تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۱۵۲

قَالَ مَا مَنَعَکَ أَلَّا تَسۡجُدَ إِذۡ أَمَرۡتُکَۖ قَالَ أَنَا۠ خَیۡرٞ مِّنۡهُ خَلَقۡتَنِی مِن نَّارٖ وَخَلَقۡتَهُۥ مِن طِینٖ ۱۲
خداى متعال بدو فرمود: چه چیز تو را مانع از سجدۀ (آدم) شد که، چون تو را امر کردم نافرمانى کردى؟ پاسخ داد که من از او بهترم، که مرا از آتش و او را از خاک آفریده اى

قَالَ فَٱهۡبِطۡ مِنۡهَا فَمَا یَکُونُ لَکَ أَن تَتَکَبَّرَ فِیهَا فَٱخۡرُجۡ إِنَّکَ مِنَ ٱلصَّـٰغِرِینَ ۱۳
خدا به شیطان فرمود: از این مقام فرود آ، که تو را نرسد که در این مقام بزرگى و نخوت ورزى، بیرون شو که تو از زمرۀ پست‌ترین فرومایگانى

قَالَ أَنظِرۡنِیٓ إِلَىٰ یَوۡمِ یُبۡعَثُونَ ۱۴
شیطان گفت: (حال که راندۀ درگاه شدم) مرا تا به روزى که خلایق برانگیخته شوند مهلت ده

قَالَ إِنَّکَ مِنَ ٱلۡمُنظَرِینَ ۱۵
خدا فرمود: البته مهلت خواهى داشت

قَالَ فَبِمَآ أَغۡوَیۡتَنِی لَأَقۡعُدَنَّ لَهُمۡ صِرَٰطَکَ ٱلۡمُسۡتَقِیمَ ۱۶
شیطان گفت که، چون تو مرا گمراه کردى من نیز البته در کمین بندگانت در سر راه راست تو مى نشینم

ثُمَّ لَأٓتِیَنَّهُم مِّنۢ بَیۡنِ أَیۡدِیهِمۡ وَمِنۡ خَلۡفِهِمۡ وَعَنۡ أَیۡمَٰنِهِمۡ وَعَن شَمَآئِلِهِمۡۖ وَلَا تَجِدُ أَکۡثَرَهُمۡ شَٰکِرِینَ ۱۷
آن گاه از پیش روى و از پشت سر و طرف راست و چپ آنان در مى آیم (و هر یک از قواى عامله و ادراکى آن‌ها را به میل باطل مى کشم)، و بیشتر آنان را شکر گزار نعمتت نخواهى یافت

قَالَ ٱخۡرُجۡ مِنۡهَا مَذۡءُومٗا مَّدۡحُورٗاۖ لَّمَن تَبِعَکَ مِنۡهُمۡ لَأَمۡلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنکُمۡ أَجۡمَعِینَ ۱۸
خدا گفت: از این مقام بیرون شو که تو نکوهیده و راندۀ درگاه مایى، هر که از فرزندان آدم تو را پیروى کند جهنم را از تو و آنان به یقین پر مى گردانم

وَیَـٰٓـَٔادَمُ ٱسۡکُنۡ أَنتَ وَزَوۡجُکَ ٱلۡجَنَّةَ فَکُلَا مِنۡ حَیۡثُ شِئۡتُمَا وَلَا تَقۡرَبَا هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنَ ٱلظَّـٰلِمِینَ ۱۹
و اى آدم، تو با جفتت در بهشت منزل گزینید و از هر جا (و هر چه) بخواهید تناول کنید و لیکن نزدیک این درخت نروید (درخت گندم یا انگور یا سیب یا غیره) که از ستمکاران خواهید گشت

فَوَسۡوَسَ لَهُمَا ٱلشَّیۡطَٰنُ لِیُبۡدِیَ لَهُمَا مَا وُۥرِیَ عَنۡهُمَا مِن سَوۡءَٰتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَىٰکُمَا رَبُّکُمَا عَنۡ هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةِ إِلَّآ أَن تَکُونَا مَلَکَیۡنِ أَوۡ تَکُونَا مِنَ ٱلۡخَٰلِدِینَ ۲۰
آن گاه شیطان، آدم و حوّا هر دو را به وسوسه فریب داد تا زشتیهایشان را که از آنان پوشیده بود بر ایشان پدیدار کند و گفت: خدایتان شما را از این درخت نهى نکرد جز براى اینکه مبادا (در بهشت) دو فرشته شوید یا عمر جاودان یابید

وَقَاسَمَهُمَآ إِنِّی لَکُمَا لَمِنَ ٱلنَّـٰصِحِینَ ۲۱
و بر آنان سوگند یاد کرد که من خیر خواه شما هستم

فَدَلَّىٰهُمَا بِغُرُورٖۚ فَلَمَّا ذَاقَا ٱلشَّجَرَةَ بَدَتۡ لَهُمَا سَوۡءَٰتُهُمَا وَطَفِقَا یَخۡصِفَانِ عَلَیۡهِمَا مِن وَرَقِ ٱلۡجَنَّةِۖ وَنَادَىٰهُمَا رَبُّهُمَآ أَلَمۡ أَنۡهَکُمَا عَن تِلۡکُمَا ٱلشَّجَرَةِ وَأَقُل لَّکُمَآ إِنَّ ٱلشَّیۡطَٰنَ لَکُمَا عَدُوّٞ مُّبِینٞ ۲۲
پس آنان را به فریب و دروغى (از آن مقام بلند) فرود آورد، پس، چون از آن درخت تناول کردند زشتیهایشان (مانند عورات و سایر زشتیهاى پنهان) بر آنان آشکار گردید و بر آن شدند که از برگ درختان بهشت خود را بپوشانند، و پروردگارشان آن‌ها را ندا کرد که آیا من شما را از این درخت منع نکردم و نگفتم که شیطان دشمن آشکار شماست؟