آرزو داشتیم راه کربلا را برای خانواده‌های شهدا باز کنیم

20:48 - 07 فروردين 1396
کد خبر: ۲۹۳۱۶۱
دسته بندی: سیاست ، دفاعی و مقاومت
شهيد جواد خیرات در وصیت‌نامه خود آورده: امت مسلمان، ما که در راه رسيدن به حرم اباعبدالله کوتاهی نکرديم و آرزوی ما هم همين بود که روزی راه کربلا برای شما مخصوصا برای خانواده‌های شهدا باز کنيم.
جواد خیرتبه گزارش گروه سیاسی ، شهيد «جواد خیرات» در یکم شهریور ماه سال 1342 در استهبان دیده به جهان گشود.

وی دوران تحصیلات را در استهبان گذراند. سن زيادي نداشت که پدر را از دست داد. جواد مدتي کارمند افتخاري بنياد شهيد بود که در اين راستا خدمات ارزنده از خود به جای گذاشت و براي نشر و ترويج پيام شهيد از هيچ کوششي فرو گذار نبود.

جواد هنرمند بود و عاشق پيشه و قلبش لبريز از احساس هنر به معناي واقعي در درونش موج مي زد. گاهي از فراق يار شعر مي سرود و با خطي خوش آن را بر دل کاغذ مي نگاشت و گاهي هم که دلتنگ امام حسين (ع) مي شد با کشيدن گنبد طلايي آن، آبي بر آتش دلش مي ريخت. او زيباترين نقاشي هايش تصوير گنبد سالار کربلا است.
در تيرماه سال 1361 با گذراندن دوران آموزشي و فراگيري تاکتيک هاي مختلف رزمي، خود را آماده نمود تا به دفاع برخيزد.

جواد در عمليات والفجر 2 حضور داشت. خدمات او در پشت جبهه نيز قابل تحسين بود و بيشتر وقت خود را به کارهاي فرهنگي تبليغاتي اختصاص داده بود. جواد در چندين عمليات شرکت کرد و مسئوليت هاي زيادي هم در جبهه به عهده گرفت و مدتي هم مسئول تبليغات بسيج سپاه شهرستان بود و مدت 488 روز در جبهه حضور داشت. سرانجام در اسفندماه سال 1363، عمليات بدر به شهادت رسید و ده سال پيکرش روي خاکهاي جبهه ماند و لاله هاي عاشقانه در کنارش روييدند در بهمن ماه سال 1373 پيکر مطهرش به وطن بازگشت و در گلزار شهداي استهبان به خاک سپرده شد.
وصيت نامه شهيد «جواد خيرات»

ان صلاتي وتسکي ومحياي ومماتي لله رب العالمين

ان الذين آمنوا وهاجروا وجاهدوا في سبيل الله اولئک يرجون رحمه الله والله غفور الرحيم

کساني که ايمان آوردند وکساني که مهاجرت نمودند ودر راه خدا جهاد کردند آنها اميد رحمت پروردگار دارند وخداوند آمرزنده ومهربان است.

بنام خداوندي که جانم ، مرگم و زندگيم بدست اوست

و جز او به کسي اميد رحمت ندارم

 وخدايا تو شاهدي که در اين دنيا کاري نکرده ام که مورد رضايت کامل تو گردد

پروردگارا گناهانم را در اين دنيا پوشاندي ولي به ستارالعيوبي تو در آن دنيا محتاج ترم.

وترسان ولرزانم که چگونه در آن دنيا از شرمندگي سرم را بالا کنم

پروردگارا چگونه به علي (ع) بگويم من شيعه تو بودم ، در صورتي که مخلص نبودم ، متقي نبودم ، گناهکار و روسياهم چه کنم

 ولي راهي برايم باز است که همان رحمت بي منتهاي توست.

پروردگارا اگر گناهان من بزرگ است تو هم بزرگي بخشنده ومهرباني . و وقتي که آيه ان الله يغفر الذنوب جميعاً را مي بينم شادمانم ولي وقتي که به مِثقالَ ذَرَة تيراً يره برخورد مي کنم نادانم.

وقتي که امام بزرگوار و معصوم مولاي متقيان علي(ع) از آتش جهنم مي ترسد و صورت خود را مقابل تنور مي گيرد من بايد حساب کار خودم را بکنم ، در اين جا من چکاره ام درحالي که روز بروز برگناهانم افزوده مي شود.

ولي باز مي شنوم انه هوالغفور الرحيم بدرستي که خداوند بخشنده ومهربانست وتمام اميدم به رحمت تو است.

برادران وخواهران گرامي از هيچ کوششي در راه خدا دريغ نکنيد و در مقابل دشمنان استقامت کنيد و بکوشيد تا جامه ذلت نپوشيد. هميشه و در همه جا به اسلام وفادار باشيد و سختي ها وناملايمات زندگي شما را از مسير اصلي خارج نسازد و در ماديات وارد نشويد که انسان را به هلاکت مي رساند.

اي مردم به جبهه ها برويد پيش از اين که پشيمان شويد وبدانيد آن قدر که من و شما به جبهه احتياج داريم، جبهه به ما احتياج ندارد.

اي برادران عزيز اباعبدالله الحسين(ع)چشم براه مردم ايران است ومنتظر است که مردم به سوي حرم او بشتابند و ضريح مقدسش را در آغوش بگيرند. امت مسلمان ما که در راه رسيدن به حرم اباعبدالله کوتاهي نکرديم وآرزوي ما هم همين بود که روزي راه کربلا براي شما مخصوصا براي خانواده هاي شهدا باز کنيم. ولي چه کنيم که کفار سد راه ما هستند و خون ما را مي ريزند ونمي گذارند دست ما به حرمش برسد . ولي به ياري خداوند متعال که فرمود:ان تنصرالله ينصرکم ويثبت لي اقدامکم اين سد را خواهيم شکست واستقامت وصبر ما وشما نشان خواهد داد که چگونه در آينده اي نه چندان دور کلمه (کربلا ما مي آئيم ) را تحقق خواهيم بخشيد.

و بالاخره تو هم اي مادر مهربانم صبر کن در مصائب و ناراحت نباش و از هجر فرزندت اشک ندامت نريز وبدان که کسي در اين دنياي فاني نمي ماند (وکل من عليما فان)همه چيز وهمه کس رفتني است ولي يکي امروز ديگري فردا قافله زندگي در حرکت است وسريع السير پيش مي رود وخوشا بحال آنان که در اين دنيا اطاعت وبندگي خدا کردند واز معصيت ها دور بودند

در پايان از همه مردم مي خواهم که مرا به بزرگواري امام حسين(ع)ببخشند واز دوستان ورفيقان مي خواهم که برايم طلب مغفرت کنند.

والسلام براي هميشه خداحافظ

«جواد خيرات»



برچسب ها: شهدا مسلمان

ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *