وقتی نوار غزه به موشک‌های پیشرفته‌تر مجهز شود چه می‌شود؟
در ظاهر جنگ اخیر رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان به آتش‌بس ختم شد، اما اکثر کارشناسان و رسانه‌ها اعتقاد دارند این آتش‌بس به منزله پیروزی حماس بر رژیم متخاصم صهیونیستی بوده است. دلیل این توصیف چیست؟
_ مشرق نوشت: جنگ اخیر رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان نوار غزه، اگرچه به ظاهر به آتش‌بس منتهی شد، اما نه‌تن‌ها رسانه‌های محور مقاومت، بلکه بسیاری از رسانه‌های غربیِ متخاصم با محور مقاومت نیز نتیجه‌ی این جنگ را «پیروزی حماس» توصیف کردند. حتی رسانه‌های خود رژیم صهیونیستی نیز اعتراف کردند که اسرائیل در جنگ اخیر تسلیم حماس شد. اما دلیل این توصیف‌ها چیست؟ چرا به‌رغم شهادت بیش از ۲۰۰ فلسطینی در تجاوز اخیر صهیونیست‌ها به غزه (در مقابل تعداد کمِ تلفات صهیونیست‌ها)، حماس و فلسطینیان نوار غزه هستند که پیروز جنگ معرفی می‌شوند؟
[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/3119429_236.mp4"]
سازمان آمریکایی دیده‌بان حقوق بشر اخیراً اذعان کرد سیاست‌های رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان، مصداق آپارتاید است
نشریه‌ی روسی «نیو ایسترن آوت‌لوک» طی گزارشی تحت عنوان «هزینه‌ی جنگ میان اسرائیل و نوار غزه» به همین سؤالات پاسخ داده است. از هزینه‌های مالی گرفته تا اثبات ناکارآمدی پدافند «گنبد آهنین» رژیم صهیونیستی، و از پیشرفت‌های نظامی حماس گرفته تا افزایش حمایت‌های بین‌المللی از آرمان فلسطین، جنگ اخیر بسیاری از معادلات مناقشه‌ی اسرائیل-فلسطین را برای همیشه تغییر داد. آن‌چه در ادامه می‌خوانید، ترجمه‌ی گزارش نیو ایسترن آوت‌لوک است.
ساعت ۲:۲۰ بامداد ۲۱ می ۲۰۲۱ [جمعه، ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۰]، توافق آتش‌بس میان اسرائیل و حماس به اجرا درآمد. شبکه‌ی تلویزیونی [رسمی حماس، موسوم به]«الاقصی» از آغاز جشن در نوار غزه به مناسبت «پیروزی حماس» در جنگ، از همان شب خبر داد. این گروه فلسطینی نام این جنگ را «شمشیر قدس» گذاشت. صد‌ها نفر با پرچم‌های ملی فلسطین به خیابان‌های رام‌الله آمدند و پایان خمپاره‌باران را جشن گرفتند. این‌بار، به جای راکت، فشفشه با آسمان فرستادند.
«نبیل الکرد» از ساکنان قدیمی یکی از محله‌های منطقه‌ی «شیخ جراح» در قدس اشغالی، کنار دیواری که روی آن به عربی نوشته «هرگز [از این‌جا]نمی‌رویم»؛ جرقه‌ی جنگ اخیر، تصمیم اسرائیلی‌ها به اخراج اجباری ساکنان فلسطینی این منطقه و جایگزین کردن شهرک‌نشینان یهودی به جای آن‌ها بود
درگیری میان دو طرف ۱۰ می [۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۰]آغاز شد و حملات راکتی متقابل میان اسرائیل و حماس ۱۱ روز ادامه داشت. ارتش اسرائیل در بیانیه‌ی مطبوعاتی خود می‌گوید از آغاز جنگ در نوار غزه، به ۱۵۰۰ هدف حمله کرده است. وزارت بهداشت دولت فلسطین، می‌گوید در جریان جنگ با اسرائیل، بیش از ۲۲۰ نفر در نوار غزه کشته و بیش از ۱۵۰۰ نفر زخمی شده‌اند. اگرچه طرفِ اسرائیلی ادعا می‌کند حملاتش منحصراً علیه اهداف مرتبط با حماس انجام شده‌اند، اما مقامات غزه می‌گویند همه‌ی کشته‌شدگان، مردم غیرنظامی این منطقه هستند.
جزئیاتی که در این‌باره در رسانه‌های آمریکایی منتشر شده، نشان می‌دهد واشینگتن از آماده‌سازی اسرائیل برای این جنگ کاملاً خبر داشته است، چراکه تل‌آویو پیش از آغاز جنگ، محموله‌ای از مهمات هدایت‌پذیر با دقت بالا به آمریکا سفارش داده بود. کنگره‌ی آمریکا هم قبل از جنگ، در تاریخ ۵ می [۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۰]، در جریان این معامله‌ی مهم و ارسال مهمات برای اسرائیل قرار گرفت. طی روز‌های منتهی به حمله‌ی اسرائیل به نوار غزه، دولت بایدن طرح فروش تسلیحاتی به ارزش حدود ۷۳۵ میلیون دلار به تل‌آویو را تصویب کرد؛ تسلیحاتی که بخش اعظم آن‌ها مهمات هدایت‌پذیر و تجهیزات لازم برای تبدیل بمب‌های متعارف به بمب‌های هوشمند [و هدایت‌پذیر]بود. همه‌ی این‌ها نشان‌دهنده‌ی این واقعیت است که نقشه‌ی اسرائیل برای تشدید تنش‌ها در خاورمیانه با موافقت آمریکا اجرا شده است. واشینگتن اگرچه ابتدا اقدامات تجاوزکارانه‌ی اسرائیل در عرصه‌ی خارجی را محکوم کرد، اما در ادامه، حمایت خود از بمباران نوار غزه را اعلام کرد.
حمله‌ی هوایی رژیم صهیونیستی در تاریخ ۱۲ می (۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۰) به شهر «خان یونس» در جنوب نوار غزه؛ در جنگ اخیر، بیش از ۲۲۰ فلسطینی به شهادت رسیدند که شمار زیادی از آن‌ها زن و کودک بودند
از روز سوم جنگ به بعد، وقتی پدافند موشکی «گنبد آهنین» اسرائیل کم‌کم داشت مقابل راکت‌های حماس کم می‌آورد، آمریکا در اقدامی که بعداً افشا شد، برای پشتیبانی از متحد خاورمیانه‌ایش، مخفیانه چندین محموله پدافند هوایی و موشکی پاتریوت به اسرائیل فرستاد. این در حالی بود که پرزیدنت بایدن علناً گفته بود کشورش در درگیری مسلحانه میان فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها دخالت نخواهد کرد. طبق گزارش‌های موجود، هواپیمای باربری سی-۱۷ آمریکا که حامل این سامانه‌ها بوده، با حجم زیادی از بار در فرودگاه تل‌آویو فرود آمده است. گفته می‌شود این هواپیما به شکل مخفیانه نیروی کمکی هم برای پشتیبانی از ارتش اسرائیل حمل می‌کرده است. سی-۱۷ آمریکا، اواخر شب ۱۳ می [۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۰]، از پایگاه هوایی «رامشتاین» در ایالت «راینلند-فالتس» [در آلمان]پرواز کرد و یک روز بعد در فرودگاه بن‌گوریون نشست. اگرچه مقامات آمریکایی در این‌باره اطلاعاتی ارائه نمی‌کنند، اما لازم به ذکر است که پس از پرواز هواپیمای باربری آمریکا، کارآمدی پدافند هوایی اسرائیل و همین‌طور تعداد موشک‌هایی که حماس پرتاب کرد، افزایش پیدا کردند.
ویژگی ثابت درگیری‌ها میان اسرائیل و فلسطین، از جمله دور اخیر تنش‌ها، حملات روتین و متقابل راکتی بوده است. در جنگ اخیر، شبه‌نظامیان حماس برای وارد کردن خسارتِ هم آبرویی و هم نظامی به پدافند موشکی اسرائیل، و به طور خاص گنبد آهنین که اسرائیلی‌ها به‌شدت از آن تعریف می‌کنند، از راکت‌هایی استفاده کردند که آن‌ها را با قطعات ابداعی و در کارگاه‌های دستی ساخته بودند. نه‌تن‌ها منابع رسمی در خود اسرائیل دیگر از کارآمدی ۱۰۰ درصدی گنبد آهنین صحبت نمی‌کنند؛ بلکه آمار‌های جنگ اخیر نشان می‌دهد حجم قابل‌توجهی از راکت‌هایی که فلسطینی‌ها به طرف اسرائیل پرتاب کردند، موفق به عبور از این پدافند شده‌اند.
بخشی از خسارتی که یک خمپاره‌ی شلیک‌شده از نوار غزه در تاریخ ۱۱ می (۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰) در شهر حولون (یا خولون) در مرکز فلسطین اشغالی به بار آورده است؛ هدف قرار گرفتن عمق اسرائیل توسط حماس بسیاری از معادلات جنگ در آینده را تغییر می‌دهد
این جنگ نشان داد گنبد آهنین هم پاشنه‌آشیل‌های خودش را دارد؛ از جمله تعداد کم موشک‌ها در پرتابگرهایش، زمان زیادی که طول می‌کشد تا آتش‌بارهایش شارژ بشوند؛ و برد نه‌چندان زیاد موشک‌های ضدهوایی‌اش. کاری که فلسطینی‌ها برای بهره‌برداری از این پاشنه‌آشیل‌ها کردند این بود که راکت‌های بی‌شماری به سمت هر کدام از اهداف مدنظرشان پرتاب کردند؛ و به این ترتیب، تلاش کردند آتش‌بار‌های گنبد آهنین را که هر کدام از مناطق خاصی دفاع می‌کردند، دچار «اضافه‌بار» کنند؛ و در بعضی موارد هم موفق شدند این کار را بکنند. به عبارت دیگر، کافی است آن‌قدر راکت پرتاب کنید که گنبد آهنین دیگر نتواند آن‌ها را دفع کند. به علاوه، این واقعیت را مورد دیگری هم اخیراً اثبات کرد: موشک‌های کروزی که از خاک سوریه به سمت اسرائیل شلیک شدند و پدافند اسرائیل نتوانست آن‌ها را رهگیری کند.
پدافند موشکی «گنبد آهنین» رژیم صهیونیستی ۱۲ می (۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۰) برای رهگیری یکی از راکت‌های حماس، یک فروند موشک شلیک می‌کند؛ هر کدام از موشک‌های سامانه دفاع موشکی اسرائیل ده‌ها هزار دلار هزینه روی دست تل‌آویو می‌گذارد، در حالی که هزینه‌ی ساخت راکت‌های حماس چندصد دلار بیش‌تر نیست
ذکر این نکته نیز لازم است که طبق برآورد‌های متعدد، هزینه‌ی تولید هر کدام از موشک‌های پدافند گنبد آهنین ممکن است به ۱۰۰ هزار دلار هم برسد. این در حالی است که تولیدِ حتی بزرگ‌ترین راکت‌های غیرهدایت‌پذیر فلسطینی‌ها نیز چندصد دلار بیش‌تر هزینه ندارد؛ بنابراین حتی اگر صرفاً هزینه‌های مالی جنگ اخیر را هم در نظر بگیریم، می‌بینیم رهگیری یک مشت «آهن‌پاره» با موشک‌های پیشرفته، سیاست بسیار پرهزینه‌ای است. هم برای اسرائیل پرهزینه است و هم برای آمریکا که «قدرت جنگی» اسرائیلی‌ها را تأمین می‌کند؛ البته شاید دقیق‌تر این باشد که بگوییم این هزینه را مالیات‌دهندگان آمریکایی دارند می‌دهند که دارند بودجه‌ی ماجراجویی‌های نظامی نتانیاهو و حامیان مالی‌اش در میان نخبگان نظامی و سیاسی آمریکا را از جیبشان پرداخت می‌کنند.
«۱۰ میلیون دلار در روز [کمک]به اسرائیل؟ پول ما داخل آمریکا لازم است!»؛ بیلبورد تبلیغاتی در بلوار «دانشگاه» در شرق شهرستان «اورنج کانتی» در شهر اورلاندو در ایالت فلوریدای آمریکا در اعتراض به حمایت‌های مالی واشینگتن از رژیم صهیونیستی
نکته‌ی دیگری هم وجود دارد که نباید آن را فراموش کرد: فلسطینی‌ها احتمالاً در آینده به موشک‌های پیشرفته‌تر و دوربردی دست پیدا خواهند کرد که می‌توانند مشکلات بسیار بزرگ‌تری برای پدافند اسرائیل ایجاد کنند؛ به‌ویژه با توجه به افزایش تعداد حامیان فلسطینی‌ها؛ حامیانی که در نتیجه‌ی سیاست‌های تحریک‌آمیز اسرائیل و آمریکا، روزبه‌روز به تعدادشان افزوده می‌شود. این حامی‌ها حتی لازم نیست به طور رسمی از فلسطینی‌ها حمایت کنند؛ این حمایت‌ها ممکن است توسط «دستیارهای» خصوصی، دست‌کم در ترکیه، عربستان و یا حتی مصر، به دست فلسطینی‌ها برسند. به عنوان نمونه، «فلسطینی‌های مشروع» غالباً در قاهره در رفت‌وآمد هستند و آن‌جا بودجه جمع‌آوری می‌کنند. اگرچه موضع رسمی دولت مصر، برقراری روابط خوب با اسرائیل است، اما افراد زیادی هم در این کشور هستند که دیدگاه‌های ضداسرائیلی دارند و طی چند سال گذشته تحت پوشش «جنگ با اسلام‌گرا‌های شبه‌جزیره‌ی سینا» فعالانه اقدام به ساخت زیرساخت‌های نظامی در این منطقه کرده‌اند.
بنابراین، در شرایط فعلی، به نفع اسرائیل و جامعه‌ی جهانی است که مسئله‌ی فلسطین را حل‌وفصل کنند؛ چون اگر قرار باشد دور جدیدی از درگیری مسلحانه میان اسرائیل و فلسطین شروع شود، نتیجه، برای همه‌ی طرف‌ها بسیار دردناک‌تر خواهد بود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *