تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۱۶

[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01"]

قَالُواْ یَٰمُوسَىٰٓ إِمَّآ أَن تُلۡقِیَ وَإِمَّآ أَن نَّکُونَ أَوَّلَ مَنۡ أَلۡقَىٰ ۶۵
ساحران گفتند: اى موسى تو نخست به کار خواهى پرداخت یا ما اول بساط خود بیفکنیم؟

قَالَ بَلۡ أَلۡقُواْۖ فَإِذَا حِبَالُهُمۡ وَعِصِیُّهُمۡ یُخَیَّلُ إِلَیۡهِ مِن سِحۡرِهِمۡ أَنَّهَا تَسۡعَىٰ ۶۶
موسى گفت: شما اول بساط خود درافکنید، (آن‌ها بساط خویش افکندند) که ناگاه در اثر سحر آنان رسن‌ها و چوبهاشان پنداشتى در نظر به جنبش و رفتار آمد

فَأَوۡجَسَ فِی نَفۡسِهِۦ خِیفَةٗ مُّوسَىٰ ۶۷
در آن حال موسى در دل خویش سخت بترسید (که مبادا امر بر مردم مشتبه شود و میان سحر ساحران با معجز موسى فرق نگذارند و حجت او بر خلق آشکار نگردد)

قُلۡنَا لَا تَخَفۡ إِنَّکَ أَنتَ ٱلۡأَعۡلَىٰ ۶۸
ما گفتیم: مترس که تو البته همیشه غلبه و برترى خواهى داشت

وَأَلۡقِ مَا فِی یَمِینِکَ تَلۡقَفۡ مَا صَنَعُوٓاْۖ إِنَّمَا صَنَعُواْ کَیۡدُ سَٰحِرٖۖ وَلَا یُفۡلِحُ ٱلسَّاحِرُ حَیۡثُ أَتَىٰ ۶۹
و اینک عصایى که در دست دارى بیفکن تا (اژد‌ها شود و یکباره) بساط سحر و ساحرى اینان را فرو بلعد، که کار اینان حیلۀ ساحرى بیش نیست و ساحر هر جا رود (و هر چه کند) هرگز فلاح و فیروزى نخواهد یافت

فَأُلۡقِیَ ٱلسَّحَرَةُ سُجَّدٗا قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ هَٰرُونَ وَمُوسَىٰ ۷۰
پس همۀ ساحران به سجده افتاده و گفتند: ما به خداى موسى و هارون ایمان آوردیم

قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَکُمۡۖ إِنَّهُۥ لَکَبِیرُکُمُ ٱلَّذِی عَلَّمَکُمُ ٱلسِّحۡرَۖ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَیۡدِیَکُمۡ وَأَرۡجُلَکُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَلَأُصَلِّبَنَّکُمۡ فِی جُذُوعِ ٱلنَّخۡلِ وَلَتَعۡلَمُنَّ أَیُّنَآ أَشَدُّ عَذَابٗا وَأَبۡقَىٰ ۷۱
فرعون گفت: شما چرا پیش از آنکه من اجازه دهم به موسى ایمان آوردید؟ معلوم است که او در سحر معلم شما بوده، بارى من شما را دست و پا بر خلاف یکدیگر مى برم و بر تنۀ نخلهاى خرما به دار مى آویزم و خواهید دانست که عذاب (من و موسى) کدام سخت‌تر و پاینده‌تر است

قَالُواْ لَن نُّؤۡثِرَکَ عَلَىٰ مَا جَآءَنَا مِنَ ٱلۡبَیِّنَٰتِ وَٱلَّذِی فَطَرَنَاۖ فَٱقۡضِ مَآ أَنتَ قَاضٍۖ إِنَّمَا تَقۡضِی هَٰذِهِ ٱلۡحَیَوٰةَ ٱلدُّنۡیَآ ۷۲
ساحران به فرعون پاسخ دادند که ما تو را هرگز بر این معجزات آشکار که به ما آمده و بر خدایى که ما را آفریده مقدم نخواهیم داشت، پس در حق ما هر چه توانى بکن که هر ظلمى کنى همین حیات دو روزۀ دنیاست

إِنَّآ ءَامَنَّا بِرَبِّنَا لِیَغۡفِرَ لَنَا خَطَٰیَٰنَا وَمَآ أَکۡرَهۡتَنَا عَلَیۡهِ مِنَ ٱلسِّحۡرِۗ وَٱللَّهُ خَیۡرٞ وَأَبۡقَىٰٓ ۷۳
ما به راستى به خداى خود ایمان آوردیم تا از خطاهاى ما درگذرد و گناه سحرى که تو ما را به اجبار بر آن داشتى ببخشد، و (لطف و مغفرت) خدا بهتر و پاینده‌تر (از حیات فانى دنیا) است

إِنَّهُۥ مَن یَأۡتِ رَبَّهُۥ مُجۡرِمٗا فَإِنَّ لَهُۥ جَهَنَّمَ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحۡیَىٰ ۷۴
که همانا هر کس به خداى خود طاغى و گنهکار وارد شود جزاء او جهنّم است که در آنجا نه بمیرد (تا از عذاب برهد) و نه زنده شود (که از لذت زندگى برخوردار باشد)

وَمَن یَأۡتِهِۦ مُؤۡمِنٗا قَدۡ عَمِلَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ فَأُوْلَـٰٓئِکَ لَهُمُ ٱلدَّرَجَٰتُ ٱلۡعُلَىٰ ۷۵
و هر کس به خداى خود مؤمن باشد و با اعمال صالح بر او وارد شود اجر آن‌ها هم عالى‌ترین درجات بهشتى است

جَنَّـٰتُ عَدۡنٖ تَجۡرِی مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِینَ فِیهَاۚ وَذَٰلِکَ جَزَآءُ مَن تَزَکَّىٰ ۷۶
آن بهشتهاى عدنى که دائم زیر درختانش نهر‌ها جارى است و تا ابد در آنجا (از نعمت و حیات برخوردار) هستند و آن بهشت پاداش کسى است که خود را (از کفر و عصیان و شرک و طغیان) پاک و پاکیزه گرداند