم در لاذقیه به پایگاه های نظامی روسیه افزوده شده است. در واقع روسیه سعی کرده زیرساخت های بازگشت احتمالی خود به سوریه را حفظ کند.

در این میان نباید یک موضوع مهم و اساسی که تاکنون هم یکی از عوامل اصلی مقاومت دولت و ملت سوریه بوده از یاد برد. ایران و حزب الله قابل اعتمادترین متحدان سوریه هستند. همانگونه که گفته شد، ایران و حزب الله، هم از سوریه دفاع می کنند و هم از خود. پایان سوریه، آغازی برای درگیری مستقیم با گروه های تروریستی در لبنان و مرزهای ایران خواهد بود. چنین اتفاقی خواسته عربستان، آمریکا و دیگر کشورهای دشمنان جبهه مقاومت است.