تصویب قطعنامه پیشنهادی ایران در مجمع عمومی سازمان ملل

به گزارش ، هفتادمین مجمع عمومی سازمان ملل در نشست روز دوشنبه خود بررسی قطعنامه‌های مصوب کمیته اول با موضوع صلح و امنیت بین المللی را در دستور کار داشت.

در این نشست پنجاه و هفت قطعنامه در موضوعات مختلف امنیت بین المللی با تأکید بر موضوعات خلع سلاح و به‌ویژه خلع سلاح هسته‌ای در دو سطح جهانی و منطقه‌ای مطرح و تصویب شد.

به گزارش خبرگزاری صداوسیما، جمهوری اسلامی ایران نیز قطعنامه‌ای را بر مبنای مصوبات سه کنفرانس پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای در سال‌های 1995، 2000 و 2010 میلادی تنظیم و پیگیری تعهدات دارندگان سلاح اتمی برای خلع سلاح را خواستار شده بود.

این قطعنامه غیرالزام‌آور که با 121 رأی موافق، 48 مخالف و 12 رأی ممتنع تصویب شد، اقدام عملی همه کشورهای مجهز به سلاح هسته‌ای را در راستای خلع سلاح‌های هسته‌ای برای ترویج ثبات بین‌المللی و امنیت بی‌نقص برای همه خواستار شده است.

قطعنامه پیشنهادی ایران همچنین تلاش‌های یک‌جانبه بیشتر از طرف کشورهای مجهز به سلاح هسته‌ای را برای کاهش زرادخانه‌های هسته‌ای خود خواستار است.

در یکی از بندهای این قطعنامه آمده است: کشورهای جهان طبق تعهدات داوطلبانه جهت اعتمادسازی برای حمایت از پیشرفت بیشتر در خلع سلاح‌های هسته‌ای، شفافیت هرچه بیشتر کشورهای دارای سلاح‌های هسته‌ای را درباره قابلیت‌های سلاح‌های هسته‌ای خود و اجرای توافقات بین المللی خواستارند.

از دیگر محورهای اصلی این قطعنامه می‌توان به کاهش بیشتر سلاح‌های هسته‌ای غیرراهبردی، پایبندی به اقدامات مورد توافق برای کاهش بیشتر وضعیت عملیاتی سیستم‌های سلاح‌های هسته‌ای و درخواست مشارکت از همه کشورهای دارای سلاح‌های هسته‌ای در روند نابودی کامل سلاح‌های هسته‌ای خود اشاره کرد.

اکثریت یکصد و بیست کشور عضو جنبش عدم‌تعهد از این قطعنامه حمایت کردند اما آمریکا، اسرائیل، کانادا، انگلیس، روسیه، فرانسه و آلمان از جمله کشورهای مخالف با این قطعنامه بودند.

چین، کره، ژاپن، هند و ایتالیا نیز به این قطعنامه رأی ممتنع دادند.

نکته قابل توجه در روند تصویب قطعنامه‌های این نشست علنی مجمع عمومی، مخالفت رژیم صهیونیستی با اکثر این قطعنامه‌ها با رأی منفی و در برخی موارد با رأی ممتنع بود.

سفیر و معاون نمایندگی کشورمان در سازمان ملل بعد از تصویب قطعنامه پیشنهادی جمهوری اسلامی ایران گفت: این قطعنامه بر اساس تعهدات مندرج در اسناد بازنگری، عملی کردن تعهدات پذیرفته شده از سوی کشورهای هسته‌ای در زمینه خلع سلاح را درخواست کرده است.

غلامحسین دهقانی گفت: در ماده ششم معاهده منع اشاعه سلاح‌های هسته‌ای تصریح شده که این کشورها موظفند مذاکرات برای آغاز خلع سلاح را آغاز کنند و از این کشورها خواسته شده است که اقدامات گام به گام برای غیرفعال کردن سلاح‌های هسته‌ای، سپس امحای آن را عملی کنند که متأسفانه تاکنون هیچ گام مؤثر و یا جدی در این راستا برداشته نشده است.

وی افزود: به همین دلیل جامعه جهانی روز به روز فشار خود را بر کشورهای هسته‌ای بیشتر می‌کند و امسال شاهد تعداد زیادی قطعنامه در این زمینه بودیم که تصویب شد، ولی متأسفانه با مخالفت کشورهای هسته‌ای همراه بود.

معاون نمایندگی کشورمان در سازمان ملل همچنین گفت: این قطعنامه‌های پیشنهادی هر دو سال یک بار درباره ضرورت اجرای تعهدات کشورهای هسته‌ای به تعهدات خود طبق کنفرانس‌های بازنگری مطرح می‌شود که به‌رغم مخالفت کشورهای هسته‌ای و کشورهای تحت حمایت آنها مانند رژیم صهیونیستی، در نشست مجمع عمومی به تصویب کشورهای جهان رسید.

وی در پاسخ سؤالی درباره دلیل سکوت و عدم اعمال فشار قدرتهای اتمی جهان به رژیم صهیونیستی درباره لزوم خلع سلاح اتمی این رژیم گفت: درباره قطعنامه‌هایی که مربوط به ایجاد منطقه عاری از سلاح هسته‌ای به‌ویژه در خاورمیانه و یا مربوط به خلع سلاحهای هسته‌ای می‌شود، شاهد آن هستیم که همچنان روند مخالفت کشورهای هسته‌ای و رژیم صهیونیستی با این قطعنامه‌ها ادامه دارد.

دهقانی اضافه کرد: جامعه جهانی بر خلع سلاح هسته‌ای و اجرای تعهدات کشورهای هسته‌ای تأکید دارد و روند کنونی حاکی از این است که آرام آرام در کمیته اول مجمع عمومی و دیگر مجامع، کشورهای هسته‌ای و رژیم صهیونیستی که دارای سلاح‌های هسته‌ای است با مخالفت با همه قطعنامه‌های خلع سلاح به‌سمت انزوا خواهند رفت و قطعاً روز به روز در شرایط بدتری قرار خواهند گرفت.

معاون نمایندگی کشورمان در سازمان ملل در پایان تأکید کرد: قطعاً روند به‌طرف بیشتر تحت فشار قرار گرفتن کشورهای هسته‌ای به‌ویژه رژیم صهیونیستی به‌عنوان متحد این کشورها در منطقه خاورمیانه است ولی متأسفانه درباره ایجاد منطقه عاری از سلاح‌های هسته‌ای در خاورمیانه، کشورهای هسته‌ای نه تنها فشاری بر رژیم صهیونیستی نمی‌آورند بلکه همچنان سیاست دفاع از آن را ادامه می‌دهند هرچند این روند به نظر نمی‌رسد به‌شکل کنونی بتواند به‌مدت طولانی ادامه پیدا کند.