عفو بین‌الملل: سایه مرگ بر سر مهاجران بازگشته به "افغانستان" سنگینی می‌کند
آنا شی در گزارشی برای وب سایت عفو بین‌الملل نوشت: بسیاری از مهاجران که با اجبار به افغانستان بازگردانده شدند، از خشونت‌های مختلف رنج بردند و در خطر مرگ قرار دارند.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش سرویس بین الملل آنا شی در گزارشی برای وب سایت عفو بین‌الملل نوشت: لحظه‌ای که قدم به محوطه بیرونی فرودگاه کابل می‌گذارید، اولین چیزی که جلب توجه می‌کنند گلهای رز است. این گلها در همه جا وجود دارد، در کنار جاده خاکی منتهی به شهر، در اطراف خیابانهای و در باغهای شخصی...
در ادامه این گزارش آمده است: دومین چیزی که شما مشاهده می‌کند، ترس است. اتباع خارجی خود را در پشت دیوارهای پر از کیسه‌های شن، سیم خاردار و نگهبانان مسلح و خودروهای ضد گلوله پنهان می‌کنند. اما افراد محلی نیز از وضعیت فعلی در ترس به سر می برند بخصوص آنانی که این کشور را ترک کرده اما برخلاف اراده خود مجبور به بازگشت به کشور شدند.
دلایل مختلفی برای ترس در افغانستان وجود دارد. دولت متزلزل کابل بدنبال مقابله با طالبانی هست که بنظر می‌رسد بسیار قدرتمندتر از حمله آمریکا به این کشور بوده است. همچنین داعش بخش‌هایی از کشور را برای خود تصاحب کرده و از آنجا به کابل و سایر مناطق حملاتی را طراحی می‌کند.
وقایع خشونت‌آمیز در حال افزایش است و براساس آمار سازمان ملل سال 2016 بدترین سال برای شهروندان این کشور بوده است. زمانی که من و همکارانم در کابل حضور داشتیم یک امدادگر آلمانی و همچنین محافظ وی کشته شدند.
همچنین انفجار روز چهارشنبه در نزدیکی سفارت آلمان نشان داد که جنگ در افغانستان در عوض اینکه رو به خاموشی رود، به طرز خطرناکی شعله‌ورتر می‌شود.
همچنین مقامات آمریکایی و انگلیسی سفر اتباع خود به این کشور را به دلیل خطر آدم‌ربایی، عملیات نظامی، درگیری بین دولت و قبایل این کشور ممنوع کردند.
اما با وجود همه موارد بالا کشورهای غربی، افغانستان را به اندازه کافی برای بازگشت مهاجران این کشور امن توصیف می‌کنند. در یک دهه گذشته بسیاری از کشورهای اروپایی توافقنامه‌ای با افغانستان امضا کردند که براساس آن مهاجرانی که پناهندگی آنها پذیرفته نشود را پذیرا باشد.
امضای این نوع قراردادها امر معمولی است، اما اجرای آنها در وضعیت کنونی افغانستان برخلاف قواعد بین المللی است که کشورها را از اخراج اتباعی که در وضعیت خطرناک قرار دارد، منع می‌کند.
اما با وجود اوضاع وخیم افغانستان، کشورهای غربی بر تلاش خود در راستای اخراج و بازگرداندن مهاجران افغانستان افزوده‌اند.
در کنفرانس سال 2016 با موضوع کمک‌های بشردوستانه، دولت افغانستان تحت فشار اتحادیه اروپا تواقفنامه میان اروپاو افغانستان را امضا کرد که براساس آن راه را برای اخراج تحت اجبار مهاجران بی‌شماری افغان از اروپا را فراهم می‌کند.
بعد از این توافق افغان‌های بسیاری برخلاف میل خود به افغانستان بازگردانده شدند. من و همکارانم با بسیاری از مهاجران افغانستانی که از آلمان، هلند، نروژ،سوئد اخراج شدند، صحبت کردیم.
در حالی که هر کسی که در حال حاضر در افغانستان زندگی می‌کنند در خطر قرار دارد، بسیاری از کسانی که ما با آنها صحبت کردیم بسیار آسیب پذیر بوده و بازگشت آنها نقض کامل قوانین بین‌المللی است.
من با یکی از مهاجران به نام فرید صحبت کردم. فرید در کودکی افغانستان را ترک کرده و در ایران بزرگ شده است و بعد از آن به اروپا فرار می‌کند. وی از اینکه چه سرنوشتی در انتظارش است واهمه دارد. وی می‌گوید احساس می‌کنم که از آسمان سقوط کردم، هنوز این موضوع را باور نمی‌کنم.
فرید هیچوقت درکابل نبوده است، وی می‌گوید: من چیزی در مورد افغانستان نمیدانم، نمیدانم باید به کجا برم، پولی هم برای تنها زندگی کردن ندارم و نمیتوانم به اقوامم هم زندگی کنم چون آنها مرا نمی‌پذیرند.
بسیاری از مهاجران که با اجبار به افغانستان بازگردانده شدند، از خشونت‌های مختلف رنج بردند. یکی از این مهاجران که از آلمان به افغانستان بازگشته بود در انفجاری نزدیک دادگاه عالی زخمی شد. افراد مختلفی در این حمله که از سوی شبه نظامیان به کابل روی داده زخمی شدند.
هیچکدام از این مهاجران نباید به افغانستان بازگردانده شوند، وقتی آنها قدم به فرودگاه می‌گذارند افغانستان برای بسیاری از آنها همانند من ناآشناست و با خطرات بسیاری روبرو هستند.
کشورهای اروپایی می‌دانند که افغانستان امن نیست، اگر آنها اخراج مهاجران را متوقف نکند در ریختن خون آنها شریک هستند.
/
به گزارش سرویس بین الملل آنا شی در گزارشی برای وب سایت عفو بین‌الملل نوشت: لحظه‌ای که قدم به محوطه بیرونی فرودگاه کابل می‌گذارید، اولین چیزی که جلب توجه می‌کنند گلهای رز است. این گلها در همه جا وجود دارد، در کنار جاده خاکی منتهی به شهر، در اطراف خیابانهای و در باغهای شخصی... در ادامه این گزارش آمده است: دومین چیزی که شما مشاهده می‌کند، ترس است. اتباع خارجی خود را در پشت دیوارهای پر از کیسه‌های شن، سیم خاردار و نگهبانان مسلح و خودروهای ضد گلوله پنهان می‌کنند. اما افراد محلی نیز از وضعیت فعلی در ترس به سر می برند بخصوص آنانی که این کشور را ترک کرده اما برخلاف اراده خود مجبور به بازگشت به کشور شدند.
دلایل مختلفی برای ترس در افغانستان وجود دارد. دولت متزلزل کابل بدنبال مقابله با طالبانی هست که بنظر می‌رسد بسیار قدرتمندتر از حمله آمریکا به این کشور بوده است. همچنین داعش بخش‌هایی از کشور را برای خود تصاحب کرده و از آنجا به کابل و سایر مناطق حملاتی را طراحی می‌کند.
وقایع خشونت‌آمیز در حال افزایش است و براساس آمار سازمان ملل سال 2016 بدترین سال برای شهروندان این کشور بوده است. زمانی که من و همکارانم در کابل حضور داشتیم یک امدادگر آلمانی و همچنین محافظ وی کشته شدند.
همچنین انفجار روز چهارشنبه در نزدیکی سفارت آلمان نشان داد که جنگ در افغانستان در عوض اینکه رو به خاموشی رود، به طرز خطرناکی شعله‌ورتر می‌شود.
همچنین مقامات آمریکایی و انگلیسی سفر اتباع خود به این کشور را به دلیل خطر آدم‌ربایی، عملیات نظامی، درگیری بین دولت و قبایل این کشور ممنوع کردند.
اما با وجود همه موارد بالا کشورهای غربی، افغانستان را به اندازه کافی برای بازگشت مهاجران این کشور امن توصیف می‌کنند. در یک دهه گذشته بسیاری از کشورهای اروپایی توافقنامه‌ای با افغانستان امضا کردند که براساس آن مهاجرانی که پناهندگی آنها پذیرفته نشود را پذیرا باشد.
امضای این نوع قراردادها امر معمولی است، اما اجرای آنها در وضعیت کنونی افغانستان برخلاف قواعد بین المللی است که کشورها را از اخراج اتباعی که در وضعیت خطرناک قرار دارد، منع می‌کند.
اما با وجود اوضاع وخیم افغانستان، کشورهای غربی بر تلاش خود در راستای اخراج و بازگرداندن مهاجران افغانستان افزوده‌اند.
در کنفرانس سال 2016 با موضوع کمک‌های بشردوستانه، دولت افغانستان تحت فشار اتحادیه اروپا تواقفنامه میان اروپاو افغانستان را امضا کرد که براساس آن راه را برای اخراج تحت اجبار مهاجران بی‌شماری افغان از اروپا را فراهم می‌کند.
بعد از این توافق افغان‌های بسیاری برخلاف میل خود به افغانستان بازگردانده شدند. من و همکارانم با بسیاری از مهاجران افغانستانی که از آلمان، هلند، نروژ،سوئد اخراج شدند، صحبت کردیم.
در حالی که هر کسی که در حال حاضر در افغانستان زندگی می‌کنند در خطر قرار دارد، بسیاری از کسانی که ما با آنها صحبت کردیم بسیار آسیب پذیر بوده و بازگشت آنها نقض کامل قوانین بین‌المللی است.
من با یکی از مهاجران به نام فرید صحبت کردم. فرید در کودکی افغانستان را ترک کرده و در ایران بزرگ شده است و بعد از آن به اروپا فرار می‌کند. وی از اینکه چه سرنوشتی در انتظارش است واهمه دارد. وی می‌گوید احساس می‌کنم که از آسمان سقوط کردم، هنوز این موضوع را باور نمی‌کنم.
فرید هیچوقت درکابل نبوده است، وی می‌گوید: من چیزی در مورد افغانستان نمیدانم، نمیدانم باید به کجا برم، پولی هم برای تنها زندگی کردن ندارم و نمیتوانم به اقوامم هم زندگی کنم چون آنها مرا نمی‌پذیرند.
بسیاری از مهاجران که با اجبار به افغانستان بازگردانده شدند، از خشونت‌های مختلف رنج بردند. یکی از این مهاجران که از آلمان به افغانستان بازگشته بود در انفجاری نزدیک دادگاه عالی زخمی شد. افراد مختلفی در این حمله که از سوی شبه نظامیان به کابل روی داده زخمی شدند.
هیچکدام از این مهاجران نباید به افغانستان بازگردانده شوند، وقتی آنها قدم به فرودگاه می‌گذارند افغانستان برای بسیاری از آنها همانند من ناآشناست و با خطرات بسیاری روبرو هستند.
کشورهای اروپایی می‌دانند که افغانستان امن نیست، اگر آنها اخراج مهاجران را متوقف نکند در ریختن خون آنها شریک هستند.
/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *