ماراتن سفر یک ایرانی به چین با دوچرخه + تصاویر

به گزارش گروه فضای مجازی ، سفر پر ماجرای خود به آسیا را چندین ماه است که آغاز کرده است. آن هم به شکلی منحصر به فرد. مسلم ایران نژاد دوچرخه سوار 37 ساله ایرانی است که تجربیات 15 سال زندگی در شرایط نامتعارف را با رکاب زدن مسافت حدود 20 هزار کیلومتر به مقصد چین محک خواهد زد.

او به غیر از دوچرخه سواری، کوهنورد حرفه ای هم هست و اغلب کوههای ایران را در نوردیده است.

اما فراموش نکنیم سفر به مقصد چین آن هم با دوچرخه و عبور از مناطق سردسیر در سرمای طاقت فرسای روسیه و مغولستان، یک ماراتن خاص است که افراد معدودی در جهان قادر به عملی کردن آن هستند.

 مسلم به طور متوسط روزی ۷۰ کیلومتر را رکاب می زند. البته در مسیر های کوهستانی و سردسیر، این میزان روزانه بین ۱۵ تا ۲۰ کیلومتر است.

او سفرش را از مرز سرخس در ایران آغاز کرد و با عبور از ترکمنستان، ازبکستان، قزاقستان، روسیه اکنون به مغولستان سرزمین نوادگان چنگیز خان رسیده است. او قصد دارد پس از مغولستان به کشور پهناور چین سفر کند.

ایران نژاد تصاویر دیدنی و ماجراها و داستان های سفرش را در تلگرام خود قرار می دهد.



وقتی مسلم در قسمت شرقی مغولستان در شهر اولگی بود پرس تی وی توانست با او مصاحبه ای انجام دهد که بخشی از آن در ذیل می آید.

به گفته خودش آمار دقیقی از تعداد روزهای سفرش ندارد اما می گوید «فکر کنم بین سه تا چهار ماه» است که در راه است. تازه ماجرا وقتی جالب تر میشود که بدانید خودم مسلم هم که حالا با سختی های سفر از نزدیک آشنا شده می گوید «واقعاً نمی دانم چقدر دیگر از این سفر باقی مانده است.»

او ادامه سفر را منوط به وضعیت روادید و از همه مهم تر اینکه بتواند در سرمای سخت مغولستان دوام بیاورد می داند. می گوید «برای پیدا کردن این جواب ها اینجا هستم.»

پرس تی وی: سفرت از کی و کجا شروع شد؟

سفرم را از ایران شروع کردم. اما در ترکمنستان به خاطر مشکلات ویزا با هواپیما به ازبکستان آمدم و با قطار به سمت مرز ترکمنستان برگشتم و از بخارا سفر خود را آغاز کردم.  

پرس تی وی: کمی از خودت برای ما بگو و از سابقه و گذشته؟

باید بگویم که من به کوهنوردی خیلی علاقه داشتم و 15سال هرچه درآمد داشتم صرف کوهنوردی می کردم.  شاید جالب باشد برای شما بگویم کرج کوهی دارد به اسم «عظیمیه» و می توان یک ساعته بالای قله رفت. من وقتی 21 سال داشتم وقتی بالای این قله می رسیدم ضعف می کردم و استخوانها و ماهیچه هایم درد می گرفت.

این خیلی مرا اذیت می کرد تا اینکه تصمیم گرفتم بر این ضعف خود غلبه کنم. این بود که وارد یک گروه کوهنوردی شدم که در قالب کار تیمی و بودن در طبیعت فکر می کنم که تقویت شدم. چه به لحاظ جسمی و روحی. این ماجرا مال 15 سال پیش است.

در کرج یک برنامه خط الرسی رفتیم متشکل از یک تیم از اغلب گروه‌های کرجی. خط الراس یعنی یک قله را صعود کنی و یک قله دیگر را نشان بکنی و مسافت را از بین دو قله طی کنی. خودم خیلی تردید داشتم که آیا قادر به اتمام این برنامه خواهم بود یا نه!

قرار بود دماوند را صعود کنیم و از آنجا به علم کوه برویم که این مسیر 30 قله شاخص داشت هر کدام بین سه تا چهار هزار متر. باید بگویم بعد از این برنامه خیلی اعتماد به نفسم تقویت شد.

این برنامه برای من در ابتدا محال بود چون مسافت خیلی طولانی بود اما در نهایت موفق شدیم این برنامه را در کمترین زمان یعنی 9 روز و نیم به اتمام برسانیم.

اگر کوه نورد نبودم و برنامه های زمستانه اجرا نمی کردم هرگز به سیبری نمی آمدم.  چون شما باید یا شرایط مشابه را تجربه کرده باشی یا اینجا بزرگ شده باشید. در غیر اینصورت بقا در این سرما غیر ممکن است. من بعد از آن گرایش پیدا کردم به صعودهای زمستانی و اغلب قله های ایران را تلاش کردم در زمستان طی کنم. و صعودهای خط الارسی در زمستان دیگر برایم عادی و لذت بخش بود.

پرس تی وی: چه چیزی باعث شد تصمیم به انجام این سفر بگیری؟

اینکه چه چیزی باعث شد که تصمیم به این سفر بگیریم را خودم هم نمی توانم  دقیق بگویم؛ اما به یقین می توانم بگویم که در سفر خیلی حالم خوبه پویا تر هستم و خیلی یاد میگیرم.

اینکه تنها در طبیعت سفر می کنم و این اتفاق خوبی است. مخصوصاً در سیبری دستاوردهای خوبی داشتم. خیلی برای من خوب بود. تاثیر خوبی داشت.

البته سفر من به سیبری خیلی کوتاه بود و از این بابت ناراحت هستم چون هر روز در آنجا داشتم چیزهای جدید یاد می گرفتم و افراد جدیدی را می شناختم. در واقع این بخش از سفرم از همه نظر فوق العاده بود.

اما در مغولستان همه چی متفاوت است. آنقدر شرایط سخت است که شما فرصت یادگیری نداری بلکه فقط باید تلاش کنی بر طبیعت سخت غلبه کنی.

پرس تی وی: هزینه های سفر را چگونه تامین کردی؟

من قبلاً سفرهایی به کشورهای حوزه آسیایی میانه داشته ام. می توانم بگویم که ایده یک چنین سفری از قبل در ذهنم بود و آنرا با چندین تن از دوستانم هم مطرح کرده بودم. اما شاید مسائل مالی یکی از دلایلی بود که نتوانسته بودم این طرح را عملی کنم. در جریان سفری که به ارمنستان داشتم یکی از دوستانم با من تماس گرفت و گفت که برای سفر به آسیای میانه حامی مالی یافته است.

در آن موقع واقعاً باورم نمی شد اما حدس می زدم که این یک رویداد نوید بخش است. به ایران برگشتم و مدیر یک  شرکت ایرانی مسئولیت تامین مالی این سفر را پذیرفت. در واقع یک بودجه محدود را برای سفرم اختصاص دادند. با این بودجه بود که دوچرخه  و تجهیزات سفر را از آلمان خریداری کردم.

پرس تی وی: خاطرات سفر را چگونه ثبت می‌کنی؟

من قبل از سفر عضو شبکه های اجتماعی نبودم. اما دوستانم از من خواستند که مطالب و عکس از دیدنی های این سفر را روی تلگرام بگذارم. راستش اول خیلی دوست نداشتم تو تلگرام یا برنامه های دیگه فعال باشم و همینطور که می بینید در ابتدای سفر بیشتر عکس گذاشتم و مطلبی ننوشتم یعنی تو دفترم می نوشتم. و گاهی با خودم می گفتم خوبه که تو مغولستان اینترنت نخواهم داشت و سفر من به واقعیت لمس طبیعت و دور بودن از تکنولوژی نزدیکتر میشه.

پرس تی وی: وقتی تنها در طبیعت و سرما هستی از مخاطرات احتمالی هراس نداری. مثلاً وقتی در جنگل چادر می زنی یا در شب های سرد؟

سختی اصلا جزو ماهیت سفر است و من سختی در آن نمی بینم و همه اینها که شاهد هستم در شرایط مشابه قبلاً تجربه کردم. در واقع تا حالا با سختی خاصی مواجه نشده ام به جز موارد ساده. مثلاً کفش سفرم که در چند جا مجبور شدم آنرا تعویض کنم.

من از خود طبیعت و تنهایی هراسی ندارم. چیز متضادی را در طبیعت نمی بینم و بخشی از روال سفرم می‌بینم.

پرس تی وی: یک سوال که به آینده مربوط می شود. بعد از پایان این سفر چه برنامه ای داری؟

ایران نژاد: من برنامه ای در حال حاضر برای آینده ندارم. باید ببینم که شرایط به چه نحو است و چه کاری می توان انجام داد. علاقه شخصی من به سفر و ماجرا جویی است. دوست دارم جاهای خاصی از دنیا را ببینم و یکی از جاهایی که دوست دارم به آنجا سفر کنم آلاسکا است!  

/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.