چند نکته مهم پیرامون ولایتمداری «امامزاده صالح (ع)»/اهمیت توبه در دهه اول ماه ذی‌القعده
حجت‌الاسلام عبدالعلی گواهی در گفت‌وگو با پیرامون روز بزرگداشت «امامزاده صالح (ع)» گفت: پنجم ذی القعده به عنوان روز بزرگداشت حضرت «صالح بن موسی الکاظم (ع)» معرفی شده، ایشان از فرزندان «امام موسی کاظم (ع)» هستند که به دنبال دیدار با برادر بزرگوارشان به ایران آمدند.
وی در همین راستا ابراز کرد: روز گرامیداشت حضرت «صالح بن موسی الکاظم (ع)» در ماه ذی القعده و در دهه کرامت در نظر گرفته شده، زیرا یکی از سیره‌های رفتاری ایشان همان کرامتی است که در «اهل بیت (ع)» خصوصا برادر گرامیشان «امام رضا (ع)» وجود داشته است، لذا بیشترین زائران ایشان از مردم تهران هستند که با ارادت ویژه به ایشان برای زیارت از دور و نزدیک حضور می‌یابند و سخاوت و کرامت ایشان محل جاذبه‌ای برای بسیاری از حاجتمندان شده است.
گواهی پیرامون علت حضور «امامزاده صالح (ع)» در ایران بیان کرد: حضرت «صالح بن موسی الکاظم (ع)» سیدی جلیل القدر و واجب التعظیم و یکی از برادران «امام رضا (ع)» هستند که به همراه دیگران به قصد دیدار برادر بزرگوارشان به ایران هجرت کردند، اما عوامل حکومتی و دشمنان «اهل بیت (ع)» ایشان را به شهادت رساندند، طبق روایت‌های تاریخی حضرت «صالح بن موسی الکاظم (ع)» در اواخر قرن دوم از عراق به سمت ایران کوچ کردند، هدف ایشان از مهاجرت به ایران دیدار و زیارت «امام رضا (ع)» بوده است که به همراه یک گروه صد نفری به سوی خراسان رهسپار بودند که در راه گذر از دشت بزرگ ساوجبلاغ که در آن روزگار از مناطق ری و در راه غرب به خراسان قرار داشته دچار شبیخون دشمنان شده و شماری به شهادت می‌رسند و گروهی متواری می‌شوند.
وی علاقه مردم به زیارت حضرت «صالح بن موسی الکاظم (ع)» را مورد بررسی قرار داد و اظهار کرد: بسیاری از مردم برای زیارت به نزد حضرت «صالح بن موسی الکاظم (ع)» می‌آیند حتی خدام‌هایی که برای خدمت حضرت «صالح بن موسی الکاظم (ع)» اعلام آمادگی می‌کنند عموما افرادی با تحصیلات بالا و از سر شناسان علمی و مالی هستند که گویای ارادت جامعه ایران به فرزندان «امام موسی کاظم (ع)» را بیان می‌کند.
این کارشناس علوم قرآنی ابراز کرد: عشق مردم برای زیارت و نذر و واسطه قرار دادن «اهل بیت (ع)» و فرزندان آنان برای حاجت روایی از گذشته وجود داشته و این مهم بخاطر کرامت‌هایی است که مردم از این بزرگان دیده اند لذا این سخاوت گویای سیره و کرامت «خاندان عصمت و طهارت (ع)» است و موجب حضور زائران در کنار قبور «اهل بیت (ع)» شده است.
وی الگو برداری از «اهل بیت (ع)» را مورد بررسی قرار داد و اظهار کرد: «اهل بیت (ع)» بهترین الگو‌ها برای زندگی بشر محسوب می‌شوند لذا همه بزرگان پیروی از سبک زندگی و توجه به اهداف این بزرگواران را یاد آوری کرده اند از سوی دیگر ارادت حضرت «صالح بن موسی الکاظم (ع)» به «امام رضا (ع)» نشان دهنده اهمیت ایشان به ولایت است.
گواهی در همین راستا بیان کرد: وجود مشکلات معیشتی حاصل از بیماری کرونا برای اقشار کم توان و ناتوان جامعه بر اهمیت دهه کرامت افزوده و آن را پر رنگتر از سال‌های گذشته کرده لذا مردم می‌توانند با تبعیت و توسل قلبی به «ائمه معصومین (ع)» و حضرت «صالح بن موسی الکاظم (ع)» در راه انجام فعالیت‌های خیر و کمک به نیازمندان قدم‌های خوبی را بردارند.
این کارشناس علوم قرآنی به اعمال دهه اول ذی القعده اشاره و ابراز کرد: اعمال خاصی برای روز پنجم ماه ذی القده وجود ندارد، ولی می‌توان به اعمال دهه اول ماه ذی‌القعده پرداخت. دهه اول ذی القعده دهه دعا و توسل همچنین توبه محسوب می‌شود، دعا در یکشنبه‌های ماه ذی القعده و توبه در این دهه و نمازی که برای این دهه در نظر گرفته شده بسیار پر فضیلت است. در برخی روایات آمده است، شب‌های دهگانه‌ای که قرآن در سوره «والفجر و لیال عشر» به آن سوگند یاد کرده است، شب‌های دهه اوّل ماه ذی‌القعده است، و این سوگند به خاطر عظمت آن است، «رسول خدا (ص)» پیرامون دعا در ماه ذی القعده فرموردند: عبادت و کار نیک در هیچ ایّامی به اندازه این ایّام ده روز اوّل ماه ذی القعده فضیلت ندارد.
گواهی به اهمیت ماه ذی القعده و اعمال آن اشاره و خاطرنشان کرد: حضرت «موسی (ع)» از ابتدای ماه ذی القعده به کوه تور رفتند و در آنجا به عبادت پرداختند، پس از اتمام آن دوره خدا به ایشان دستور داد تا ده روز دیگر نیز در این مکان به عبادت بپردازد بدین ترتیب از ابتدای ماه ذی القعده تا ده روز ابتدایی ماه ذی الحجه به عنوان روز‌های دعا به درگاه پروردگار و توبه شناخته می‌شود، از سوی دیگر برگزاری بزرگداشت‌ها برای «اهل بیت (ع)» و امامزادگان نیز با هدف یاد آوری نام و یاد خداوند متعال برای ذهن‌های پر دغدغه جامعه امروز و راهنمایی آنان به سوی حقیقت زندگی و آرامش به واسطه دعا در نزد پروردگار طراحی و ارائه شده است لذا باید در این ایام به عبادت خداوند پرداخت.