آرزوی صلح اولین بانوی داستان‌نویس "افغانستان"
"ماگه رحمانی" اولین داستان نویس زن افغانستانی است که تلاش‌های زیادی برای آموزش به زنان انجام داده است.
وی مدت 14 سال را در زندان های "نادرشاه" و خاندان وی سپری کرد و در زندانهای زنان برای آموزش زنان تلاش‌های بسیاری انجام داد.
احمد جان رحمانی در اواخر سال 1921 میلادی بخاطر فراگیری دانش به اتحاد جماهیر شوروی فرستاده شد. وی در آنجا زبان روسی را فر اگرفته و با خانمی روسی بنام «ایرینا» ازدواج کرد.
ثمره این ازدواج تولد ماگه در سال 1924 میلادی است. هنوز 3 ماه ازتولد ماگه نگذشته بود که با پدر و مادر به افغانستان برگشت.
وی در سالهای بعد در موسسات مختلف فرهنگی و آموزشی کار کرده و زندگی پر فراز و نشیبیی را پشت سر گذاشته است.
ماگه 4 سال کارمند دفتر سازمان ملل متحد در کابل بود. در آنجا با «رابرت بروس انگلیسی» آشنا شد و با وی در سال 1961 در هند ازدواج کرد.
چون همسر این بانو، کارمند سازمان ملل متحد بود، همراه وی به «غزه»، «دمشق»، «قبرس» و «فرانسه» مسافرت کرده‌است.
نویسنده کتاب "پرده نشینان سخنگوی"
«پرده نشینان سخنگوی»، اثر «ماگه رحمانی»، که نخستین‌بار 63 سال پیش در کابل منتشر شده بود به تازگی در تهران تجدید چاپ و روانه بازار کتاب شد.
در این کتاب گرده آورنده در مورد زندگی و آثار زنان شاعر پارسی‌گو از قرن هفتم تا سیزدهم، اطلاعات خوبی را جمع آوری کرده است.
نسخه تازه منتشر توسط «فاطمه صادقی» محقق و پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی بازنویسی شده است.
این کتاب در 5 فصل نوشته شده که در فصل اول نویسنده نگاهی به ادبیات فارسی از ابتدای اسلام تا قرن ششم دارد و در بخش‌های دیگر این فصل شاعرانی چون «رابعه بلخی»، «مهستی گنجوی»، «سیده بیگم علوی» و «مطربه کاشغری» معرفی و برخی از آثار آنان نیز آمده است.
این بانوی نویسنده اکنون 89 سال سن دارد و مدت 22سال است در انگلستان در شهر «پیتر باور» اقامت دارد.
رحمانی 3 آرزو را بری کشورش در کتاب خاطرات خود نگاشته است؛ اول صلح، دوم صلح و سوم صلح.
/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *