تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۲۶۷

 

ٱلَّذِینَ جَعَلُواْ ٱلۡقُرۡءَانَ عِضِینَ ۹۱
آنان که قرآن را (به میل خود و غرض فاسد خویش) جزء جزء و پاره پاره کردند (بعضى را قبول و بعضى را رد کردند)

فَوَرَبِّکَ لَنَسۡـَٔلَنَّهُمۡ أَجۡمَعِینَ ۹۲
قسم به خداى تو که از همۀ آن‌ها سخت مؤاخذه خواهیم کرد

عَمَّا کَانُواْ یَعۡمَلُونَ ۹۳
از آنچه مى کرده اند

فَٱصۡدَعۡ بِمَا تُؤۡمَرُ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡمُشۡرِکِینَ ۹۴
پس تو آشکارا آنچه مأمورى (به خلق) برسان و از مشرکان روى بگردان

إِنَّا کَفَیۡنَٰکَ ٱلۡمُسۡتَهۡزِءِینَ ۹۵
همانا ما تو را از شر استهزا کنندگان محفوظ نمودیم

ٱلَّذِینَ یَجۡعَلُونَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۚ فَسَوۡفَ یَعۡلَمُونَ ۹۶
آنان که با خداى یکتا خدایى دیگر قرار دهند، پس به زودى خواهند دانست

وَلَقَدۡ نَعۡلَمُ أَنَّکَ یَضِیقُ صَدۡرُکَ بِمَا یَقُولُونَ ۹۷
و ما محققا مى دانیم که تو از آنچه امت (در طعنه و تکذیب تو) مى گویند سخت دلتنگ مى شوى

فَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّکَ وَکُن مِّنَ ٱلسَّـٰجِدِینَ ۹۸
پس به ذکر اوصاف کمال پروردگارت تسبیح گو و از نمازگزاران باش (تا به یاد خدا شاد خاطر شوى)

وَٱعۡبُدۡ رَبَّکَ حَتَّىٰ یَأۡتِیَکَ ٱلۡیَقِینُ ۹۹
و دایم به پرستش خداى خود مشغول باش تا یقین (ساعت مرگ و هنگام لقاى ما) بر تو فرا رسد

أَتَىٰٓ أَمۡرُ ٱللَّهِ فَلَا تَسۡتَعۡجِلُوهُۚ سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا یُشۡرِکُونَ ۱
فرمان خدا (به ظهور قیامت و یا به عذاب شمشیر بر مشرکان) به زودى فرا مى رسد پس (هان اى کافران، شما به تمسخر و هزل) تقاضاى تعجیل آن مکنید، خداى یکتا متعالى و منزه از شرک مشرکان است

یُنَزِّلُ ٱلۡمَلَـٰٓئِکَةَ بِٱلرُّوحِ مِنۡ أَمۡرِهِۦ عَلَىٰ مَن یَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦٓ أَنۡ أَنذِرُوٓاْ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱتَّقُونِ ۲
خدا فرشتگان را با روح به امر خود بر هر یک از بندگان که خواهد مى فرستد که خلق را (اندرز داده و از عقوبت شرک به خدا) بترسانید (و به بندگان بفهمانید) که خدایى جز من نیست، پس از من بترسید

خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ بِٱلۡحَقِّۚ تَعَٰلَىٰ عَمَّا یُشۡرِکُونَ ۳
خدا آسمان‌ها و زمین را به حق (و براى غرضى محقق و حکمتى بزرگ) آفرید، او از آنچه مشرکان شرک آرند متعالى و منزه است

خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٖ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٞ مُّبِینٞ ۴
خدا انسان را از آب نطفه اى (بى قدر و ضعیف) بیافرید، آن گاه او (اصل خلقت خود را فراموش کرده و با خالق) آشکارا به خصومت مى خیزد

وَٱلۡأَنۡعَٰمَ خَلَقَهَاۖ لَکُمۡ فِیهَا دِفۡءٞ وَمَنَٰفِعُ وَمِنۡهَا تَأۡکُلُونَ ۵
و چهارپایان را خلقت کرد که به (موى و پشم) آن‌ها گرم مى شوید و از آن‌ها فواید بسیار دیگر برده و از (شیر و گوشت) آن‌ها غذاى مأکول مى سازید

وَلَکُمۡ فِیهَا جَمَالٌ حِینَ تُرِیحُونَ وَحِینَ تَسۡرَحُونَ ۶
و هنگامى که آن‌ها را شبانگاه از چرا برمى گردانید یا صبحگاه به چرا بیرون مى برید زیب و افتخار شما باشند