با تاریخچه جایزه اسکار آشنا شوید/ در نخستین مراسم شام خصوصی در هتل روزولت چه گذشت؟
اولین مراسم اسکار در روز پنجشنبه، ۱۶ مه ۱۹۲۹ در هتل روزولت در هالیوود، کالیفرنیا برگزار شد.
این مراسم یکی از شاخص‌ترین مراسم‌های اهدای جوایز در جهان است و هر ساله در بیش از ۱۰۰ کشور جهان به‌صورت زنده پخش می‌شود. جایزه اسکار یکی از نه جایزه از جوایز آکادمی است.
جوایز آکادمی در بخش رسانه به عنوان قدیمی‌ترین مراسم اهدای جوایز به شمار رفته و جوایزی نظیر جایزه گرمی (برای موسیقی)، جایزه امی (برای تلویزیون) و جایزه تونی (برای تئاتر) پس از آن شکل گرفتند.
آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک توسط لویی بی میر مدیر استودیو مترو گلدوین مایر ایجاد شد.
اولین مراسم اسکار در روز پنجشنبه، ۱۶ مه ۱۹۲۹ در هتل روزولت در هالیوود، کالیفرنیا برگزار شد. جوایز آکادمی برای اولین بار در سال ۱۹۳۰ در رادیو و در سال ۱۹۵۳ برای اولین بار در تلویزیون پخش شد.
آخرین دوره جوایز آکادمی، هشتاد و هفتمین مراسم جایزه اسکار در ۲۲ فوریه ۲۰۱۵ در سالن تئاتر دالبی در هالیوود، لس‌آنجلس انجام شد و نیل پاتریک هریس اجرای این مراسم را بر عهده داشت.
با تاریخچه جایزه اسکار آشنا شوید
نخستین مراسم اسکار در ۱۶ می ۱۹۲۹ در مراسم شام خصوصی در هتل روزولت هالیوود با حضور حدود ۲۷۰ تماشاگر برگزار شد. بهای بلیت مراسم بعدی که در هتل میفر برگزار شد که ۵ دلار بود.
۱۵ تندیس کوچک به بازیگران، کارگردانان و دیگر عوامل صنعت فیلم سازی آن زمان برای گرامی داشت فعالیتشان طی سال‌های ۱۹۲۷–۱۹۲۸ اهدا شد. اسامی برنده‌ها از سه ماه قبل اعلام می‌شد که این رویه در دومین مراسم اسکار در سال ۱۹۳۰ تغییر کرد. از آن زمان و در ۱۰ سال نخست نتایج برای انتشار عمومی در ساعت ۱۱ شب برگزاری مراسم به روزنامه‌ها داده می‌شد. این شیوه تا زمانی که لس آنجلس تایمز نام برنده‌ها را پیش از شروع مراسم اعلام کند ادامه یافت. در نتیجه آن، آکادمی از سال ۱۹۴۱ اسامی برندگان را در نامه‌ای مهر و موم شده اعلام می‌کرد و مراسم از تئاتر کداک پخش می‌شد.
اگرچه در آکادمی هفت جایزه دیگر نیز وجود دارد (جایزه یادبود ایروینگ جی. تالبرگ، جایزه بشردوستانه ژان هرشولت، جایزه گوردون ای. سایر، جایزه علمی و مهندسی، جایزه علمی و فنی آکادمی، جایزه اسکار بهترین دستاورد فنی، مدال تقدیر جان ای. بونر و جایزه دانش آموزی) و همچنین دو جایزه افتخاری که در سال ارائه می‌شود، اما مشهورترین آنها جایزه شایستگی آکادمی بوده که بیشتر به تندیس اسکار معروف است. این تندیس که از بریتانیم آب طلا شده بر روی یک پایه فلزی سیاه ساخته شده دارای بلندی ۱۳٫۵ اینچ (معادل ۳۴ سانتیمتر) و وزن ۸٫۵ پوند (معادل ۳٫۸۵ کیلوگرم) است و شوالیه‌ای را نشان می‌دهد که شمشیر مبارزان جنگ صلیبی را در دست گرفته و بر روی یک حلقه فیلم ایستاده و پنج حوزه فیلم را نشان می‌دهد که هر کدام نشانگر بخش‌های اصلی آکادمی هستند: بازیگر، نویسنده، کارگردان، تهیه کننده و تکنسین.
در مورد ریشه نام اسکار اختلافاتی وجود دارد. در بیوگرافی بت دیویس عنوان شده که او اسکار را از نام همسر اولش هارمون اسکار نلسون جونیور (۱۹۰۷–۱۹۷۵) رهبر ارکستر گرفته است. ادعای دیگر در مورد انتشار نام اسکار به مقاله مجله تایم در مورد ششمین مراسم اسکار در سال ۱۹۳۴ و دریافت جایزه توسط بت دیویس در ۱۹۳۶ برمی‌گردد. در جایی عنوان شده در ۱۹۳۱ مارگارت هریک (۱۹۰۲–۱۹۷۶) دبیر اجرایی آکادمی برای نخستین بار تندیس را دید که او را به یاد «عمو اسکارش» که نام مستعار پسرعمویش اسکار پیرس انداخت. سیدنی اسکُلسکای (۱۹۰۵–۱۹۸۳) مقاله نویس در زمان نامگذاری توسط هریک حضور داشت و در مقاله‌اش نوشت: کارکنان با علاقه تندیس معروف خود را اسکار نامیدند. آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک در سال ۱۹۳۹ رسماً جایزه را اسکار نامید. در جایی دیگر آمده النور لیلبرگ نروژی-آمریکایی مدیر اجرایی لوییز بی. مایر نخستین تندیس را دید و گفت: به نظر شاه اسکار دوم (اسکار فردریک شاه سابق نروژ و سوئد میرسه. در پایان روز پرسید: باید با اسکار چیکار کنیم، بذاریمش تو گاوصندوق؟ و این نام بر رویش ماند.
در طراحی حایزهٔ اسکار از هیچ مدلی استفاده نشده است.
جورج استنلی مجسمه‌ساز (که چشمه الهه شعر را در دروازه هالیوود بول نیز ساخته است)، طرح سدریک گیبنز را با خاک رس ساخت و ساچین اسمیت تندیس را با ۹۲٬۵ درصد قلع و ۷٬۵ درصد مس قالب زد و آن ۲۴ قیراط طلا داد.
تنها چیزی که از زمان خلق اسکار به آن افزوده گشته بالا بردن کیفیت پایه آن بوده است. طرح اصلی اسکار به سال ۱۹۲۸ در کارخانه ذوب فلز سی. دبلیو. شاموی و پسران در باتاویای ایالت ایلی نویز قالب ریزی شد که طرح تندیس جوایز وینس لومباردی و امی را نیز قالب زده است. از سال ۱۹۸۳ سالانه حدود ۵۰ اسکار توسط کارخانه آر.اس. اونز و شرکا در شیکاگو ایالت ایلی نویز ساخته می‌شود. ساخت ۵۰ مجسمه بین سه تا چهار هفته زمان می‌برد.
در حمایت از آمریکا در جنگ جهانی دوم تندیس‌ها از گچ ساخته می‌شد که پس از اتمام جنگ از دریافت‌کنندگان برای مبادله با نسخهٔ طلایی دعوت شد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *