گزارش|
زنگ خطر برای وزنه‌برداری در هانگژو/ خبری از مدال‌آوری و وعده‌های قبل از اعزام نبود
وزنه‌برداری ایران به عنوان یکی از رشته‌های مدال‌آور در میادین بزرگی همچون المپیک و بازی‌های آسیایی عملکرد مطلوبی در هانگژو نداشت، اتفاقی که زنگ خطر را برای این رشته به صدا درآورد.
خبرگزاری میزان - بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو در حالی برای کاروان ورزشی ایران به پایان رسید که برخی رشته‌ها نه تنها نتوانستند به وعده‌های خود پیش از اعزام عمل کنند حتی بسیار بدتر از دوره گذشته نتیجه گرفتند، نتایجی که می‌توان از چند زاویه به بررسی آن پرداخت.
یکی از فدراسیون‌هایی که همواره انتظار بالایی از آن بوده و همواره پرچمدارِ مدال‌آوری در میادین بزرگ و مهمی همچون بازی‌های آسیایی و المپیک بوده، وزنه‌برداری است. وزنه‌برداری در دوره قبلی بازی‌های آسیایی در جاکارتای اندونزی موفق به کسب ۲ نشان طلای ارزشمند، یک نقره و یک برنز شد، مدال‌هایی که کمک زیادی در ارتقای رتبه ایران در جدول نهایی رده‌بندی مدالی داشت، اما در این دوره نه تنها پیشرفتی در کار نبود بلکه حتی افتخارات دوره قبل هم تکرار نشد و این رشته با کسب تنها یک مدال نقره عملکردی غیرقابل دفاع داشت تا نشان از ناکامی مطلق آن داشته باشد.
البته در این میان نباید این موضوع را هم نادیده گرفت که برخی رشته‌ها از جمله وزنه‌برداری در فاصله‌ای کوتاه پس از مسابقات جهانی خود عازم این رقابت‌ها شدند که البته این شرایط برای سایر رقبای آسیایی هم برابر بوده است، اما تیمی که برنامه‌ریزی بهتری داشته قطعاً نتایج بهتری هم گرفته است.
در اینکه سجاد انوشیروانی و تیمش مدت کوتاهی است که هدایت فدراسیون را در دست گرفته‌اند و در این مسیر با مشکلات فراوانی روبرو بوده‌اند شکی نیست، اما انتظار از این رشته همواره بالا بوده و کسب تنها یک نقره با توجه به اعزام ۱۰ وزنه‌بردار (۷ مرد و ۳ زن) به هیچ عنوان نمی‌تواند نتیجه قابل دفاع و مطلوبی باشد.
از سوی دیگر علاوه بر اینکه ایران نتوانست در بازی‌های آسیایی طلا بگیرد، در تیم مردان و زنان، چهار وزنه‌بردار نیز مسابقه را تمام نکردند.نکته قابل توجه دیگر، افت رکوردی وزنه‌برداران ایران بود که با کاهش ملموسی نسبت به مسابقات قهرمانی جهان همراه بود و نتوانستند، حداقل رکوردهای خود را در ریاض عربستان تکرار کنند تا شاید کورسوی امیدی باشد.
حتی علی داوودی هم که موفق به کسب مدال نقره شد نسبت به مسابقات جهانی با افتی ۲۶ کیلوگرمی به مدال رسید. میرمصطفی جوادی هم که در عربستان قهرمان شده بود، به عنوانی بهتر از نهمی نرسید آنهم با ۲۱ کیلوگرم اختلاف نسبت به مسابقات جهانی.
اما پیش‌بی‍نی‌ها پیش از آغاز این رقابت‌ها حکایت از نتایج بهتری داشت:
نواب نصیرشلال سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری مردان در نشست خبری رشته‌های اعزامی به بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو در خصوص شرایط تیم ملی گفته بود: تلاش می‌کنیم در ۴ وزنی که شرکت می‌کنیم، بتوانیم ۵۰ درصد تیم مدال کسب کند.
از سوی دیگر سرمربی تیم ملی در مصاحبه‌ای (اینجا) با روابط عمومی فدراسیون وزنه‌برداری اذعان کرده بود که در بازی‌های آسیایی در چهار وزن مدال خواهیم گرفت!
ولی موضوع دیگر اصرار به اعزام نفرات بیشتر به بازی‌های آسیایی بود که مسئولان کمیته ملی المپیک تعداد کمتری برای حضور در این رقابت‌ها برای این رشته در نظر گرفته بودند تا نفرات اعزامی شانس مدال داشته باشند، اما اصرار رئیس و نایب رئیس فدراسیون وزنه‌برداری تعداد وزنه‌برداران اعزامی را حتی بیشتر از دوره‌های قبل کرد که در نهایت هم تأثیر مثبتی در عملکرد نهایی این رشته نداشت.
با عنایت به اینکه وزنه‌برداری ورزشی رکوردی است و قبل از مسابقات تا حدودی در استارت لیست نهایی جایگاه نفرات مشخص می‌شود، این اصرار جای تعجب داشت و قطعاً کمیته ملی المپیک با وعده مدال‌آوری تن به این خواسته فدراسیون داده است.
سجاد انوشیروانی، رئیس فدراسیون وزنه‌برداری درباره ارزیابی‌اش از عملکرد تیم ملی ایران در هانگژو گفت: پیش‌بینی کرده بودیم وزنه‌برداری در بازی‌های آسیایی نتیجه خوبی نگیرد. ورزش ایران از یک سال قبل از این موضوع اطلاع داشت که وزنه‌برداری طلا نمی‌گیرد!
با عنایت به موارد فوق و با آگاهی از این موضوع که بدن‌های نفرات اصلی خسته است و توان رسیدن به پیک آمادگی مجدد بعد از مسابقات جهانی را ندارد و اگر هم با همان کیفیت جهانی در بازی‌های آسیایی شرکت می‌کردند بازهم شانس طلا نبودند، آیا بهتر نبود مسئولان فدراسیون استراتژی بهتری را برای حضور در این میدان طراحی می‌کردند؟
به عنوان مثال همانطور که انوشیروانی اذعان کرده از یک سال قبل نتایج این رشته در هانگژو مشخص بوده، پس آیا بهتر نبود در همان زمان تیم دومی را از استعدادها و نفرات جوان‌تر که در آینده می‌توانند حرفی برای گفتن داشته باشند در کنار یکی، دو شانس اصلی مدال‌آوری برای کسب تجربه بیشتر برای پشتوانه‌سازی اعزام کنند؟
در هر حال باتوجه به فاصله کوتاه باقیمانده تا بازی‌های المپیک پاریس و بعد از آن بازی‌های آسیایی دوره بعد بهتر است از همین حالا برنامه‌ریزی و استراتژی مناسبی اتخاذ شود تا دیگر بهانه‌ای برای توجیه ناکامی‌ها نباشد.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
