صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

پسرانی که می خواهند ستاره شوند + تصاویر

۲۹ آذر ۱۳۹۴ - ۱۴:۵۸:۰۱
کد خبر: ۱۱۱۵۸۹
خبرگزاری میزان - تئاتر رویاها هفته گذشته سرالكس فرگوسن را روی نیمكت‌ خود دید تا بعد از سه فصل ناكامی، یك بار دیگر خاطرات خوب گذشته برای این ورزشگاه كهنه‌كار زنده شود اما این‌ بار فرگوسن نه در كسوت رهبر شیاطین سرخ بلكه سكان دار تیمی ظاهر شد كه ستاره‌های كفش آویخته بریتانیا و ایرلند آن‌ را تشكل داده‌ بودند.
به گزارش به نقل از همشهری، ستاره‌هایی كه بسیاری از آنها فوتبال خود را زیر نگاه سنگین همین مربی آغاز كرده و آخرین عرق‌های خود را هم برای همین مربی به زمین ریختند. ستاره‌هایی كه این بار با لباسی سرخ شانه‌ به شانه بكام افسانه‌ای در مقابل منتخبی از بهترین‌های سال‌های نه چندان دور جهان صف كشیدند تایك بازی خیریه را برای حمایت از كودكان انجام دهند.


دیدن دوباره سانترهای مواج بكام روی دروازه، فرارهای ویرانگر مایكل اوون در كنار دیدن فیگوی افسانه‌ای  و یارانش خاطرات شیرین نسلی را دوباره زنده كرد كه روزی عكس‌های ریز و درشت این قهرمانان دیوارهای اتاق شان را پر می‌كرد. با این حال این تنها نكته جذاب بازی نبود چرا كه در 15 دقیقه پایانی بازی وقتی تابلوی تعویض برای كاپیتان خوش‌چهره بریتانیایی‌ها بالا رفت تا بكام زمین را ترك كند، تماشاگران شاهد حضور بكام دیگری در زمین بودند.

این بار بروكلین، پسر بزرگ دیوید بود كه با 16 سال سن جای پدر را در زمین‌گرفت تا طرفداران فوتبال رویای تولد افسانه‌ای دیگر را در زمین حس كنند. دقایقی بعد انگار دل پدر تاب نیاورد و به زمین بازگشت تا برای اولین بار دو بكام در زمین سبز فوتبال حضور پیدا كنند.

سانتر مواج پسر روی سر پدر – كه البته راهی به دروازه حریف نداشت- حسن ختامی بود برای تمام اتفاقات ریز و درشت شب طلایی اولدترافورد. حالا این سوال باقی می‌ماند كه دوستداران فوتبال آیا یك بار دیگر قهرمان خود را در قامت بكامی كوچك‌تر در زمین فوتبال خواهند دید یا اینكه بروكلین هم به سرنوشت دیگر پسران مغموم فوتبالیست‌های بزرگ محكوم می‌شود؟

انزو در مسیر زیزوی افسانه‌ای

 انزو فرناندز زیدان

سن: 19 سال

پست: هافبك هجومی



بازیكن افسانه‌ای فرانسوی‌ها كه به تنهایی یك قهرمانی جهان را به آنها هدیه داده است، حالا نظاره‌گر بازی پسر خود در تیم سوم رئال مادرید است. انزو زیدان هم مانند پدر تمایل زیادی به نزدیك شدن به دروازه حریف دارد اما هنوز كسی آن استعداد ناب پدر را در ساق های زیدان كوچك ندیده است.

بازی كردن انزو در رئال مادرید c نیز نشان دهنده همین استعداد هنوز شكوفا نشده است. به اعتقاد بیشتر كارشناسان، انزو با توجه به سن و سالش كه در آستانه 20 سالگی قرار دارد، هیچ‌گاه نمی‌تواند به یك بازیكن درجه یك تبدیل شود. به اعتقاد رسانه‌ها نیز اگر او پسر زیدان نبود، تا كنون هیچ كس او را نمی‌شناخت اما با وجود تمام این احتمالات، وجود خون الجزایری- فرانسوی در رگ‌های زیدان كوچك هنوز هم این احتمال را به وجود می‌آورد كه به یك باره انزو به آن بازیكنی كه انتظار می‌رود، تبدیل شود.

ژوزه دوم پا به توپ می‌شود

خوزه مریو مورینیو

سن: 16 سال

باشگاه: فولام

پست: دروازه بان



وقتی آقای خاص باشی حتی در انتخاب نام فرزندت هم دست از كارهای عجیب برنخواهی داشت. ژوزه مورینیو نام پسر 16 ساله‌اش را هم ژوزه مورینیو گذاشته است تا لقب ژوزه دوم از هم‌اكنون روی او گذاشته شود.

به گفته مورینیو، او تجلی تمام آرزوهای پدر در زمین فوتبال است و بسیار امیدوار است كه بر عكس خودش كه هیچ فروغی در زمین فوتبال نداشت، ژوزه دوم بتواند به بازیكنی بزرگ تبدیل شود. پسر 16 ساله مورینیو فوتبال خود را در زمانی كه پدر مربی اینتر بود از مدرسه‌های فوتبال ایتالیا آغاز كرد و استعداد رشد قد او باعث شد تا مورینیوی جوان پست دروازه‌بانی را برای آینده فوتبالش انتخاب كند.

هم‌اكنون ژوزه جوان با ملیتی پرتغالی،‌انگلیسی، آفریقایی در تیم جوانان فولام مشغول بازی است‌اما هنوز مورد توجه هیچ كدام از تیم‌های ملی این سه كشور قرار نگرفته است.

ساق‌های موروثی

بروكلین بكام

سن: 16 سال

باشگاه: لس‌آنجلس گلكسی

پست: بال راست، هافبك هجومی




از همان روزهای اوج پدر در منچستر یونایتد، بروكلین هم پایش به زمین فوتبال باز شد. البته در آن روزهای اول كه بروكلین كودك، روی دوش پدر وارد زمین می‌شد كمتر كسی فكر می‌كرد او هم به دنبال آقایی در زمین فوتبال باشد اما با جداشدن بكام پدر از منچستر یونایتد و پیوستن اش به رئال مادرید انگار دوران حرفه‌ای فوتبال بروكلین هم آغاز شد.

در شهر مادرید با تمام سختی‌هایی كه برای این پسر بچه انگلیسی و زبان متفاوتش وجود داشت، او كار خود را از باشگاه اتلتیكو مادرید آغاز و در مدرسه فوتبال این باشگاه شروع به فعالیت كرد اما كمی بعد و با شروع مصدومیت طولانی دیوید بكام در آستانه بازی‌های جام‌جهانی این خانواده یك بار دیگر به زادگاه خود نقل مكان كردند.

در آن زمان بكام پدر در باشگاه فولام به تمرین می‌پرداخت و همین كافی بود تا شایعه پیوستن این ستاره به باشگاه لندنی به گوش برسد. اما پشت پرده  حضور دیوید در زمین تمرین فولام پسر بزرگش بود كه در باشگاه زیر 12 سال این باشگاه توپ می‌زد.

با سفر دیوید به ینگه دنیا، بروكلین هم راهی باشگاه زیر 16 سال لس‌آنجلس گلكسی شد و این نقطه شروع جدی شدن فوتبال برای او بود. یان‌ رایت بازیكن قدیمی فوتبال انگلیس كه در بخش استعداد یابی این باشگاه كار می‌كند در مورد او می‌گوید، بروكلین راه بسیار طولانی برای رسیدن به جایگاه پدر دارد اما واقعیت این است كه همه چیز برای او مهیاست. از استعداد تا امكانات و شاید حتی بتواند یك قدم از پدر هم جلوتر برود.

شغل آبا و اجدادی

كریستین مالدینی

سن: 18 سال

باشگاه: آ.ث میلان

پست: هافبك دفاعی



اگر غیر از این می‌شد باید شك می‌كردیم كه نوه چزاره مالدینی و پسر پائولوی افسانه‌ای فوتبالیست نشود. كریستین مالدینی 18ساله در همان خانه پدری بازی خود را از تیم زیر 12 سال آغاز كرد و حالا در سنی كه می‌تواند دوران طلایی خود را آغاز كند در تیم جوانان میلان بازی می‌كند.

مالدینی جوان در همان پست سال‌های جوانی پدر یعنی هافبك دفاعی مشغول است و بعید نیست كه در صورت حرفه‌ای شدن در سال‌های بعدی فوتبالش یك خط عقب تر برود و در قلب خط دفاعی میلان جای بگیرد. برای میلانی‌هایی كه با نسل های قبلی این خانواده خاطرات شیرینی دارند، تولد یك مالدینی دیگر در زمین سبز بسیار خوشایند خواهد بود.

پسر بزرگ پائولو از سال 2015 در تمام رده‌های ملی تیم‌های پایه ایتالیا بازی كرده و همین نشان می‌دهد كه آینده روشنی در انتظار این هافبك ایتالیایی است. نكته جالب در مورد كریستین این است كه او در باشگاه میلان و در تیم ملی در دو پست متفاوت یعنی مدافع كناری و هافبك دفاعی بازی می‌كند.

در دورترین نقطه از پدر

 جاناتان كلینزمن

 سن: 17 سال

 باشگاه: كالفرنیا گلدن برز

 پست: دروازه بان



كاشف نسل جدید فوتبال آلمان كه توانست پایه تیم قدرتمند این روزها را بریزد، چند سالی است كه در كشور آمریكا به زندگی حرفه‌ای خود به عنوان مربی آلمانی تیم ملی آمریكا ادامه می‌دهد. اما جاناتان، پسر 17 ساله یورگن دوست‌ داشتنی حتی پا را فرا تر از پدر گذاشته و به عنوان یك آمریكایی در تمام رده‌های تیم‌های پایه ملی این كشور توپ زده است.

جاناتان بر عكس پدر كه نوك حمله تیم‌خود را تشكیل می‌داد دفاع از دروازه را انتخاب كرده و تا به حال یك بار هم به تیم امید این كشور دعوت شده است. این بازیكن 187 سانتی كه هنوز جا برای قد كشیدن دارد می‌تواند در آینده‌ای نه چندان دور جای «تیم‌ هاوارد» را در دروازه عقاب‌ها بگیرد.

البته جاناتان در یك خصیصه دیگر نیز با پدر در تناقض است آن هم تن دادن به حاشیه‌هاست. چرا كه وقتی لاندن دوناوان ستاره كهنه كار فوتبال آمریكا او را در آخرین مرحله به تیم ملی زیر 18 سال كشورش دعوت نكرد، با واكنش تند این بازیكن در صفحه توئیترش مواجه شد، كه البته سرانجام به درخواست پدر از او عذرخواهی كرد.

عقاب‌های بی‌پر و بال







 /انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.


ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *