دهه شصتی‌ها "دختر" میر کریمی را بیشتر دوست دارند
اینکه این فیلم در کارنامه سید رضا میرکریمی مدیر عامل خانه سینما چه جایگاهی دارد باید آن را بررسی کرد.
اما "دختر" را اگر به عنوان یک اثر مجزا از کارگردانش و آثاری که ساخته بررسی کنیم می توانیم بگوییم این فیلم سینمایی به بستر خانواده و در راس آن پدر که ستون این خانه است توجه ویژه‌ای داشته که البته نکته دیگری که می توان به آن اشاره داشت و از آن زاویه به فیلم نگاه کرد و آن را به نقد کشید شکاف بین نسل هاست. شکافی که در این اثر سینمایی بین دختر و پدر و یا خواهر و برادر شاهد آن بودیم با این تفاوت که مشکلی که این دختر در رابطه با محدودیت هایی که پدرش برایش در دهه 90 در نظر گرفته است بیشتر باعث شده بود تا دختران متولد دهه 60 با دختر هم ذات پنداری کنند.
فیلم شروع نسبتا خوبی داشت که مخاطب را با خود همراه می کرد اما در ادامه مسیر با پلان های اضافه و تصاویری که حذف آنها نه تنها به فیلم لطمه نمی زد بلکه کمک هم می کرد فیلم به لکنت می افتاد و از دیگر سکانس هایی که می توان با جزییات بیشتری وارد نقد آن شد. سکانس پایانی"دختر" است که دیالوگ ها به شعاری ترین شکل ممکن عنوان می شود بی آنکه این شعار ها از دل قصه بیرون آمده باشد.
در مخاطب توسط فیلم سینمایی دختر یک نوع هم ذات پنداری به وجود می آید
البته این حس در دهه 60 ای ها با "دختر" میرکریمی بیشتر است چرا که
مشکلات به وجود آمده برای دختر فیلم نزدیک به احوالات دختران دهه شصت است.
انتهای پیام/