در غربال آخرالزمان چه کسانی ریزش می‌کنند؟
در روایات دیگر نیز صریحاً بیان شده که منافقین بین مؤمنان باید پاکسازی شوند و بیرون بروند.(امام صادق ع: ...فَإِنَّهُ تَمْتَدُّ أَیَّامُ غَیْبَتِهِ لِیُصَرِّحَ الْحَقُّ عَنْ مَحْضِهِ وَ یَصْفُوَ الْإِیمَانُ مِنَ الْکَدَرِ بِارْتِدَادِ کُلِّ مَنْ کَانَتْ طِینَتُهُ خَبِیثَةً مِنَ الشِّیعَةِ الَّذِینَ یُخْشَى عَلَیْهِمُ النِّفَاقُ إِذَا أَحَسُّوا بِالاسْتِخْلَافِ وَ التَّمْکِینِ؛ کمال‌الدین/2/356)
ما در معرض غربال‌های مختلف هستیم، این غربال‌ها رویش‌هایی هم دارند، ریزش‌هایی هم دارند. در این غربال‌ها، سقوط کردن اتفاق می‌افتد؛ برای آدم‌هایی که خیلی ظاهرالصلاح هستند. و غربال در آخرالزمان موضوع جدی‌ای است. در برخی از روایات دربارۀ غربال کلمۀ «وَالله» به کار برده شده که یعنی «قطعاً این غربال انجام خواهد شد»(أَمَا وَ اللَّهِ لَا یَکُونُ الَّذِی تَمُدُّونَ إِلَیْهِ أَعْیُنَکُمْ حَتَّى تُمَیَّزُوا وَ تُمَحَّصُوا وَ حَتَّى لَا یَبْقَى مِنْکُمْ إِلَّا الْأَنْدَرُ؛ غیبت نعمانی/208؛ ارشاد مفید/2/375)
حالا چه کسانی در این غربال می‌ریزند؟ شخصی می‌گوید: من خدمت امام صادق(ع) بودم و هنگام شام، مهمان حضرت بودم. حضرت این آیه را قرائت فرمود: «بَلِ الْانسَانُ عَلىَ نَفْسِهِ بَصِیرَه* وَ لَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَه»(قیامت/14و15) بعد فرمودند: یا اباحَفص! انسان چه‌کار می‌کند؟! آنجاهایی که ظاهرسازی می‌کند، اگر دقت کند خودش خودش را می‌شناسد. و بعد این را می‌فرماید که «رَسُولَ اللَّهِ ص کَانَ یَقُولُ» همیشه این را می‌فرمود، معمولاً این را می‌فرمود-می‌خواهم بگویم در غربال آخرالزمان چه کسانی ریزش می‌کنند؟- «مَنْ أَسَرَّ سَرِیرَةً رَدَّاهُ اللَّهُ رِدَاءَهَا إِنْ خَیْراً فَخَیْرٌ وَ إِنْ شَرّاً فَشَرٌّ»(کافی/2/294) کسی در سِرّ خودش، چیزی را پنهان بکند، خدا آن سِرّ را از قلب او بیرون می‌کِشد و ردا می‌کند بر تنش می‌کند، اگر بد باشد بد خواهد شد! اگر خوب باشد خوب خواهد شد!
جوان‌ها! خیلی‌ها بودند-یا بعضی‌ها بودند- که مثل من و شما خیلی ادعاها داشتند، ولی الآن امید اول صهیونیست‌ها هستند! اینها در دل خودشان چه چیزی پنهان کرده بودند که خدا بیرون کشید و بر تنشان کرد؟! در سِرّ خودتان هیچ چیزی از بدی پنهان نکنید. فلسفۀ مناجات‌ها و ضجه‌های نیمه‌شب-که مکمّل این شعارهای روز است- همین است که آدم از سِرّ خودش خبر ندارد، ندارد! «یَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ»(طارق/9) قیامت است و «یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِر» دیگر در آستانۀ ظهور است.
چه کسانی سقوط می‌کنند؟ یک بیماری‌ای در دلش داشته، ولی آن‌را نگه داشته و رهایش نکرده است. تا وقتی که جَوّ را می‌پسندیده، تا وقتی که می‌‌توانسته همراه جَوّ باشد، آمده، ولی از یک جای به بعد کم‌کم خودش را کنار می‌کشد.
البته بعضی‌ها خیلی نگاه عمیقی دارند و می‌بینند که او در این راه نمی‌ماند و بعدش هم می‌رود و نمی‌ماند. آنهایی هم که نگاه نافذی دارند به روی کسی نمی‌آورند، ممکن است یک نصیحتی به او بکنند، ولی معمولاً آن نصیحت هم فایده ندارد. مگر امیرالمؤمنین علی(ع) ابن ملجم را نصیحت نکرد؟ حتی به او فرمود! او گفت: اگر من می‌خواهم در آینده-قاتل شما باشم- من را بکش! آقا فرمود: حالا نمی‌خواهد من تو را بکشم، خودت را جمع کن، من هم بیشتر به تو محبت می‌کنم. او در سِرّ خودش چه چیزی پنهان کرده بود؟!
بعد امام صادق(ع) راز این کلام رسول خدا(ص) را توضیح می‌دهد و می‌فرماید: درست است که در سِرّ انسان پنهان شده ولی «الْإِنْسَانُ عَلَی نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ» آدم یک کمی دقت کند، خودش را می‌بیند، خودش را می‌بیند؛ ببین!
این سرائر و این سِرّ آدم‌ها چیست؟ خدا شاهد است؛ نه به نماز است، نه به تظاهر به علم و فهم است، حتی نه به تظاهر به انقلابی‌گری است، به هیچ چیزی نیست! من نمی‌دانم آن سِرّ چه خبر است!
هیچ‌‌کجا مثل امر ولایت سِرّ آدم‌ها رو نمی‌شود!
/انتهای پیام/
خبرگزاری
میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً
به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای
منتشر می‌شود.