کراوات "سبز"، روی سیاست‌های "سیاه"

به گزارش به نقل از ریشه، روز به روز گرم‌تر شدنِ اقلیم زمین، امروز بر کسی پوشیده نیست. پارسال اعلام شد که سال 2014  گرم‌ترین سال از زمانی است که آب و هوا اندازه‌گیری و ثبت شده است.

اما امسال رکورد جدیدی ثبت گردید و آن هم اینکه 2015 از 2014 هم گرم‌تر شده و این رکورد را شکسته است.

پروفسور "شلن‌هوبر" رئیس مؤسسه تحقیقات آب و هوایی پتسدام در این باره با استناد به آمار بدست آمده از پژوهش‌های ایالات متحده در این خصوص می‌گوید:

"امسال نه فقط نوامبر، بلکه در دسامبر هم شاهد هوای چنان سردی نبودیم."

کارشناسان، علل متعددی برای افزایش دمای زمین ذکر می‌کنند که البته همگی به دست انسان به وجود آمده و خبرهای بدی هم برای آیندۀ انسان به همراه خواهد داشت؛ مهم‌ترین دلیل، افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای  و نابودی جنگل‌هاست.

*** یک نشست جهانی برای تصویب یک سند جهانی

151 تن از سران سیاسی و زیست محیطی دولت‌های جهان از روز دوشنبه ٣٠ نوامبر تا روز ١١ دسامبر برای بیست و یکمین بار گردهم جمع شدند تا در پاریس و در همایش تغییرات آب و هوایی، راه حلی برای جلوگیری از دگرگونی‌های جوّی بیابند.

کاهش تولید دی اکسید کربن (CO2) و دیگر گازهای گلخانه‌ای به ویژه از طریق افزایش کاربرد انرژی‌های پاک، در کانون توجه شرکت کنندگان در این همایش قرار داشت.

در پیش نویسِ پیمان زیست‌محیطیِ پاریس که وزیران کشورهای حاضر در همایش باید در مدت یک هفته، متن نهاییِ آن را تنظیم و امضا می‌کردند، تعداد زیادی "پرانتز" و "گزینه" وجود داشته که حاکی از عدم توافق قطعیِ شرکت‌کنندگان، بر سر موضوعات مورد بحث است.

*** نقض غرض؟!

به گزارش خبرگزاری فرانسه "بان کی مون" دبیرکل سازمان ملل متحد به عنوان یکی از سخنرانان ابتدایی این همایش گفت:

"اگر کشورهای حاضر در همایش آب و هواییِ پاریس نتوانند بر سر پیمانی جامع به توافق برسند، زمین باید در انتظار فاجعه ای جهانی باشد. انتظار دارم وزیران حاضر در همایش پاریس، گام هایی جدی تر از "اقدامات نصفه و نیمه" بردارند."

ظاهراً در این همایش کشورهای قدرتمند و توسعه‌یافتۀ دنیا احساس مسئولیت کرده و سخنرانان متعددی از جمله سخنرانان کشور میزبان (فرانسه)، آفریقای جنوبی، دانمارک و انگلیس به این احساس مسئولیت و احساس تکلیف اشاره کردند.

اما مسئله‌ای که نباید از نظر دور داشت، این است که لزوم احساس مسئولیت آن‌ها از اینجا نشأت می‌گیرد که سیاست‌های آب و هواییِ برخی از همین کشورها مسبب بحران بوده و لذا خودشان باید مسئولیتِ بحرانِ به وجود آمده را به عهده بگیرند.

چه طور می‌توان به گفتۀ "جان کری" نشست تغییرات اقلیمی در پاریس را "بهترین فرصت برای اصلاح مسیری که کره زمین در حال طی کردن است" دانست، در حالی که ایالات متحده با تولید 25 درصد گازهای گلخانه‌ای در رتبه اول كشورهای جهان قرار دارد.

علاوه بر این، بسیاری از كارشناسان محیط زیست، افزایش طوفان‌ها و گردبادهای شدید در شهرهای ساحلی آمریكا و آتش‌سوزی جنگل‌ها در نواحی غرب آمریكا را مهم‌ترین علل گرم شدن زمین می‌دانند.

وقوع طوفان سهمگین كاترینا در سال 2005، آتش سوزی بزرگ كالیفرنیا در سال 2007 و وقوع سیل در ایالت آیوای آمریکا در سال 2010 و 2013 نمونه‌های كوچكی از تأثیرات گرم شدن زمین بر تغییرات آب و هوایی است که همزمان، علّتی برای گرم‌تر شدن‌های بعدیِ زمین نیز هست.

*** کراوات "سبز"، روی سیاست‌های "سیاه"

در نشست اخیر پاریس، هزار تن از شهرداران و نمایندگان شهرهای بزرگ و کوچک در پنج قارۀ عالم، که برگزیدگان محلی ٦٠٠ میلیون نفر محسوب می‌شوند، متعهد شدند از حالا تا سال ٢٠٥٠ استفاده از انرژی‌های پاک و پایدار را در شهرهای تحت ادارۀ خود به ١٠٠ در صد برسانند و در واقع دیگر از انرژی‌های فسیلی بهره نگیرند.

آنان همچنین تعهد کردند تولید گازهای گلخانه‌ای را تا ١٥ سال دیگر به میزان ٧ ⁄٣ ژیگاتن در سال کاهش دهند. این تدابیر، ٣٠ در صد تعهداتی است که پذیرش آن‌ها از سوی دولت‌ها، به محدود کردن گرمایش زمین به میزان کمتر از٢ درجه سانتیگراد منجر خواهد شد.

"جان کری" وزیر خارجه آمریکا در همایش پاریس، کراواتی سبز بر گردن بسته بود و از "روز امید و روز انرژی" سخن گفت تا به اصطلاح، عزم راسخ دولت آمریکا برای دست یافتن به توافق برای مقابله با بحران ناشی از تغییرات آب و هوایی را به "نمایش" بگذارد!

پیام کراوات سبز کری در حالی است که ایالات متحده، تنها كشور صنعتی جهان است كه "پیمان كیوتو" (Kyoto Protocol) را نپذیرفته است؛ پیمانی بین‌المللی به منظور کاهش صدور گازهای گل‌خانه‌ای!

دولتمردان آمریكا معتقدند كه كاهش انتشار گازهای گلخانه ای در قالب پیمان كیوتو منجر به كاهش رشد اقتصادی این كشور و در نتیجه منجر به از دست دادن جایگاه خود در رقابت با سایر كشورها خواهد شد.

عدم امضای این پیمان از سوی آمریكا، تاکنون سرزنش و انتقاد بسیاری از سازمان‌های بین المللی و انزوای ایالات متحده را در مذاكرات زیست محیطی اجلاس سران گروه هشت به همراه داشته است.

سیاست‌های سیاهِ دولت آمریکا در زمینه بحران آب و هوا باعث شده كه ایالات متحده نه تنها در زمینه كاهش گازهای گلخانه‌ای موفق نباشد، بلكه بر طبق آخرین گزارشات هیأت بین‌المللی بررسی تغییرات آب و هوایی (IPCC) میزان تولید این گازها در این كشور نسبت به سال 1990 دو درصد افزایش یافته است.

آیا با تمام این اوصاف، می‌توان تصویب قطعنامۀ پاریس در دو هفتۀ گذشته را "بی‌فایده" خواند؟

یکی از پاسخ‌های احتمالی به سؤال فوق، این است که در بهترین حالت، در صورت موافقت کشورهای حاضر در نشست جهانی آب و هوا با متن پیش‌نویس توافق، این پیش‌نویس نهایی شده و به یک سند معتبر بین المللی تبدیل خواهد شد.

اگر کاغذهای بین‌المللیِ فعلی در موضوعات گوناگون، به طور مثال در "پیمان منع تسلیحات کشتارجمعی" (NPT)، عملاً پیاده و اجرا می‌شوند، می‌توان به اضافه شدنِ یک سند دیگر روی انبوه اسناد فرمالیتۀ گذشته امیدی بست. اگر نه، خیر!

/انتهای پیام/

: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.