تغییر تاکتیکی که بلای جان پرسپولیس شد
نکته مهم این بازی تغییر تاکتیک پرسپولیس بود. سرخپوشان پس از چند سال بازی کردن با چهار مدافع در این دیدار مسابقه را با سه مدافع وسط و دوبال کناری آغاز کردند. سیدجلال حسینی، شجاع خلیلزاده و محمدحسین کنعانیزادگان سه مدافع پرسپولیس در این دیدار بودند و مهدی شیری و محمد نادری هم نقش بالهای چپ و راست را بازی میکردند.
تغییر تاکتیک پرسپولیس از چهار دفاع به سه دفاع آنقدر بد و بیموقع بود که سرخپوشان در همان نیمه اول بازی با گلگهر دو گل دریافت کردند تا کادرفنی پرسپولیس بین دو نیمه متوجه شود که حالا وقت این تغییر تاکتیک نبود.
غیر از تغییر تاکتیک، حضور فیکس محمد نادری در زمین هم کاملا به بلای جان پرسپولیس تبدیل شد. نادری روی گل دوم مقصر اصلی بود و حتی روی گل سوم گلگهر هم نام او را بین مقصرا میشود یادداشت کرد. نادری که تا پیش از این بازی یا دفاع چپ در سیستم چهار دفاعی بود یا هافبک چپ اصلا نتوانست نقش خودش را به عنوان بال چپ در سیستم سه دفاع ایفا بکند و بارها پشت سرش خالی شد. با شروع نیمه دوم، اما پرسپولیس دوباره به همان شیوه چهار دفاعی خود رجوع کرد و توانست با وجود یک یار کمتر سه گل به گلگهر بزند و البته در ثانیههای آخر بازی گل مساوی را دریافت کند.
بازی با گلگهر به کادر فنی پرسپولیس ثابت کرد که حداقل الان زمان تغییر تاکتیک نیست و پرسپولیس با همان سیستم چهار دفاع خودش باید بازی کند. شاید بشود از شروع فصل آینده این سیستم را در پرسپولیس پیاده کرد، اما چیزی که مشخص است فعلا زمان مناسبی برای این تغییر سیستم و تغییر تاکتیک نبود. به نوعی تغییر سیستم دفاعی پرسپولیس از چهار مدافع سه مدافع به بلای جان سرخپوشان تبدیل شد تا پرسپولیس نتوانند از سد گلگهر سیرجان عبور کند.
البته که استفاده از سیستم سه دفاع بد نیست، اما فعلا در پرسپولیس این مسئله جواب نمیدهد، چون ذهن بازیکنان این تیم که سالها با سیستم چهار دفاع به میدان رفتند به این زودی تغییر نمیکند و شاید هیچ وقت هم تغییر نکند.
به هر ترتیب این تغییر سیستم در پرسپولیس جواب نداد تا یحیی گلمحمدی برای بازیهای آینده و البته فصل آینده ایدههای دیگری را پرورش بدهد.