واشنگتنپست: شکاف در "طالبان" و به مخاطره افتادن ماموریت آمریکا
خبرگزاری میزان - واشنگتنپست نوشت: نشانههای بیشتر شدن عملیات نیروهای ویژه در ولایت جنوبی «هلمند» نشان میدهد که کاخ سفید و پنتاگون مایلند از ماموریت آموزش، مشاورهدهی و کمک برای خنثی کردن پیشرفتهای طالبان فراتر روند.
در همین حال، داعش در افغانستان حضور رو به رشد دارد و یک جنگ خطرناک قدرت در درون گروه طالبان ظهور کرده است.
واشنگتنپست نوشت: در اوایل ماه جاری، شایعات مرگ «ملا اختر محمد منصور» رهبر طالبان، در سراسر منطقه واکنشهای قویای را به دنبال داشت.
منصور ظاهراً در جریان تیراندازی میان جناحهای رقیب طالبان در جلسهای در کویته پاکستان زخمی شد؛ چیزی که چشم انداز مذاکرات صلح میان حکومت مرکزی در کابل و طالبان را تیرهتر ساخت.
در این گزارش آمده است: چند روز بعد، پیام صوتی منسوب به وی، در تلاشی به منظور کاستن از نگرانیهای حامیان منصور در میان طالبان، منتشر شد.
اما شایعه مرگ یا زخمی شدن وی همچنان در میان اعضای کلیدی حکومت افغانستان، از جمله «عبدالله عبدالله» رییس اجرائی که در 7 ماه دسامبر تصریح کرد که رهبران طالبان در واقع در جریان تیراندازیها زخمی شده است، همچنان اوج دارد.
حقیقت هرچه باشد، اختلاف در میان طالبان بیشتر میشود که میتواند به خشنتر و بیثباتتر شدن این گروه منجر شود – درست همانطوری که حکومت اوباما تلاش دارد مسیرش را با خروج برنامهریزی شده نیروهای امریکایی از افغانستان تنظیم کند.
بنابر این گزارش، ژنرال «جان اف کمپبل» فرمانده ارشد آمریکایی در افغانستان، قبل از جلسه سنای آمریکا در ماه اکتبر گفت که ایالات متحده به برنامه جدیدی برای افغانستان نیاز دارد.
آمریکا طی گزارشی اعلام کرد که اوضاع امنیتی در افغانستان از ماه ژوئن 2015 تا ماه نوامبر 2015 وخیمتر شده است.
در حالی که جناحهای رقیب طالبان همچنان برسر جانشین برحق ملا عمر با یکدیگر میجنگند، اوضاع احتمالاً آشفته خواهد ماند.
برخی بر این باورند که از زمان مرگ ملا عمر، گروه طالبان به 3 جناح اصلی میان «ملا منصور» معاون پیشین ملا عمر، «ملا محمد رسول نورزی» فرمانده میدان نبرد در ولایت زابل و «مولوی عبدالجلیل» معاون وزیر خارجه طالبان تجزیه شده است.
طالبان که زمانی پاسخ تفرقه قومی در افغانستان و دوران پر هرج و مرج پس از خروج نیروهای شوروی از افغانستان خوانده میشد، دیگر یک نهاد یکپارچه نیست که بتواند افغانها را تحت یک هویت دینی متحد بسازد.
کشف مرگ ملا عمر در سال 2013، به هویت طالبان بهعنوان یک نهاد وحدت بخش پایان داده است.
گزارشها حاکی از این است که درگیریها در ولایتهای ننگرهار، زابل و هلمند میان نیروهای منصور و نیروهای رسول به مرگ ملا منصور دادالله، فرمانده وفادار به رسول، منجر شد.
همزمان با اینکه جنگ داخلی میان فرماندهان وفادار به رسول و منصور فروکش نکرده است، تعداد زیادی از روستانشینان از ولایت هرات فراری شدهاند.
اطلاعات روز نوشت: جنگ داخلی همراه با اشتیاق حکومت مرکزی برای دستیابی به توافق صلح، احتمالاً رقابت بین جناحهای طالبان خشونت آمیزتر خواهد کرد.
همزمان با این که ظاهراً گروههای رقیب حامی پیدا میکنند و پیش از توافق احتمالی صلح قدرت شان را تحکیم میبخشند، تلاشها برای تصرف مراکز جمعیتی کلان، مانند سقوط موقتی قندوز یا حملات جسورانه بر تاسیسات کلان، مانند محاصره اخیر میدان هوایی قندهار، تکرار خواهد شد.
واشنگتنپست نوشت: کاخ سفید به آرامی با این تغییرات سریع خودش را وفق میدهد. با دیدار «نواز شریف» نخست وزیر پاکستان و ژنرال «راحیل شریف» رییس ستاد ارتش پاکستان در ماه اکتبر و نوامبر سال جاری، حکومت اوباما بر اهمیت همکاریهای منطقهای و نقشی که پاکستان در تامین صلح در منطقه بازی میکند، تاکید دارد.
برای فصل جنگی آینده، حکومت آمریکا به حفظ کمک نظامی یکنواخت به نیروهای افغانستان و اعمال فشار همزمان بر حکومت پاکستان برای حمایت از مصاحبه میان نیروهای میانهرو طالبانی که هنوز با اسلام آباد در ارتباط هستند، با حکومت مستقر در کابل، نیاز خواهد داشت.
پیامدهای آن برای پنتاگون میتواند شامل خیلی چیزها باشد. نشانههای بیشتر شدن عملیات نیروهای ویژه در ولایت جنوبی هلمند نشان میدهد که کاخ سفید و پنتاگون مایلند از ماموریت «آموزش، مشاورهدهی و کمک» برای خنثی کردن پیشرفتهای طالبان فراتر برود.
این گزارش میافزاید: با از دست رفتن ولایت هلمند، این ولایت به پایگاه استراتژیک طالبان در جنوب، دسترسی به تریاک برای تامین مالی عملیاتهای آنها و به ابزار خوب چانهزنی برای نیروهای ضد حکومتی در هرگونه مذاکرات صلح تبدیل خواهد شد.
یک نقش قوی نیروهای آمریکایی روحیه نیروهای نوپای امنیتی افغانستان را که در این فصل جنگ تلفات بیسابقهای را متحمل شدهاند و شدیداً به تقویت روحیه نیاز دارد، تقویت خواهد کرد و برای نیروهای هوایی افغانستان زمان خواهد خرید.
واشنگتن پست نوشت: یک نقش جنگی قویتر و فعالتر در افغانستان، ناراضیهای بالقوه طالبان و گروههای انشعابی را متقاعد خواهد ساخت تا از حکومت مرکزی حمایت کنند.
اما حداقل درک این مهم است که در گروه طالبان چه کسی علیه چه کسی در جنگ است. صرفاً در صورتی که این جنگها فروکش کنند، صلح در این منطقه چهره نمایی خواهد کرد.
/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *