وقتی آغوش گرم پدر و مادر نباشد

در نگاه اول همه چیز ایده‌آل و خوب به نظر می‎رسد از محیط گرم، جای راحت و اسباب‌بازی‌های رنگارنگ تا مراقبت‌های شبانه‌روزی مربیان؛ اما از آغوش گرم پدر و مادر خبری نیست!

اینجا شیرخوارگاه «عترت» بهزیستی همدان است، جایی که کودکان بی‌سرپرست یا بدسرپرست در آن نگهداری می‌شوند.

این فرشته‌های کوچک، «عترت» را خانه خود می‌دانند، اینجا بزرگ می‌شوند؛ راه رفتن و حرف زدن می‌آموزند و چشم انتظار می‌مانند تا شاید روزی پدر و مادر با دلتنگی به سراغ‌شان بیایند.

گاهی این انتظار هیچ‌گاه تمام نمی‌شود و گاهی هم پدر و مادر جدیدی از راه می‌رسند تا این فرشته‌های کوچک هم طعم داشتن خانواده را بچشند.

امروز قرار است سرپرستی یکی از بچه‌ها به خانواده‌ای واگذار شود و از این رو رئیس، حسابی در تکاپو است.

در اتاق منتظر می‌مانم تا کمی سرش خلوت‌تر شود و در این حین وایت‌برد اتاق خانم رئیس، توجه‌ام را جلب می‌کند. تابلویی که مسائل مربوط به بچه‌ها در آن یادداشت شده تا در تاریخ مقرر رسیدگی شود.

«متین» باید آزمایش‌های روتین را انجام دهد، قد و وزن «جواد» کنترل شود، «محدثه» به واکسن نیاز دارد و «محراب» را هم پزشک متخصص باید ویزیت کند.

رئیس شیرخوارگاه عترت می‌گوید: این مرکز سال 1379 تأسیس شده و در حال حاضر محل نگهداری کودکان زیر سه سال است.

مژگان صفاریان با بیان اینکه در ابتدای تأسیس، بچه‌های تا سن 18 سالگی در این مرکز نگهداری می‌شدند؛ ادامه می‌دهد: بعدها بچه‌ها به سه گروه سنی صفر تا 2 سال، 2 تا 6 سال و 6 تا 12 سال تقسیم شدند؛ کودکان صفر تا 2 سال در این مرکز زندگی می‌کنند و دو گروه سنی دیگر در مراکز هیئت امنایی و خیریه نگهداری می‌شوند.

وی با تأکید بر اینکه شیرخوارگاه عترت تنها مرکز نگهداری کودکان زیر سه سال در استان همدان است، می‌گوید: در حال حاضر حدود 20 کودک دختر و پسر در این مرکز زندگی می‌کنند که یا بی‌سرپرست هستند و یا بدسرپرست.

رئیس شیرخوارگاه عترت خاطرنشان می‌کند: این کودکان با نامه دادگاه پذیرش می‌شوند. عده‌ای از آنها سرراهی بوده یا والدین خود را از دست داده‌اند و برخی دیگر هم والدین بی‌بضاعت یا معتاد دارند.

صفاریان با بیان اینکه حضانت بچه‌های بی‌سرپرست با نامه دادگاه به بهزیستی واگذار می‌شود، می‌گوید: بعضی خانواده‌ها هم بعد از مدتی برای بردن فرزندان خود مراجعه می‌کنند و در صورت تأیید صلاحیت والدین، کودک به آغوش خانواده بازمی‌گردد.

صفاریان می‌گوید: رسیدگی از نظر بهداشت، خوراک و پوشاک بر اساس میانگین سنی بچه‌ها انجام شده و در صورت لزوم، جلسات روانشناسی و گفتاردرمانی برای بچه‌ها هم برگزار می‌شود.

رئیس شیرخوارگاه عترت با بیان اینکه قسمتی از هزینه‌های این مرکز توسط خیرین تأمین می‌شود، اظهار می‌کند: هزینه شیرخشک‌های خاصی که بعضی از بچه‌ها استفاده می‌کنند و هزینه‌های درمانی کودکان معلول واقعاً زیاد است و کمک‌های خیرین در این راستا بسیار تأثیرگذار خواهد بود.

وی از وابستگی شدید بعضی بچه‌ها به مربیان می‌گوید و تأکید می‌کند: بعد از اینکه بچه‌ها از نظر سنی آمادگی لازم را پیدا کنند به مهدهای کودک‌ خصوصی سپرده می‌شوند تا مهارت‌های اجتماعی را بیاموزند.

مدیرکل بهزیستی استان همدان هم در خصوص مراکز نگهداری از کودکان بی‌سرپرست و شیرخوارگاه می‌گوید: اکثر کودکانی که در شیرخوارگاه نگهداری می‌شوند در میانگین سنی صفر تا سه سال هستند و از آنجایی که این سن، سن ممیزی نیست، کودکان دختر و پسر در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند.

اکبر سوری ادامه می‌دهد: متأسفانه به علت فوت سرپرست یا رها شدن فرزند توسط والدین به علت مشکلات متعدد از جمله اعتیاد و طلاق، این کودکان به طور موقت یا دائم با رأی دادگاه به مراکز بهزیستی سپرده می‌شوند تا با تدابیر تیم مراقبتی و پرورشی تمام نیازهای آنان رفع شود.

وی با بیان اینکه بر اساس بخشنامه‌های سازمان و نیاز خانواده‌ها سرپرستی کودکان به طور دائم یا موقت به والدین جدید سپرده می‌شود، می‌گوید: این اقدام با رأی دادگاه انجام می‌شود و خانواده متقاضی باید واجد شرایط باشد.

مدیرکل بهزیستی استان همدان خاطرنشان می‌کند: اکثر این کودکان بعد از سن شیرخوارگی تا 18 سالگی به مراکز خیریه تحت نظارت سازمان سپرده می‌شوند.

سوری با تأکید بر اینکه هفت مرکز خصوصی خیریه در استان همدان فعال است، اظهار می‌کند: در حال حاضر حدود 125 کودک و نوجوان در این مراکز نگهداری می‌شوند و تاکنون نیز بیش از 220 نفر به عنوان فرزند خوانده به خانواده‌ها سپرده شده‌اند.

وی ادامه می‎دهد: سازمان بهزیستی پس از رسیدن این افراد به سن قانونی، آنها را ترخیص کرده و هزینه‌هایی به عنوان هزینه ترخیص در راستای ایجاد اشتغال، ازدواج، تهیه مسکن و لوازم ضروری زندگی و هزینه‌های تحصیل به مددجویان پرداخت می‌کند.

مدیرکل بهزیستی استان همدان تأکید می‌کند: این مددجویان تا زمانی که در مراکز زیر پوشش بهزیستی هستند، در زمینه مهارت‌های زندگی آموزش می‌بینند و اکثر آنها هم بعد از مستقل شدن زندگی ایده‌آلی دارند.

با تمام این تفاسیر، این فرشته‌های کوچک هر روز که بزرگتر شوند، دل‌های نازک‌شان تنگ‌تر خواهد شد. دلتنگ پدر و مادری که شاید هیچ وقت ندیده‌اند و آغوش گرمی که از چشیدن طعم آن بی‌بهره مانده‌اند...

در پس این سن کم، هر کدام به تنهایی روایت‌گر داستانی از زندگی هستند به اندازه یک کتاب قطور، هنوز هم چشم‌انتظارند؛ چشم انتظار خیری که حداقل دست نوازشی بر سرشان بکشد.

/انتهای پیام/